Είχε βρωμόκαιρο την μέρα που το ψήφιζα...

Όταν ένας από τους αναμφισβήτητα πιο εργατικούς πολιτικούς, αυτοπυροβολείται στο πόδι, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να απαγκιστρωθεί από τις ευθύνες του, τότε τι να πει κανείς για την εν γένει πολιτική μας τάξη;

Αφού δεν διάβασε, κατ ομολογίαν του, ο Χρυσοχοίδης το μνημόνιο, όντας στα πιο ..

υψηλά κλιμάκια του Πασόκ, και της τότε κυβέρνησης, φαντάζεστε τι θα έγινε και με τους υπόλοιπους εθνοπατέρες;

Λέτε να το διάβασε η κεχαριτωμένη κα Καϊλή;

Αν είχε και εικόνες, ίσως!

Για να μην αναφερθώ και στους υπόλοιπους διανοούμενους, πολυαπασχολημένους σωτήρες,  που απαρτίζουν την Βουλή μας.

Κι όμως. Η δανειακή σύμβαση, το μνημόνιο, πρόκειται για ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας.

Πρόκειται για ζήτημα που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κρίνουν ως καταστροφικά εφάμιλλο του 1922,  ή και του 1940.

Πρόκειται για πόλεμο, εκ των έσω, χωρίς πραγματικά πυρά, αλλά με συνέπειες πολύ χειρότερες.

Πρόκειται για την πολιτική και οικονομική εξέλιξη που προδιαγράφει (αρνητικά) το μέλλον του γιου μου, και ολόκληρης της ελληνικής νεολαίας.

Τι άλλο να πούμε;

Και δεν το διάβασαν αυτοί που το ψήφισαν;

Που έβγαιναν στα κανάλια και στα ραδιόφωνα, τονίζοντας την αναγκαιότητά του;

Που κάποιοι το σύγκριναν με εθνική παλιγγενεσία;

Ακόμη θυμάμαι τον Πάγκαλο να μας λέει πως το μνημόνιο είναι η σωτηρία μας! Έτσι ακριβώς.

Και άντε ο Πάγκαλος, είναι … Πάγκαλος. Λέει και καμιά μ……α για να περνά η ώρα.

Αλλά και ο σεμνός σοβαροφανής κος Χρυσοχοίδης;

Ε τότε τι να πει κι ο Ανατολάκης!

Ή ο Πετσάλνικος….

Κάποιοι μας έδεσαν χεροπόδαρα, χάρηκαν για αυτό, και στη συνέχεια, βλέποντας τον ύφαλο να πλησιάζει και το πλοίο να βουλιάζει, το εγκαταλείπουν πρώτοι πρώτοι, μαζί με τα ποντίκια, επικαλούμενοι, τον καιρό, τους χάρτες, το σκοτάδι, αντί ως καπετάνιοι που ήταν, να μείνουν στην πλώρη, και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

«Ναι ρε, πίστεψα στην τρόικα, και υπέγραψα την οικονομική μας εξαθλίωση. Ζητώ συγγνώμη».

Αυτή θα ήταν μια αντρίκια συμπεριφορά, που άσχετα αν δεν θα διόρθωνε τίποτα, τουλάχιστον θα προκαλούσε κάποιον «σεβασμό».

Το δεν ήξερα, δεν διάβασα, δεν είδα τι υπογράφω, είναι ταπεινό, θλιβερό,  και μικροπρεπές.

Ντροπή!

Γύρνα στο πλοίο ρε Χρυσοχοίδη!

Που μου θες να γίνεις και καπετάνιος….

Strange Attractor