Του Κώστα Ροδινού στο antinews
Καθώς εισερχόμεθα σε προεκλογική περίοδο σχεδόν κοντεύουμε να ξεχάσουμε ό,τι έχουν περάσει μόλις δυόμισι χρόνια από τον Οκτώβριο του 2009, όταν ο «λεφτά υπάρχουν» κέρδισε με 11 μονάδες διαφορά και η ΝΔ υπέστη την δεινότερη ήττα της ιστορίας της. Θυμάμαι ότι ήμουν καθ΄οδόν από..
τον Έβρο, όπου είχα πάει να ψηφίσω, όταν άκουσα στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα των exit polls. Το ίδιο βράδυ βρεθήκαμε μερικοί φίλοι για να αναλύσουμε το αποτέλεσμα. Σε κλίμα μελαγχολίας, καταλήξαμε στην κοινή διαπίστωση ότι «έχουμε μπροστά μας μια γεμάτη οκταετία ΠΑΣΟΚ». Γνωρίζαμε, βέβαια, ότι τα πράγματα στην οικονομία ήταν δύσκολα, αλλά με μερικές κινήσεις το κλίμα μπορούσε να αλλάξει. Και το ΠΑΣΟΚ είχε τις κοινωνικές εφεδρείες να προωθήσει τις απαιτούμενες αλλαγές, με ελεγχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Ουδείς φανταζόταν την κατάρρευση της χώρας.
Η κατάρρευση των μύθων του ΠΑΣΟΚ
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές του 2009, εκτός από την κατάρρευση της χώρας, ως αποτέλεσμα του έργου και της αδράνειας των Κυβερνήσεων Παπανδρέου, είχαμε και την πλήρη απομυθοποίηση του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Το Κίνημα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου μακροημέρευσε στην πολιτική ζωή της χώρας επειδή είχε καταφέρει να δημιουργήσει και να συντηρήσει ορισμένους μύθους:
- ήταν ένα σοσιαλιστικό κόμμα το οποίο φρόντιζε τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
-ήταν ένα «πατριωτικό» κίνημα που υπερασπιζόταν αποτελεσματικά τα εθνικά μας ζητήματα.
-εξελίχθηκε σ΄ενα μηχανισμό εξουσίας που διέθετε ικανά και έμπειρα στελέχη με πλούσια κυβερνητική πείρα.
Και τον μεγαλύτερο μύθο όλων: «με το ΠΑΣΟΚ περνάμε καλά»!
Μόλις σε δυόμισι χρόνια το ΠΑΣΟΚ των Παπανδρέου-Βενιζέλου μετεξελίχθηκε σ΄ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο κόμμα το οποίο υιοθέτησε την πιο ανάλγητη και βάρβαρη πολιτική που έχει υιοθετηθεί ποτέ σε Ευρωπαϊκή χώρα, εν καιρώ ειρήνης. Τίποτα δεν μπορεί να τ’ αλλάξει αυτό. Και η επιλογή ήταν συνειδητή. Παρουσιάστηκε ως μονόδρομος. Επεβλήθη και εκβιαστικά. Δεν μπήκαν κάν στον κόπο να εξετάσουν άλλες εναλλακτικές. Μεθοδευμένα οδήγησαν τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Όλα τ’ άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες. Τα δε περίφημα «ικανά και έμπειρα στελέχη», απεδείχθησαν απλοί παραλήπτες εντολών από τους υπαλλήλους της Τρόϊκα, τις οποίες αγκομαχούσαν να φέρουν σε πέρας αναμένοντας κάποιο επαινετικό σχόλιο στις κάρτες που μοίραζε κατά καιρούς ο αποτυχημένος Τόμσεν.
Δυόμισι χρόνια μετά και οι πέτρες έχουν αντιληφθεί στη χώρα αυτή πως με το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν περνάμε καλά, αλλά με τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ «δεν έχουμε πια ζωή»
Όχι στις φρούδες ελπίδες
Η Ν.Δ. από την άλλη, εκεί που ….προετοιμαζόταν για μια δραματική περίοδο εσωστρέφειας και μακρά παραμονή στην αντιπολίτευση, βρέθηκε ξαφνικά να διεκδικεί την επάνοδό της στην εξουσία! Ποιός να το περίμενε! Τα στελέχη και οι οπαδοί της, για αυτό το λόγο και μόνο, έπρεπε να δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον κ. Σαμαρά. Γιατί είναι δικό του επίτευγμα ό,τι η ΝΔ κτυπάει την πόρτα της κυβέρνησης, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έχοντας μάλιστα αναγκάσει σε μια ταπεινωτική παραίτηση έναν πρωθυπουργό που είχε κερδίσει τις προηγούμενε εκλογές με διψήφια διαφορά! Ακόμα και ο κ. Μητσοτάκης, με πλειοψηφία μιας έδρας, έμεινε στην εξουσία μεγαλύτερο διάστημα!
