υποψήφιου Βουλευτή Δημοκρατικής Αριστεράς Β' Θεσσαλονίκης
Οι χώροι κράτησης που προγραμματίζει ο κ. Χρυσοχοϊδης για τους παράνομους, άστεγους, τρωγλοδύτες μετανάστες πληγώνει την αξιοπρέπεια μας. Ξυπνά τις καταχωνιασμένες μνήμες που..
σαν τις πεισματάρες ψυχές δεν μας εγκαταλείπουν.
Έρχονται στο νου οι κραυγές που ζήσαμε στη χούντα. Στον αγύριστο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να λειτουργήσουν σαν χώροι ιστορικής μνήμης τα ξερονήσια και οι χώροι κράτησης. Να βλέπουν οι νεότεροι και να παραδειγματίζονται.
Χώρους ιστορικής μνήμης δεν είδαμε. Οι τρίμετροι φράχτες στον Έβρο ετοιμάζονται. Ένας σοσιαλιστής υπουργός έκανε την πρόταση. Ένας άλλος επίσης σοσιαλιστής υπουργός προγραμματίζει τα κέντρα.
Μας βεβαιώνουν ότι τα κέντρα κράτησης ή πιο σοσιαλιστικά τα “κέντρα υποδοχής” θα είναι σύγχρονα. Οι προδιαγραφές τους Ευρωπαϊκού επιπέδου. Περίπου “χρυσά κλουβιά” - φαντάζουν. Όπως περιγράφουν οι εφημερίδες με διπλή σειρά συρματόπλεγμα και με μαντρότοιχο θα είναι περιφραγμένα. Το προσωπικό θα προέρχεται από την κάθε περιοχή που θα δημιουργηθεί το κέντρο (ασφαλώς για να γλυκάνουμε τις αντιδράσεις των κατοίκων). Έτσι χτυπάμε και την ανεργία. Ότι δεν πέτυχε στο Υπουργείο Ανάπτυξης ο κ. Χρυσοχοϊδης το πετυχαίνει τώρα με τα κέντρα κράτησης.
Ασφαλώς θα υπάρχουν φύλακες – μα και εξωτερικοί φρουροί. Κανονισμός λειτουργίας οπωσδήποτε. Στρατόπεδα υψίστης ασφαλείας μου θυμίζουν για πολύ επικίνδυνους ανθρώπους. Σε ένα τέτοιο κέντρο ή στρατόπεδο, στον κρατούμενο δημιουργείτε αφόρητη ψυχό-πνευματική κατάσταση, βιώνει την επιβολή, τον εξαναγκασμό. Ο κανονισμός λειτουργίας δεν αναγνωρίζει στον κρατούμενο ανθρώπινες ιδιαιτερότητες. Τον αντιμετωπίζει σαν αριθμό, πολτοποιεί την προσωπικότητα του.
Κύριε Χρυσοχοϊδη δεν μπορείτε να καταλάβετε τι πόνο νιώθει ο κρατούμενος όταν κάνει τον περίπατό του μέσα στον περιφραγμένο χώρο. Φτάνει στο φράχτη, θέλει να κάνει “ένα βήμα ακόμα και δεν μπορεί”.
Να έρχεται η ώρα του εγκλεισμού εντός του θαλάμου και να παρακαλεί, να σταματήσουν οι δείκτες του ρολογιού για να κερδίσει λίγα λεπτά, λίγο χρόνο. Πως να κρατήσεις την αδάμαστη σκέψη που τρυπά ντουβάρια, σίδερα, φράχτες και λεύτερα ταξιδεύει αφήνοντας το έρμο κουφάρι στους τέσσερις τοίχους.
Όχι κ. Χρυσοχοϊδη παρ' ότι ξέρω το τεράστιο πρόβλημα δεν συμφωνώ με την βάρβαρη πρόταση σας. Γεύτηκα και τα στρατόπεδα και τους κανονισμούς και τους ανθρώποφύλακες.
Κάντε κάτι σωστό. Ορθώστε το ανάστημά σας (εάν σας απέμεινε) και ζητήστε αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, 2003.
Απαιτήστε (ν' απαιτήσουμε όλοι μαζί) από την Ε.Ε. Να αναγκάσει την Τουρκία να αλλάξει στάση στο μεταναστευτικό πρόβλημα.
Ας αναλογιστούμε και ας πούμε ότι σοβαρές ευθύνες έχουν τα Ευρωπαϊκά κράτη που καταλύστευσαν και κράτησαν στο περιθώριο τις χώρες προέλευσης των μεταναστών.
Επιτέλους ας πολεμήσουμε τις αιτίες που δημιουργούν την φτώχεια και γεννούν στρατιές μεταναστών.
Είμαι με τους φτωχούς.
Αδάμ Δράγας
διαβάστε και:
