Η παραβολή του διασωθέντος

Είμαι ένας πτωχός πλην τίμιος ξυλουργός. Στους πελάτες μου μετακυλίω κατά νόμον τον ΦΠΑ που εφαρμόζεται στα τεχνουργήματα που πωλώ. Έλα, όμως, που οι πελάτες μου θέλουν να μειώσουν το κόστος των επίπλων που αγοράζουν από εμένα και μου ζητούν να εκδώσω τιμολόγιο ή απόδειξη για μικρότερο ποσό, ώστε να αποφύγουν μέρος της επιβάρυνσης με τον ΦΠΑ. Υποκύπτω, αφού διαφορετικά δεν θα είμαι ανταγωνιστικός, δεδομένου ότι την «εξυπηρέτηση» που..

δεν κάνω εγώ θα την κάνει κάποιος άλλος ξυλουργός. Σκέφτομαι, όμως, αυτό βολεύει κι’ εμένα, αφού θα πληρώσω και λιγότερο φόρος εισοδήματος. Έτσι, φοροδιαφεύγω με συνεργό, ή και ηθικό αυτουργό, τον πελάτη μου.

Έχω οικογένεια και προσπαθώ να μην ξοδεύω περισσότερα από τα έσοδά μου. Έλα, όμως, που τα παιδιά μου ντρέπονται π.χ. να κυκλοφορούν στο σχολείο με μπλουζάκια που δεν είναι μάρκας, αφού ή σχολική ποδιά έχει καταργηθεί από τη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη του Άκη. Αναγκάζομαι, λοιπόν, να σπαταλώ τα χρήματά μου σε τέτοιες, αλλά και πολλές άλλες άχρηστες, προμήθειες, και να χρειάζομαι πολύ περισσότερα χρήματα από όσα είναι τα έσοδά μου. Τότε έρχονται οι τράπεζες, οι οποίες με βομβαρδίζουν τηλεφωνικώς με προσφορές για καταναλωτικά δάνεια. Μου στέλνουν ακόμη και πιστωτικές κάρτες στο σπίτι χωρίς να τις ζητήσω. Πλακώνει και ο Λουκάς που ως διοικητής τής ΤτΕ αυξάνει το όριο χρηματοδότησής μου από την τράπεζα για αγορά μετοχών από 5.000.000 δραχμών σε 15.000.000 δραχμών. Βλέπω το Χρηματιστήριο να ξεσκίζεται το 1999 και αδυνατώντας να κατανοήσω ότι πρόκειται για μπαρμπουτάδικο που ανταγωνίζεται τον ΟΠΑΠ, σπεύδω και δανείζομαι 15.000.000 με προσημείωση υποθήκης στο σπίτι μου. Δανείζεται και η γυναίκα μου άλλα 15.000.000 με προσημείωση υποθήκης στο πατρικό της.

Οι επιτήδειοι βάζουν μια καρφίτσα στη χρηματιστηριακή φούσκα που έχουν φτιάξει και αφού μου τα παίρνουν όλα, τοποθετούν τα χρήματά μου στην Ελβετία, αλλά σε δικούς τους λογαριασμούς. Αργότερα μαθαίνω ότι το κουμάρι ήταν πειραγμένο από τους έχοντες και κατέχοντες, τους οποίους υποτίθεται ότι είχε βάλει στο στόχαστρο η πράσινη σαύρα της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.