Όμως, τα δύσκολα για τον κ. Σαμαρά αρχίζουν τώρα. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι αρκετοί στη βάση της ΝΔ που φέρουν βαρέως τη στήριξη της Κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν αναφέρομαι στα πρώην στελέχη, που αποφάσισαν να πολιτικοποιήσουν τις προσωπικές τους πικρίες και διαφωνίες. Για τον απλό κόσμο μιλάω.
Όπως έγραφα και προχθές, αυτό είναι το πρώτο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει ο κ. Σαμαράς και δεν είναι μια εύκολη αποστολή. Έχει, όμως, την ικανότητα και το χάρισμα να το κερδίσει.
Το ερώτημα είναι πώς γίνεται αυτό;
Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν την άποψη ότι η ΝΔ πρέπει να διατυπώσει ένα αξιόπιστο και σοβαρό προεκλογικό λόγο, να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, να αποφύγει τις σειρήνες του λαϊκισμού, να μην υποσχεθεί τίποτα και σε κανέναν και να πεί την πλήρη αλήθεια στον ελληνικό λαό. Να μην καλλιεργήσει, δηλαδή, φρούδες ελπίδες. Άλλωστε, μετά το «λεφτά υπάρχουν» ο κόσμος είναι τόσο καχύποπτος που διυλίζει τα πάντα. Ποιός μπορεί να διαφωνήσει επ’ αυτών;
Το στοίχημα της εμπιστοσύνης
Φτάνει, όμως, αυτό; Όχι, δεν φτάνει! Πρέπει να ανακτηθεί αμέσως το έλλειμμα της εμπιστοσύνης από το οποίο πάσχει το πολιτικό μας σύστημα και τα κόμματα εξουσίας. Πώς γίνεται αυτό;
Πρώτον, ορισμένες δεσμεύσεις πρέπει να υλοποιηθούν την επομένη των εκλογών. Παραδείγματος χάριν. Ένα μικρό και ευέλικτο σχήμα 15-20 υπουργών με φρέσκα πρόσωπα. Ο Μόντι στην Ιταλία έχει 15 Υπουργούς! Εμείς τί τους θέλουμε τους 50; Όλοι έχουν μιλήσει για «μικρά και ευέλικτα σχήματα» , αλλά ουδείς το απετόλμησε! Όποιος το κάνει θα πάρει τον κόσμο με το μέρος του και θα κερδίσει πίστωση χρόνου!
Δεύτερο παράδειγμα: μόλις ορκιστεί η νέα κυβέρνηση ανακαλεί τις αυξήσεις του Παπακωνσταντίνου στο ρεύμα. Η ΔΕΗ είναι μια εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, ας βρεί άλλους τρόπους να βελτιώσει τα έσοδα της! Όχι στις πλάτες του καταναλωτή.
Τρίτον, η νέα κυβέρνηση υποχρεώνει τις τράπεζες, όπου το κράτος ασκεί το management, να μειώσουν τα επιτόκια προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση. Είναι σκανδαλώδες, όταν οι Τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με 1%, να χρεώνουν τους πελάτες τους με το πολλαπλάσιο! Μια μείωση του επιτόκιου, ακόμα και κατά μια μονάδα, θα προσφέρει ανακούφιση στα νοικοκυριά.
Τέταρτον, θέλει η Κυβέρνηση πραγματικά να χτυπήσει το παρεμπόριο, να ελέγξει το έγκλημα και τη λαθρομετανάστευση; Ιδρύεις ένα πανίσχυρο και πολυδύναμο Αστυνομικό Τμήμα στην Πλατεία της Ομόνοιας, το στελεχώνεις με ότι καλύτερο διαθέτει το Σώμα σε ανθρώπινο δυναμικό, τους εξοπλίζεις με ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει από πλευράς τεχνολογίας και τους ρίχνεις στη μάχη. Όχι παιδάκια, με παπάκια. Παράλληλα, μεταφέρεις την αρμοδιότητα για τις άδειες παραμονής στην Αστυνομία και θεσπίζεις αυστηρές προϋποθέσεις διαμονής. Ότι ισχύει στην Ισπανία για παράδειγμα.
Υπάρχουν και πολλά άλλα, όμως, εδώ δεν καταθέτουμε πρόγραμμα!
