Το Τριμελές Πλημμελειοδικeίο Αθηνών αθώωσε τον εκδότη και τους δημοσιογράφους του γερμανικού περιοδικού Focus για το προς διετίας περιβόητο εξώφυλλο, όπου εμφανιζόταν η Αφροδίτη της Μήλου να έχει «βγάλει» χέρι και με τη γροθιά σφιγμένη να ορθώνει προς τον ουρανό το μεσαίο δάχτυλο. Παρεμπιπτόντως σημειώνω ότι η ξενοδουλεία μας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε όχι μόνον να μιλάμε ελληνικά, τα οποία αποτελούν στην ουσία μετάφραση αγγλικών λέξεων ή εκφράσεων [«θα σε πάρω πίσω» αντί θα σε «καλέσω εγώ», «είσαι εκεί;», όταν έχουμε την εντύπωση ότι ο συνομιλητής μας δεν μας ακούει από την άλλη άκρη..
του τηλεφώνου, αντί του ελληνικού «Μ’ ακούς;», «πέρασέ μου τη σαλάτα» και άλλα πολλά], αλλά και να χρησιμοποιούμε τον μέσο δάκτυλο ορθωμένο προς τα άνω προβάλλοντα από τη σφιγμένη γροθιά μας, ενώ η ελληνική παραδοσιακή χειρονομία είναι η ακόλουθη: έχουμε ορθωμένη την παλάμη εν είδει λόγχης με κεκλιμμένο τον μέσο δάκτυλο σε σχηματισμό ορθής γωνίας σε σχέση με την παλάμη.
Απεφάνθη, λοιπόν, το δικαστήριο ότι το εν λόγω εξώφυλλο και το σχετικό δημοσίευμα δεν απευθύνονταν στον ελληνικό λαό, αλλά στους Έλληνες [τρόπος του λέγειν] πολιτικούς. Δεν μπορώ να εκφέρω κρίση για την ορθότητα της απόφασης, επειδή δεν γνωρίζω λεπτομέρειες της δίκης. Υπολαμβάνω, όμως, ότι το δικαστήριο είχε να αντιμετωπίσει αρκετά δικονομικά προβλήματα. Στέκομαι, λοιπόν, στο διατακτικό. Γιατί να μην είναι ορθό το διατακτικό, αν οι κατηγορούμενοι δήλωσαν και οι μάρτυρες υπεράσπισης κατέθεσαν π.χ. ότι το δάχτυλο δεν απευθυνόταν στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό, αλλά στους αλήτες, λαδιάρηδες και προσκυνημένους πολιτικούς του. Εγώ, βεβαίως, δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτούς στόχευε το περιοδικό, αλλά από τα δικαστήρια περνάει η δικονομική αλήθεια, η οποία δεν αποκλείεται να συμπίπτει ενίοτε με την ουσιαστική. Φρονώ ότι την απάντηση έπρεπε να έχει λάβει το Focus από ένα ανάλογης κυκλοφορίας ελληνικό περιοδικό και όχι από την Ελληνική Δικαιοσύνη. Πού να βρεθεί, όμως, τέτοιο ελληνικό περιοδικό; Πάντως ξεκάθαρα είπαν οι τρεις δικαστές ότι δαχτυλοδειχτούμενοι από το Focus είναι οι ανάξιοι, οι ανίκανοι, οι λαδιάρηδες πολιτικοί που έχουν καθίσει στο σβέρκο μας.
Μεταξύ αυτού του είδους των πολιτικών περίοπτη θέση κατέχει ο Νάνος Μπεγλίτης, αυτό το αγλάισμα της πολιτικής ηλιθιότητας, η διασταύρωση πράσινου μεταξοσκώληκος με λευκό ουραγκοτάγκο και κεφαλή πυγμαίου πυγμάχου. Ο Ε.Τ. της Κορινθίας που κάνει το ΣΔΟΕ ό,τι γουστάρει. Υπομειδίασες ειρωνικά καθώς περνούσε από δίπλα σου η τεράστια αυτή κάμπια; σε επισκέπτεται το ΣΔΟΕ την επομένη, αφού έχεις λάβει τη σχετική πρειδοποίηση, ώστε να γνωρίζεις ποιός ισχυρός μπορεί να σε συντρίψει βάζοντας το ΣΔΟΕ να σε επισκεφθεί. Αυτή η γιγάντια πνευματική και πνευματώδης μορφή είχε σήμερα να πει για τον αξιοπρεπή αυτόχειρα ότι μπορεί να έφαγε τα λεφτά του ο ίδιος ή τα παιδιά του, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με αυτό καθ’ αυτό το τραγικό γεγονός [όπως λέμε, ακούς εκεί να τον αποκαλέσει κουφάλα. Δεν ξέρω αν είναι, αλλά γιατί τον απεκάλεσε έτσι;]. Και η κυρία Τσαπανίδου δεν τόλμησε να του πει ότι είναι τουλάχιστον ανάγωγος και ότι δεν μιλάνε έτσι για έναν άνθρωπο που απουσιάζει και θα απουσιάζει για πάντα από αυτόν τον κόσμο. Ας μιλούσε κάποιος απλός πολίτης με απαξιωτικό τρόπο για απόντα υπουργό ή κάποιον επώνυμο και να δεις για πότε η κ. Τσαπανίδου θα τον επανέφερε στην τάξη με τη γνωστή ρετσέτα «Να μην αναφερόμαστε σε απόντες που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους». Ο Νάνος Μπεγλίτης προσέβαλε ένα νεκρό και δεν του είπατε κουβέντα κυρία δημοσιογράφε. Πάντως, την επόμενη φορά που θα συναντηθείτε με τον κ. Νάνο, υποβάλετέ του την ακόλουθη ερώτηση: «Ποιό είναι το έργο που έχετε προσφέρει στον ελληνικό λαό από την ημέρα που ασχοληθήκατε με την πολιτική και για το οποίο αυτός θα σας θυμάται;».
Και μέσα στη βαρειά ατμόσφαιρα από την αυτοκτονία ενός ακόμη αξιοπρεπούς Έλληνα, ο ΑΝΤ1 μας ενημέρωσε ότι «ο κ. Αβραμόπουλος έφερε 400 τεθωρακισμένα από τις ΗΠΑ». Το πιάσαμε το υπονοούμενο κ. Κυριακού. Ο Αβραμόπουλος πρέπει να δείξει στην Α΄ Αθηνων ότι κάτι έκανε ως υπουργός. Έφερε, λοιπόν, τα μεταχειρισμένα αμερικανικά τεθωρακισμένα, τα οποία μας δώρισαν, και πρέπει να το πληροφορηθούν οι χαχόλοι και οι Κολωνακιώτες. Κατά τί συνέβαλε ο κ. Τίποτα για να φέρει τα τεθωρακισμένα; Μας έλλειπαν και φρόντισε να τα πάρει δωρεάν, ώστε να μην πληρώσουμε λεφτά και, κατ’ επέκταση, μίζες; Εγώ θυμάμαι ότι η είδηση για τα άρματα αυτά κυκλοφόρησε προ μηνός και ελέχθη, μάλιστα, από τον ίδιο τον κηπουργό Αβραμόπουλο ότι αναζητεί εφοπλιστή που θα τα μεταφέρει δωρεάν στην Ελλάδα, αλλά ματαιοπονεί. Σεις κ. Κυριακού μήπως προσφερθήκατε; Ερωτάται, λοιπόν, ο κ. κηπουργός: «Ποιό είναι το έργο που έχετε προσφέρει στον ελληνικό λαό από την ημέρα που ασχοληθήκατε με την πολιτική και για το οποίο αυτός θα σας θυμάται;».
Αναφέρθηκα πιο πάνω σε προσκυνημένους πολιτικούς. Είχα κατά νουν τον άλλο τεράστιο πολιτικό Μεϊμαράκη, ο οποίος ειρωνεύθηκε με απιελητικό ύφος τον Καμμένο ευχόμενός του να τον ψηφίσει το 50% και να πάει μετά να διαπραγματευθεί με τη Μέρκελ. Και γιατί όχι κ. Μεϊμαράκη μου; Σεις αναγνωρίζετε με την ευχή σας ότι δεν μπορέσατε να διαπραγματευθείτε με τη Μέρκελ δίνοντας, έτσι, χείρα βοηθείας στο πράσινο στρατόπεδο και εξαγνίζοντας τον Γιωργάκη, ενώ γνωρίζετε ότι η ίδια η Μέρκελ είπε,αφού σας έβαλε στο βρακί της, ότι η πτώχευση της Ελλάδος θα σήμαινε το τέλος της ευρωζώνης. Αυτό δεν το είχατε ψυχανεμιστεί; Δεν αποτελούσε διαπραγματευτικό χαρτί; Γι’ αυτό ερωτώ και σας και τον κ. Σπηλιωτόπουλο που, κατά τις δημοσκοπήσεις, προηγείσθε στην Α΄ Αθηνών στις προτιμήσεις των φερόντων φήφο ζώων: «Ποιό είναι το έργο που έχετε προσφέρει στον ελληνικό λαό από την ημέρα που ασχοληθήκατε με την πολιτική και για το οποίο αυτός θα σας θυμάται;».
Σωτήριος Καλαμίτσης
