Το παιχνίδι είναι απλό: αυτό που μας ζητούν οι τροϊκανοί, ισοδυναμεί με το αίτημα "αβλαβούς διέλευσης" του Μουσολίνι στον Μεταξά. Αποτελεί αναμφισβήτητα "κατοχή" η υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Όμως δεν υπάρχουν λύσεις, παρά τη φλυαρία των ΜΜΕ. Το δίλλημμα είναι πάναπλο: "ή παίρνετε τα λεφτά οπότε κάνετε ό,τι σας λέμε ή δεν τα παίρνετε οπότε κόψτε το λαιμό σας".
Εδώ που έφτασε η κοινωνία όμως, με την Ελλάδα ..
μισοδιαλυμένη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεί κάποιος υπεύθυνα, "όχι δεν θέλουμε τα λεφτά σας".
Αυτό που κάνουν είναι να προσπαθεί να πετάξει ο ένας στον άλλο το μπαλάκι της "προδοσίας".
Τα εκτός κυβέρνησης κόμματα έχουν το πλεονέκτημα να λένε ό,τι θέλουν ανέξοδα.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. βλέπει ότι η συμμετοχή του στην κυβέρνηση της λιτότητας του αφαιρεί δημαγωγικές ατάκες -η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι πάντα ανώμαλη- και προφανώς αισθάνεται καλύτερα όταν δεν έχει ευθύνες στις πλάτες του, οπότε μπορεί να λέει ανέυθυνα όσες εξυπνάδες θέλει.
Το ΠΑΣΟΚ, το πιό συγκροτημένο και πειθαρχημένο κόμμα, με το ισχυρότερο ένστικτο αυτοσυντήρησης, προσπαθεί -και θα τα καταφέρει- να επανακάμψει. Θα φορτώσει όλα τα μνημόνια, τα μέτρα, τη λιτότητα, τα λάθη, την ύφεση, τις περικοπές και τις απολύσεις στον ...Σαμαρά.
Και ούτε που θα το καταλάβει ο Σαμαράς! Χαμπάρι δεν θα πάρει, άλλωστε η ΝΔ, υπάρχει για να διασκεδάζει το κοινό ανάμεσα στα ημίχρονα που κυβερνά το ΠΑΣΟΚ, όπως οι τσιρλίντερς το κοινό ενός αγώνα μπάσκετ.
Κάθε μέρα που περνάει, έντεχνα, φορτώνουν βάρος στον Σαμαρά, ο οποίος δεν έχει το απαιτούμενο πολιτικό βάρος να κάνει τη μεγάλη σύγκρουση, που μπορεί να σώσει την εθνική μας αξιοπρέπεια, μπορεί όμως να μας κάνει Σουδάν ή ακόμη φτωχότερους.
Προφανώς ένας συντηρητικός πολιτικός, δεν είναι φτιαγμένος για τέτοια πράγματα.
Η ΝΔ ζορίζεται πολύ, γιατί οι βουλευτές παίρνουν από παντού τα μηνύματα, από τη βάση τους, ότι το παράκαναν με τις κωλοτούμπες και σύρονται συνεχώς πίσω από τις εξελίξεις.
Οπότε, με τη σειρά τους κι αυτοί προσπαθούν να περισώσουν τα ψηφαλάκια ενώ ο ρεαλισμός, δυστυχώς επιβάλλει να γονατίσουμε.
Γενκώς, τα πράγματα είναι χάλια, πολύ χάλια.
Μοναδική διέξοδος ήταν οι εκλογές πριν τη νέα δανειακή σύμβαση, όπου οι Έλληνες θα αποφάσιζαν τι είναι προδοσία:
-να σηκώσεις ανάστημα και να αφήσεις τη χώρα να χρεοκοπήσει, με ό,τι μπορεί να συμβεί
-να υπακούσεις χωρίς λεονταρισμούς σε ό,τι ζητά η τρόικα.
Τώρα όμως είναι αργά. Φυσικά και θα αποδεχθούμε ΟΛΑ τα μέτρα. Θα τον πιούμε μέχρι πάτο (τον καπιταλισμό τους), παρά τους θεατρινισμούς.
Φ.Μ.