«Μικρές επαναστάσεις παντού»
Αρκούν αυτά; Όχι δεν αρκούν! Ουδείς οδεύει προς τη σταύρωση, αν δεν υπάρχει η προσδοκία της Αναστάσεως! Εδώ που φτάσαμε δεν χρειαζόμαστε μερεμέτια, αλλά ριζικές λύσεις και τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Όμως, για να γίνει αυτό χρειάζεται όραμα!
Η επόμενη κυβέρνηση θα πνιγεί και θα καταρρεύσει προτού ακόμα το αντιληφθεί, αν παραμείνει προσκολλημένη σε μια διαχειριστική λογική ισορροπιών. Όχι άλλοι «μπαμπινιώτηδες»! ΄
Τον Νοέμβριο του 1989 ο Αντώνης Σαμαράς είχε εκφωνήσει στη Νέα Υόρκη μια ομιλία με κεντρικό τίτλο «Να κάνουμε μικρές επαναστάσεις παντού»! Όταν μετά την ομιλία τον ρώτησα τι εννοούσε, μου είχε απαντήσει: «για να έχουμε μέλλον σ’ ένα κόσμο που αλλάζει ριζικά, εμείς πρέπει να τ’ αλλάξουμε όλα πιο γρήγορα. Για να είμαστε μπροστά!»
Αυτά που πρέπει να γίνουν από την επόμενη κυβέρνηση είναι πολλά, είναι δύσκολα και χρειάζονται χρόνο. Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας αυτή η κυβέρνηση πρέπει να στηρίζεται σ΄ένα ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα. Να είναι δηλαδή ισχυρή. Και για να είναι ισχυρή πρέπει προηγουμένως να έχει εμπνεύσει τον ελληνικό λαό. Και για να εμπνεύσεις το λαό, πρέπει να τους προσφέρεις ένα όραμα για το που και πώς βλέπεις το μέλλον της χώρας.
Αυτό έκαναν οι μεγάλοι ηγέτες που χάραξαν βαθιά την ιστορία.
Κι αυτό το όραμα περικλείεται σε αυτά που είχε πει στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, σε μια από τις καλύτερες ομιλίες του:
“Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού.
Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…
Να ξαναβρούμε την Ελλάδα που έχουμε μέσα μας!
Να ξαναπάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας.
Να ξαναστήσουμε την Ελλάδα, όρθια, ανταγωνιστική, ισχυρή και υπερήφανη.
Καθώς εισερχόμεθα σε προεκλογική περίοδο σχεδόν κοντεύουμε να ξεχάσουμε ό,τι έχουν περάσει μόλις δυόμισι χρόνια από τον Οκτώβριο του 2009, όταν ο «λεφτά υπάρχουν» κέρδισε με 11 μονάδες διαφορά και η ΝΔ υπέστη την δεινότερη ήττα της ιστορίας της. Θυμάμαι ότι ήμουν καθ΄οδόν από..
τον Έβρο, όπου είχα πάει να ψηφίσω, όταν άκουσα στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα των exit polls. Το ίδιο βράδυ βρεθήκαμε μερικοί φίλοι για να αναλύσουμε το αποτέλεσμα. Σε κλίμα μελαγχολίας, καταλήξαμε στην κοινή διαπίστωση ότι «έχουμε μπροστά μας μια γεμάτη οκταετία ΠΑΣΟΚ». Γνωρίζαμε, βέβαια, ότι τα πράγματα στην οικονομία ήταν δύσκολα, αλλά με μερικές κινήσεις το κλίμα μπορούσε να αλλάξει. Και το ΠΑΣΟΚ είχε τις κοινωνικές εφεδρείες να προωθήσει τις απαιτούμενες αλλαγές, με ελεγχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Ουδείς φανταζόταν την κατάρρευση της χώρας.
Η κατάρρευση των μύθων του ΠΑΣΟΚ
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές του 2009, εκτός από την κατάρρευση της χώρας, ως αποτέλεσμα του έργου και της αδράνειας των Κυβερνήσεων Παπανδρέου, είχαμε και την πλήρη απομυθοποίηση του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Το Κίνημα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου μακροημέρευσε στην πολιτική ζωή της χώρας επειδή είχε καταφέρει να δημιουργήσει και να συντηρήσει ορισμένους μύθους:
- ήταν ένα σοσιαλιστικό κόμμα το οποίο φρόντιζε τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
-ήταν ένα «πατριωτικό» κίνημα που υπερασπιζόταν αποτελεσματικά τα εθνικά μας ζητήματα.
-εξελίχθηκε σ΄ενα μηχανισμό εξουσίας που διέθετε ικανά και έμπειρα στελέχη με πλούσια κυβερνητική πείρα.
