Τελειώσαμε κύριοι!

Άρθρο του Αλέξανδρου Γεωργιάδη, φοιτητή

               Ζούμε της τελευταίες μέρες της Πομπηίας της τελευταίες αναλαμπές ενός σαθρού κοινωνικού και πολιτικού οικοδομήματος που καταρρέει στις πλάτες των πάλαι ποτέ κραταιών πρωταγωνιστών του αφήνοντας μια ολόκληρη κοινωνία ‘στον αέρα’.

               Οι δυνάμεις βέβαια της συντήρησης ενός

βαθιά ριζωμένου τις τελευταίες τρεις δεκαετίες πελατειακού κράτους και μιας κρατικοδίαιτης οικονομίας ανθίστανται στις δυνάμεις τις προόδου και περισσότερο στην αδήριτη ανάγκη για επιβίωση της κοινωνίας μέσα από έναν -δυστυχώς βίαιο- κοινωνικό μετασχηματισμό.

               Δεν είναι οι σημερινές αποφάσεις που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας αλλά, η ακολουθούμενη πολιτική δεκαετιών με την συγκατάθεση της -εξαπατημένης;- κοινής γνώμης. Σήμερα καλούμαστε όλοι ξεχωριστά και ως κοινωνία να εγγράψουμε ζημίες πρωτόγνωρες για να εργαστούμε για ένα αύριο υπό καλύτερους όρους.

               Σε αυτό το επικών διαστάσεων πεδίο σύγκρουσης μεταξύ του παλιού και του νέου ο καθένας μας, γιατί αυτό επιτάσσει η Δημοκρατία, πρέπει να διαλέξει μεταξύ της αρετής και της κακίας, μεταξύ του εύκολου λαϊκισμού και των κάθε λογής συνθημάτων και του δύσκολου και δυσάρεστου δρόμου της υπευθυνότητας και της ειλικρίνειας.

               Τα ψέματα και οι ανέξοδες, αλλά εξαιρετικά καταστροφικές, εξαγγελίες «λεφτά υπάρχουν» ο φθηνός λαϊκισμός και η εξαπάτηση του λαού με εκείνο το «Τσοβόλα δώστα όλα» και η σύγκλιση σε όρους lifestyle και όχι ανταγωνιστικότητας με την Ευρώπη που τώρα σπεύδουμε να αποτάξουμε ως στιγμιαίο λάθος, οι άναρθρες κραυγές της Αριστεράς που κόπτεται για τη διασφάλιση των εργαζομένων αλλά δυστυχώς και η ίδια αδυνατεί να κρατήσει τα εργασιακά κεκτημένα εντός των δικών της συγκροτημάτων.

               Η Νέα Μεταπολίτευση έχει ανοίξει και έχει χώρο για όλους τους Έλληνες οι οποίοι μπορούν να έρθουν σε σύγκρουση με τις νοοτροπίες, να εργαστούν για να διορθώσουν τα λάθη και να αγωνιστούν για τα σωστά και δίκαια, για όλους εκείνους οι οποίοι αντί να κουνούν το δάχτυλο και να προσπαθούν να αλλάξουν τους άλλους, βλέπουν το είδωλο στον καθρέπτη και ξεκινούν αλλάζοντας τον εαυτό τους.
               Τελειώσαμε κύριοι!