Συνεχίζω να παίρνω καταναλωτικά δάνεια και να ξοδεύω με πιστωτικές κάρτες, αφού όλοι με έχουν πείσει ότι ζω σε μία ισχυρή Ελλάδα που δεν έχει ανάγκη δανεισμού. Κάποια στιγμή, όμως, φρακάρω. Είναι και αυτός ο εξοντωτικός ανατοκισμός, τον οποίο εισήγαγε η φιλελεύθερη παράταξη το 1980. Τότε έρχεται ο συμπαθής κ. Σαμοΐλης [να με συγχωρεί που κάνω χρήση του ονόματός του, αλλά δεν είμαι κακοπροαίρετος] και μου λέει πώς πρέπει να βάλω τάξη στα του οίκου μου. Καταλήγει στο πολύ απλό και λογικό ότι πρέπει να μειώσω τα έξοδά μου, ώστε να επιβιώσει η οικογένειά μου, π.χ. να τρώμε δυο φορές κρέας την εβδομάδα αντί τέσσερις, να πηγαίνουμε μία φορά τον μήνα στην ταβέρνα, αντί τρεις κ.ο.κ. Έτσι, θα μου μένουν και μερικά χρήματα για να αποπληρώνω τα δάνειά μου, τα οποία, σημειωτέον έχω λάβει με δυσθεώρητα επιτόκια. Ταυτοχρόνως, όμως, μου λέει ο κ. Σαμοΐλης ότι θα βρει αγοραστές για να αγοράζουν τα έπιπλά μου, ώστε με την αύξηση της παραγωγής μου να αυξηθούν τα έσοδά μου και να μπορέσω να αποπληρώσω τα δάνειά με μεγαλύτερη άνεση.

Πείθομαι από τα πολύ λογικά επιχειρήματα και τους υπολογισμούς του ειδικού κ. Σαμοΐλη και τον εξουσιοδοτώ να κάνει ό,τι δει για να εφαρμόσει το σχέδιο σωτηρίας μου.

Μετά από ένα μήνα έρχεται ο κ. Σαμοΐλης στο σπίτι μου και μου ανακοινώνει ότι δεν υπάρχουν άλλοι πελάτες για να απορροφήσουν μεγαλύτερη παραγωγή μου και ότι για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζει θέλουν οι τράπεζες τα λεφτά τους εδώ και τώρα. Δυστυχώς, δεν κατάφερε κάτι καλλίτερο, διότι οι τράπεζες δεν είναι καν διατεθειμένες να συζητήσουν ο,τιδήποτε. Παγώνω και τον κοιτάζω πελιδνός. Τότε μου χτυπάει με το χέρι την πλάτη και με διαβεβαιώνει ότι έχει φίλο ένα μεγάλο τραπεζίτη, ο οποίος είναι διατεθειμένος να αποπληρώσει τις τράπεζες, αρκεί να του εκχωρήσω το 70% των εισπράξεών μου και να αυξήσω την παραγωγή μου κατά 50%. Τολμώ να ψελλίσω ότι με τον τρόπο αυτό δεν θα επιβιώσω. Ούτε η παραγωγή μου μπορεί να αυξηθεί ούτε θα μπορέσω να ζήσω με το 30% των εισπράξεών μου. Μου απαντά ότι δεν υπήρχε άλλη λύση και ότι ήδη υπέγραψε με τον γνωστό του τραπεζίτη, βάσει του πληρεξουσίου που του είχα χορηγήσει.

Για πείτε μου εσείς, λοιπόν. Αν ήσασταν στη θέση μου, τί θα κάνατε στον κ. Σαμοΐλη;

Και για όποιον δεν κατάλαβε που λέει και το ανέκδοτο, παρακαλώ να βάλετε τον ελληνικό λαό, όπου γίνεται αναφορά στο πρόσωπό μου, και τη μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη μαζί με τη φιλελεύθερη παράταξη [199 τεμάχια + τους επανακάμψαντες ως μετανοήσασες Μαγδαληνές], όπου αναφέρεται το όνομα Σαμοΐλης. Έτσι, θα γνωρίζετε τί πρέπει να κάνετε την 06.05.2012, ώστε να αποφύγετε να βαδίσετε στ’ αχνάρια των 2000 συμπατριωτών μας που δεν θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν την 06.05.2012.

Κανένας Σαμοΐλης δεν μπορεί να εγγυηθεί ο,τιδήποτε. Κανένας Σαμοΐλης δεν μπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση απέναντί μας.

Οι γαλαζοπράσινοι ξυλοσχίστες γεννήθηκαν απατεώνες, τενεκέδες και ακαμάτηδες, και τοιούτοι θα αποθάνουν.

Σωτήριος Καλαμίτσης