του Μιχάλη Ραμπίδη
τ.μέλους Κ.Ε. Ν.Δ.
Τρεις φορές επανέλαβε
τη φράση ο Γραμματέας της Κ.Ο. κ Τασούλας, καλωσορίζοντας στο κόμμα Άδωνη’’&
Μάκη: ‘’Όλος ο Ελληνικός λαός πρέπει να πλαισιώσει τη Ν.Δ.’’ χωρίς να
αποκλείσει κανέναν. Ο κ Α. Σαμαράς
επανήλθε κηρύσσοντας πανστρατιά ενόψει εκλογών: ‘’Κανείς δεν περισσεύει, πρέπει
να κλείσουμε κάθε ρωγμή’’ ανοίγοντας έτσι την πόρτα σ’ όσους ..
απομακρύνθηκαν.
Η αναφορά του κ Βορίδη για τη διαμόρφωση ενός πατριωτικού
μετώπου και οι περίσσιοι έπαινοι του κ Γεωργιάδη για τις δύσκολες αποφάσεις που
πήρε ο κ Σαμαράς, μαζί με το αιτιολογικό των
απομακρύνσεων Ντόρας-Καρατζαφέρη, αλλά κ.α. συνηγορούν αβασάνιστα σ’ ένα
λογικό άθροισμα σκέψεων και πολιτικών πρακτικών, που οικοδομούν μια
‘’πολυκατοικία’’.
Σε μακροσκελή συνέντευξή στις 6/5/2010 στα ‘’ΝΕΑ’’ η κ Ντόρα
Μπακογιάννη εξηγεί γιατί ψήφισε το μνημόνιο
Ι λόγος που διεγράφη από τη Ν.Δ. Χαρακτηρίζοντάς το επαχθέστερο ψήφισε και το
μνημόνιο ΙΙ.
Όμως και ο κ Γ. Καρατζαφέρης ψηφίζοντας το μνημόνιο Ι είπε ότι πήρε δύσκολη απόφαση για τη
σωτηρία της χώρας.
Τελικά οι
συνορεύουσες απόψεις τους και όχι μόνον στα οικονομικά, φέρνουν μερικές μόνον
μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν όπου η
ζωή μας κύκλους κάνει:
Το 1998 ο Κ. Καραμανλής διέγραψε τον συνυποψήφιό του για την
προεδρία της Ν.Δ. Γ. Σουφλιά. Επιστρέφει το 2001 και πρωταγωνιστεί στην
πολιτική σκηνή μέχρι το 2009.
Πέντε χρόνια νωρίτερα ο Α. Σαμαράς αποχωρεί από τη Ν.Δ.
επανεντάσσεται με τη συμμετοχή του στο ευροψηφοδέλτιο του κόμματος το 2004 και
το 2009 εκλέγεται αρχηγός της.
Τον Δεκέμβρη του 2000 ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Δ.
Αβραμόπουλος ιδρύει το Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών, αναστέλλει τη λειτουργία του
το 2002, επανέρχεται στη Ν.Δ. και πρωταγωνιστεί …..
Ένα χρόνο νωρίτερα το 1999 ιδρύεται ο ΛΑ.Ο.Σ. από τον
διαγραφέντα Γ. Καρατζαφέρη, που αποσπά σημαντικά εκλογικά ποσοστά.
Πρόσφατα διαγράφησαν
από τη Ν.Δ. 22 Βουλευτές που κράτησαν την ίδια θέση επί δυο χρόνια με την
αντιμνημονιακή πολιτική του κόμματος, για την σωτηρία της πατρίδος, ενώ για τον
ίδιο λόγο οι υπόλοιποι ψήφισαν υπέρ του μνημονίου ΙΙ. Άβυσσος η βούληση των Ελλήνων
πολιτικών …………
Ο πανδαμάτωρ χρόνος, οι συγκυρίες, οι εξαρτήσεις, τα
συμφέροντα και η ασθενής μας μνήμη, επιτρέπουν τη δημιουργία ενός πολιτικού
περιβάλλοντος, με διαγραφές-επανεντάξεις-μεταγραφές-διαφοροποιήσεις προσώπων
και πολιτικών. Μας κληροδοτούν όμως εμπειρίες που μεγαλώνουν από κάθε
προστιθέμενο περιστατικό και μας προικίζουν με κριτική σκέψη ικανή να
ξεχωρίζουμε τις διαφορές μεταξύ των πολιτικών προτάσεων. Ανάμεσα λ.χ. στον
πατριωτικό παρεμβατισμό και στη νεοφιλελεύθερη πρακτική, τη λαϊκή δεξιά και του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Έχουμε ανάγκη
ορατών διαφορών μεταξύ των δυο (πρώην;) μεγάλων κομμάτων. Της πρωτοφανούς ακραίας αντιλαϊκής, φιλοκεφαλαιακής &
αδελφοτραπεζικής ΠΑΣΟΚικής πολιτικής, από μια άλλη, με ξεκάθαρα χαρακτηριστικά
την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Της βαθιά πληγωμένης
και ταπεινωμένης κατοχικής χώρας του Πάγκαλου κλπ, από μια αδέσμευτη & δυνατή
Ελλάδα που θα μας δίνει ελπίδα για το αύριο και θα μας κάνει περήφανους.