Και τον μεγαλύτερο μύθο όλων: «με το ΠΑΣΟΚ περνάμε καλά»!
Μόλις σε δυόμισι χρόνια το ΠΑΣΟΚ των Παπανδρέου-Βενιζέλου μετεξελίχθηκε σ΄ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο κόμμα το οποίο υιοθέτησε την πιο ανάλγητη και βάρβαρη πολιτική που έχει υιοθετηθεί ποτέ σε Ευρωπαϊκή χώρα, εν καιρώ ειρήνης. Τίποτα δεν μπορεί να τ’ αλλάξει αυτό. Και η επιλογή ήταν συνειδητή. Παρουσιάστηκε ως μονόδρομος. Επεβλήθη και εκβιαστικά. Δεν μπήκαν κάν στον κόπο να εξετάσουν άλλες εναλλακτικές. Μεθοδευμένα οδήγησαν τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Όλα τ’ άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες. Τα δε περίφημα «ικανά και έμπειρα στελέχη», απεδείχθησαν απλοί παραλήπτες εντολών από τους υπαλλήλους της Τρόϊκα, τις οποίες αγκομαχούσαν να φέρουν σε πέρας αναμένοντας κάποιο επαινετικό σχόλιο στις κάρτες που μοίραζε κατά καιρούς ο αποτυχημένος Τόμσεν.
Δυόμισι χρόνια μετά και οι πέτρες έχουν αντιληφθεί στη χώρα αυτή πως με το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν περνάμε καλά, αλλά με τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ «δεν έχουμε πια ζωή»
Όχι στις φρούδες ελπίδες
Η Ν.Δ. από την άλλη, εκεί που ….προετοιμαζόταν για μια δραματική περίοδο εσωστρέφειας και μακρά παραμονή στην αντιπολίτευση, βρέθηκε ξαφνικά να διεκδικεί την επάνοδό της στην εξουσία! Ποιός να το περίμενε! Τα στελέχη και οι οπαδοί της, για αυτό το λόγο και μόνο, έπρεπε να δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον κ. Σαμαρά. Γιατί είναι δικό του επίτευγμα ό,τι η ΝΔ κτυπάει την πόρτα της κυβέρνησης, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έχοντας μάλιστα αναγκάσει σε μια ταπεινωτική παραίτηση έναν πρωθυπουργό που είχε κερδίσει τις προηγούμενε εκλογές με διψήφια διαφορά! Ακόμα και ο κ. Μητσοτάκης, με πλειοψηφία μιας έδρας, έμεινε στην εξουσία μεγαλύτερο διάστημα!
Όμως, τα δύσκολα για τον κ. Σαμαρά αρχίζουν τώρα. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι αρκετοί στη βάση της ΝΔ που φέρουν βαρέως τη στήριξη της Κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν αναφέρομαι στα πρώην στελέχη, που αποφάσισαν να πολιτικοποιήσουν τις προσωπικές τους πικρίες και διαφωνίες. Για τον απλό κόσμο μιλάω.
Όπως έγραφα και προχθές, αυτό είναι το πρώτο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει ο κ. Σαμαράς και δεν είναι μια εύκολη αποστολή. Έχει, όμως, την ικανότητα και το χάρισμα να το κερδίσει.
Το ερώτημα είναι πώς γίνεται αυτό;
Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν την άποψη ότι η ΝΔ πρέπει να διατυπώσει ένα αξιόπιστο και σοβαρό προεκλογικό λόγο, να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, να αποφύγει τις σειρήνες του λαϊκισμού, να μην υποσχεθεί τίποτα και σε κανέναν και να πεί την πλήρη αλήθεια στον ελληνικό λαό. Να μην καλλιεργήσει, δηλαδή, φρούδες ελπίδες. Άλλωστε, μετά το «λεφτά υπάρχουν» ο κόσμος είναι τόσο καχύποπτος που διυλίζει τα πάντα. Ποιός μπορεί να διαφωνήσει επ’ αυτών;
Το στοίχημα της εμπιστοσύνης
Φτάνει, όμως, αυτό; Όχι, δεν φτάνει! Πρέπει να ανακτηθεί αμέσως το έλλειμμα της εμπιστοσύνης από το οποίο πάσχει το πολιτικό μας σύστημα και τα κόμματα εξουσίας. Πώς γίνεται αυτό;
Πρώτον, ορισμένες δεσμεύσεις πρέπει να υλοποιηθούν την επομένη των εκλογών. Παραδείγματος χάριν. Ένα μικρό και ευέλικτο σχήμα 15-20 υπουργών με φρέσκα πρόσωπα. Ο Μόντι στην Ιταλία έχει 15 Υπουργούς! Εμείς τί τους θέλουμε τους 50; Όλοι έχουν μιλήσει για «μικρά και ευέλικτα σχήματα» , αλλά ουδείς το απετόλμησε! Όποιος το κάνει θα πάρει τον κόσμο με το μέρος του και θα κερδίσει πίστωση χρόνου!
