Λεφτά δεν υπάρχουν, πολιτικές ανάπτυξης μπορεί να υπάρξουν

Του Στράτου Γ. Σιμόπουλου*

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Free Sunday" στις 25 Φεβρουαρίου 2012)

Με την ύφεση στο απόγειο και τα αποτελέσματα των πολιτικών του Μνημονίου να αποτυπώνονται πλήρως στους δείκτες της ανεργίας και στον «στραγγαλισμό» της επιχειρηματικότητας, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει συνειδητοποιήσει πλέον, πως η χώρα μας χρειάζεται να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, με τη χρησιμοποίηση...
συγκεκριμένων πολιτικών .

Ήρθε λοιπόν η ώρα, μετά το “κούρεμα” και τη δανειακή σύμβαση να υποβάλουμε, σε ένα αναπτυξιακό σοκ, την ελληνική οικονομία, το οποίο θα τονώσει επίσης τη ρευστότητα στην αγορά και κατ’ επέκταση τα έσοδα του Δημοσίου.

Με δεδομένο ότι «λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν», απαιτείται μια συνταγή ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, με άξονα πολιτικές ανάπτυξης που θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και θα βελτιώσουν το επενδυτικό κλίμα, χωρίς βέβαια να υπάρξει παρέκκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους τους οποίους ορίζει η νέα δανειακή σύμβαση.

Πρώτο βήμα θα αποτελέσει η ανακήρυξη της ΑΟΖ. Η Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κύπρου και να παραχωρήσει ταχύτατα άδειες για την εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου. Με τον εντοπισμό κοιτασμάτων μπορεί άμεσα να τιτλοποιηθεί μέρος των εσόδων. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούν να παραχωρηθούν σε ιδιώτες οι μαρίνες, τα περιφερειακά λιμάνια και τα αεροδρόμια.



Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η αντικατάσταση της πολλαπλής φορολογίας στα ακίνητα με έναν ενιαίο φόρο, όπως ισχύει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης ή ο συμψηφισμός οφειλών μεταξύ δημοσίου και ιδιωτών. Σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο χρωστά σε φυσικά πρόσωπα και κυρίως σε επιχειρήσεις περίπου 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ, χρήματα τα οποία αν επιστραφούν, ένα μέρος τους θα προωθηθεί και πάλι στην αγορά, ένα άλλο στο κράτος μέσω της φορολογίας και ένα τρίτο προς τις τράπεζες, μειώνοντας σημαντικά το βρόγχο του δανεισμού. Σημειωτέον ότι υπάρχει σχετική πρόβλεψη στη νέα δανειακή σύμβαση, η οποία πρέπει απαραιτήτως να υλοποιηθεί .

Επιπλέον, θα βοηθήσει σημαντικά η σύσταση ενός Υφυπουργείου Επενδύσεων, παρά τω Πρωθυπουργώ το οποίο θα αναλάβει να υλοποιήσει μια σειρά επενδυτικών προτάσεων που παραμένουν εγκλωβισμένες στα γρανάζια της γραφειοκρατίας για τέσσερα ή ακόμη και πέντε χρόνια, να αξιοποιηθεί η περιουσία του Δημοσίου, να θεσπιστούν κίνητρα για τον επαναπατρισμό ελληνικών κεφαλαίων, να ενισχυθεί το brand name επώνυμων ελληνικών προϊόντων, να λειτουργήσει σωστά η επιτροπή ανταγωνισμού, να καθιερωθεί σταθερό φορολογικό καθεστώς για μια δεκαετία για τις νέες επενδύσεις και επιτέλους να αξιοποιηθούν τα λιμνάζοντα δισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ .

Ταυτόχρονα πρέπει να γίνει σαφές ότι σε περιόδους ύφεσης δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες δημιουργούν αναστάτωση στη Δημόσια Διοίκηση και στην αγορά.

Το παράδειγμα των προβλημάτων τα οποία δημιούργησε ο Καλλικράτης στις Πολεοδομίες και σε μια δύσκολη περίοδο, καθυστέρησε την κατασκευή δεκάδων κτιρίων σε όλη τη χώρα, είναι χαρακτηριστικό.

Για τον ίδιο λόγο πρέπει να αποφύγουμε σήμερα οποιαδήποτε παρέμβαση θα περιόριζε την εκτός σχεδίου δόμηση. Η εκτός σχεδίου δόμηση πρέπει να κωδικοποιηθεί, να περιορισθεί ίσως, αλλά σε δύο – τρία χρόνια όταν θα έχουμε αφήσει πίσω την ύφεση. Διαφορετικά θα δώσουμε ένα ακόμη κτύπημα στην κτηματαγορά.


Η μετάβαση τέλος από το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης που υπήρχε στη χώρα μας από το 1981 μέχρι σήμερα σε ένα πιο «παραγωγικό», δεν θα είναι εύκολη. Απαιτεί προσήλωση, υπομονή και επιμονή. Όπως, όμως, ο Λάο Τσε έχει πει «η πιο δύσκολη αρχή ξεκινά από ένα απλό βήμα».

Ας τολμήσουμε, λοιπόν!

 


* O Στράτος Σιμόπουλος είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ (stra_sim@otenet.gr).

Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο blog: www.efsimopoulos.gr.