Πλησιάζει η ημέρα των εκλογών και όλοι ανεξαιρέτως
άρχισαν να ερίζουν για την ψήφο μας. Κόμματα «καινούρια» προσπαθούν να μας
πείσουν για το διαφορετικό. Κόμματα «καινούρια» προσπαθούν να αποτινάξουν, το
μέχρι χθες, παρελθόν του προέδρου τους. Η υποκρισία περισσεύει από
«ανεξάρτητους» και «δημοκρατικούς».
Πόσο καινούριοι είναι οι Υπουργοί των μέχρι
χθες κυβερνήσεων; Πόσο διαφορετικοί είναι αυτοί που ίδρυσαν κόμματα μόνο όταν
τους διέγραψαν από τα κόμματά τους και όχι πιο πριν;
Όλα αυτά συμβαίνουν προς τέρψη του συστήματος. Ένα
σύστημα δημοσιογράφων και συν αυτώ που η μόνη του έννοια είναι να μας πείσουν
πως όλοι είμαστε ίδιοι. Ένα σύστημα που «κλαίει» με μαύρο δάκρυ γιατί ο
«δημοκράτης» εκφραστής, του το μαζί τα φάγαμε δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος. Ένα
σύστημα που εκτρέφεται από παραμάγαζα τα οποία και πριμοδοτεί, δημοσκοπικά και
όχι μόνο.
Υπό αυτά τα δεδομένα πρέπει να προβληματιστούμε ακόμα πιο έντονα ποιον τελικά θα επιλέξουμε, τόσο σαν επιλογή κόμματος όσο και πολύ περισσότερο σαν επιλογή προσώπου.
Σε «ανεξάρτητους» και «δημοκρατικούς», αλλά και στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας υπάρχουν καιροσκόποι. Υπάρχουν άνθρωποι που πουλάνε συνειδήσεις και πιστεύω μόνο και μόνο για να διεκδικήσουν εκλογή ή επανεκλογή. Και οι δύο αυτές κατηγορίες υποψηφίων είναι εξίσου επικίνδυνες, έχουν ως απώτερο σκοπό το προσωπικό τους όφελος.
Ο κόσμος δεν είναι ζώα, οι πολίτες δεν είναι πρόβατα. Έχουν πλέον και μνήμη και κρίση και θα τιμωρήσουν και τους όψιμους θιασώτες της πολιτικής ανεξαρτησίας αλλά και τους εκφραστές του κατεστημένου. Ο λαός έγινε σοφότερος. Ο κόσμος δεν έχει ούτε ελικόπτερα, ούτε λεφτά για να αγοράσει πλοία και σίγουρα η υποκρισία δεν είναι από τις επιλογές που τον εκφράζουν.
Μηταλίδης Κίμων, Οικονομολόγος