Δεύτερο παράδειγμα: μόλις ορκιστεί η νέα κυβέρνηση ανακαλεί τις αυξήσεις του Παπακωνσταντίνου στο ρεύμα. Η ΔΕΗ είναι μια εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, ας βρεί άλλους τρόπους να βελτιώσει τα έσοδα της! Όχι στις πλάτες του καταναλωτή.
Τρίτον, η νέα κυβέρνηση υποχρεώνει τις τράπεζες, όπου το κράτος ασκεί το management, να μειώσουν τα επιτόκια προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση. Είναι σκανδαλώδες, όταν οι Τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με 1%, να χρεώνουν τους πελάτες τους με το πολλαπλάσιο! Μια μείωση του επιτόκιου, ακόμα και κατά μια μονάδα, θα προσφέρει ανακούφιση στα νοικοκυριά.
Τέταρτον, θέλει η Κυβέρνηση πραγματικά να χτυπήσει το παρεμπόριο, να ελέγξει το έγκλημα και τη λαθρομετανάστευση; Ιδρύεις ένα πανίσχυρο και πολυδύναμο Αστυνομικό Τμήμα στην Πλατεία της Ομόνοιας, το στελεχώνεις με ότι καλύτερο διαθέτει το Σώμα σε ανθρώπινο δυναμικό, τους εξοπλίζεις με ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει από πλευράς τεχνολογίας και τους ρίχνεις στη μάχη. Όχι παιδάκια, με παπάκια. Παράλληλα, μεταφέρεις την αρμοδιότητα για τις άδειες παραμονής στην Αστυνομία και θεσπίζεις αυστηρές προϋποθέσεις διαμονής. Ότι ισχύει στην Ισπανία για παράδειγμα.
Υπάρχουν και πολλά άλλα, όμως, εδώ δεν καταθέτουμε πρόγραμμα!
«Μικρές επαναστάσεις παντού»
Αρκούν αυτά; Όχι δεν αρκούν! Ουδείς οδεύει προς τη σταύρωση, αν δεν υπάρχει η προσδοκία της Αναστάσεως! Εδώ που φτάσαμε δεν χρειαζόμαστε μερεμέτια, αλλά ριζικές λύσεις και τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Όμως, για να γίνει αυτό χρειάζεται όραμα!
Η επόμενη κυβέρνηση θα πνιγεί και θα καταρρεύσει προτού ακόμα το αντιληφθεί, αν παραμείνει προσκολλημένη σε μια διαχειριστική λογική ισορροπιών. Όχι άλλοι «μπαμπινιώτηδες»! ΄
Τον Νοέμβριο του 1989 ο Αντώνης Σαμαράς είχε εκφωνήσει στη Νέα Υόρκη μια ομιλία με κεντρικό τίτλο «Να κάνουμε μικρές επαναστάσεις παντού»! Όταν μετά την ομιλία τον ρώτησα τι εννοούσε, μου είχε απαντήσει: «για να έχουμε μέλλον σ’ ένα κόσμο που αλλάζει ριζικά, εμείς πρέπει να τ’ αλλάξουμε όλα πιο γρήγορα. Για να είμαστε μπροστά!»
Αυτά που πρέπει να γίνουν από την επόμενη κυβέρνηση είναι πολλά, είναι δύσκολα και χρειάζονται χρόνο. Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας αυτή η κυβέρνηση πρέπει να στηρίζεται σ΄ένα ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα. Να είναι δηλαδή ισχυρή. Και για να είναι ισχυρή πρέπει προηγουμένως να έχει εμπνεύσει τον ελληνικό λαό. Και για να εμπνεύσεις το λαό, πρέπει να τους προσφέρεις ένα όραμα για το που και πώς βλέπεις το μέλλον της χώρας.
Αυτό έκαναν οι μεγάλοι ηγέτες που χάραξαν βαθιά την ιστορία.
Κι αυτό το όραμα περικλείεται σε αυτά που είχε πει στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, σε μια από τις καλύτερες ομιλίες του:
“Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού.
Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…
Να ξαναβρούμε την Ελλάδα που έχουμε μέσα μας!
Να ξαναπάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας.
Να ξαναστήσουμε την Ελλάδα, όρθια, ανταγωνιστική, ισχυρή και υπερήφανη.
