Ένας διακεκριμένος αρθρογράφος από το χώρο της κεντροαριστεράς, ο Γιώργος Λακόπουλος των "ΝΕΩΝ" γράφει στο σημερινό του άρθρο ότι στο τελευταίο Γιουρογκρουπ έγινε, από ελληνικής πλευράς, για πρώτη φορά σοβαρή διαπραγμάτευση (δείτε το άρθρο παρακάτω)!
Μπορεί να το κάνει για να "ψηλώσει" τον Βενιζέλο... Ίσως...
Ωστόσο, μεταφέρει σημαντικές πληροφορίες του, σύμφωνα με τις οποίες, ήταν η πρώτη φορά που τα κείμενα της Τρόικας δεν πέρασαν όπως υποβλήθηκαν, λόγω των σοβαρών αντιδράσεων της ελληνικής πλευράς, περισσότερο όμως επειδή αυτή τη φορά η χώρα μας προσήλθε με επεξεργασμένες θέσεις, εναλλακτικές ιδέες και καλή προετοιμασία.
Ο ίδιος, έχει να πει και έναν καλό λόγο για τον Αντώνη Σαμαρά, καθώς αναγνωρίζει ότι λόγω των όσων προηγήθηκαν στην Αθήνα, η ελληνική αντιπροσωπεία μπόρεσε και τήρησε την παραπάνω στάση.
Ο Γ. Λακόπουλος επίσης, αποδέχεται ότι αυτό έγινε για πρώτη φορά και ότι πριν την υπογραφή των προηγούμενων δύο Μνημονίων δεν υπήρχε καμία ουσιαστικά προετοιμασία αλλά και η παραμικρή διαπραγμάτευση! Απλώς οι δανειστές επέβαλαν ό,τι ήθελαν και οι δικοί μας ακολουθούσαν...
Ο συγκεκριμένος αρθρογράφος έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο ανθρώπων που αποκάλυψαν ότι δυστυχώς επί 2,5 χρόνια η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπήκε καν στη διαδικασία!
Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό είναι το πιο κρίσιμο και πιο χρήσιμο συμπέρασμα των ημερών: επειδή τα πάντα είναι θέμα διαπραγμάτευσης, πρέπει να είσαι καλά διαβασμένος για να πετύχεις τα δυνατόν περισσότερα...
Ίσως πλέον να μην έχουν καμία σημασία τα όσα προηγήθηκαν, χρηστική σημασία εννοώ. Η πολιτική ευθύνη, ακόμη και η ποινική πρέπει να καταλογιστεί όπου και εάν υπάρχει. Ωστόσο, εδώ που φτάσαμε είναι απείρως χρησιμότερο να βγάζουμε συμπεράσματα από το παρελθόν για να παλέψουμε το μέλλον. Είναι καλοί και εύκολοι οι πανηγυρισμοί, οι ψευτοεθνικές μπαλωθιές και τα μεγάλα λόγια. Εδώ όμως έχουμε δουλειά... Το μέλλον ενός λαού και ενός κράτους κρίνεται στους επόμενους μήνες,
Το συμπέρασμα είναι ότι τώρα, εδώ που φτάσαμε (επαναλαμβάνω) και αφού ελήφθη έστω και πρόσκαιρα μία απόσταση ασφαλείας από τη χρεοκοπία και η παραμονή στο ευρώ, το μπαλάκι έρχεται στην Αθήνα. Η ελληνική κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές, θα είναι αυτή που εάν δεν εξασφαλίσει μέσα από πολιτικές ανάκαμψης τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, θα οδηγήσει τη χώρα στα ίδια, ή μάλλον στα χειρότερα.
Μόνο μία ισχυρή κυβέρνηση με πακτωμένο στον ιδεολογικό πυρήνα της, την ελεύθερη οικονομία μπορεί να πετύχει τον παραπάνω στόχο.
Στον αγώνα αυτό προηγούνται όσοι ξέρουν από οικονομία, όσοι προέβλεψαν σωστά τι θα συμβεί, τόσο μετά από το πρώτο όσο και μετά από το δεύτερο Μνημόνιο.
Όχι οι εύκολοι αρνητές των πάντων, οι κουστουμαρισμένοι μπαχαλάκηδες και οι εραστές του "μόνιμου αντί", όσοι υφίστανται πολιτικά μόνο και μόνο επειδή αντιδρούν σε κάτι που φτιάχνουν οι άλλοι. Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα...
Η ΝΔ, όπως διακήρυξε ο Αντώνης Σαμαράς στα δύο "Ζάππεια", πιστεύει ότι μόνο ο έλληνας επιχειρηματίας μπορεί να μας βγάλει από την κρίση. Έτσι, πρέπει να του δώσουμε όπλα, να μειώσουμε τα εμπόδια, να φτιάξουμε μία κρατική μηχανή σύμμαχο και όχι εχθρό του.
Αντίθετα, η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερή ιδεολογία πιστεύει ότι από την κρίση θα μας έβγαζε είτε ο Δημόσιος Υπάλληλος και ο συνταξιούχος, οπότε του έκοβε τις αποδοχές, είτε το Κράτος στο οποίο τίποτε δεν πρέπει να αλλάξει, τίποτε δεν πρέπει να αποκρατικοποιηθεί...
Η διαφορά είναι εμφανής. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ας μην περιμένουμε από έναν σαουδάραβα πολιτικό μηχανικό να μας χτίσει την καλύτερη εκκλησία...
