Αντιγράφω από το περίφημο λεξικό τού κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Υπουργού Παιδείας, όχι απαραιτήτως εθνικής κατά πως ήθελεν ο Γιωργάκης, η Αμνούλα, η Δραγώνα, η Φραγκουδάκη, η Ρεπούση κ.λπ., διαπρεπούς καθηγητού Γλωσσολογίας και Ακαδημαϊκού:
«Βουλή – Κοινοβούλιο – Βουλευτήριο. – Η Ελλάδα, κατεξοχήν κοιτίδα των δημοκρατικών θεσμών, χρησιμοποίησε νωρίς, ήδη στην αρχαιότητα, τους όρους Βουλή, Βουλευτήριο και Κοινοβούλιο, για να δηλώσει τον χώρο συνάντησης και σύσκεψης για τα κοινά. Κοινή ρίζα και των τριών όρων είναι η βουλή, που δηλώνει τη «σκέψη», τη διαδικασία τού «συσκέπτεσθαι» και «διαλέγεσθαι», έναντι λ.χ. του αγγλικού Parliament [13ου αι.] που σήμαινε τον «χώρο συζητήσεων, συνομιλιών»... Στη νεότερη Ελλάδα αναβίωσαν το Βουλή και το Βουλευτήριο και αργότερα το Κοινοβούλιο, αφού πήγε στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αι. να χρησιμοποιηθεί το Κοινοβουλευτήριο».
Θα συμφωνήσουμε όλοι, πιστεύω, ότι το βασικό στοιχείο του όρου είναι εκείνο του «συσκέπτεσθαι», αλλά και του «συναποφασίζειν» μετά τη «σύσκεψη» ως αναγκαίο στοιχείο του θεσμού, αφού το συζητείν, συνομιλείν και συσκέπτεσθαι ουδεμία αξία έχουν χωρίς να καταλήγουν σε κάποια συν-απόφαση για τα κοινά.
Βλέπουμε, λοιπόν, πολύ έντονα τελευταίως, σε καθημερινή βάση θα έλεγα, να ψηφίζονται νόμοι στη Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία χωρίς πολλή συζήτηση, αφού τα πάντα εισάγονται με τη διδικασία του κατεπείγοντος. Κυριολεκτικά «συντριπτική» αυτή η πλειοψηφία, αφού συντρίβει τον λαό, ο οποίος, υποτίθεται, έχει στείλει στο Κοινοβούλιο τους αντιπροσώπους του για να αποφασίζουν κατά την εκπεφρασμένη ή έστω εικαζομένη, αλλά καλώς νοουμένη, βούλησή του.
Βλέπουμε ακόμη και να ψηφίζονται νόμοι, οι οποίοι ξεψηφίζονται μετά από μερικές ημέρες, επειδή έτσι διέταξε η τρόικα. Βλέπουμε να εισάγονται νόμοι, οι οποίοι αποσύρονται μετά από 2-3 ημέρες, επειδή δεν ρώτησε ο τάδε υπουργός [ = έκανε του κεφαλιού του] την τρόικα για να λάβει ο πράσινο φως [ακόμη και το φως στην περίπτωση αυτή είναι πράσινο. Γιατί επιμένει η τοσοΝΔούλα να το κάνει γαλάζιο; Αυτό δεν αλλάζει με τίποτε].
Άρχή Προστασίας από το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος έχουμε. Άλλο, τώρα, αν αυτή ασχολείται με τη μαρίδια-λαμόγιο και όχι με τους καρχαρίες-λαμόγια ή κάνει ο Πρόεδρός της λόγο για 300, αλλά εννοεί 300 πολιτικά πρόσωπα βαφτίζοντας και τους συγγενείς των βουλευτών πολιτικά πρόσωπα. Πάλι καλά που δεν μας είπε ότι όταν μιλούσε για 300, εννοούσε του Λεωνδία.
Συνήγορο του Πολίτη έχουμε, ο οποίος έχει καταντήσει να είναι συνήγορος του λαθρομετανάστη.
Αρχή Προστασίας από τους μη σκεπτόμενους, ουδέ συσκεπτόμενους, νομοθέτες της πλάκας πότε θα αποκτήσουμε;
Κοινοβούλιο λοιπόν. Σύνθετη λέξη από τις λέξεις κοινή + βουλή. Όπως αποκαλούμε κοινή την επί χρήμασι εκδιδόμενη γυναίκα. Κι’ όταν αυτή η Βουλή είναι ξενόδουλη, κάλλιστα μπορούμε να την αποκαλέσουμε και ιερόδουλη. Πλυντηριοβούλιο θα έλεγα ότι είναι ο πιο ακριβής όρος στις ημέρες μας. Ένα μηχάνημα, όπου βάζει η τρόικα και οι εδώ υπηρέτες της ό,τι θέλουν και βγαίνει νόμος, απλώς επειδή έτσι προβλέπει ένα κωλόχαρτο που λέγεται Σύνταγμα για να μπορεί να εφαρμοσθεί τύποις η μη λαϊκή βούλησή τους.
Χρειαζόμαστε κατεπειγόντως Αρχή Προστασίας από τους Καταπατητές του Συντάγματος και το Ξέπλυμα Βρώμικων Νόμων.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Επειδή αρκετοί με ψέγουν λέγοντας ότι τα γραπτά μου είναι επικριτικά και δεν εμπεριέχουν προτάσεις επικοδομητικές, απαντώ: όλα τα γραπτά μου κατατείνουν σε ένα και μόνον στοιχείο. Πρέπει να αντικατασταθεί η εμφάνιση, η ρητορεία, η απόκρυψη της αλήθειας από την αρχή της συνέπειας λόγων και έργων. Αν τούτο επιτευχθεί, όλα τα άλλα θα έλθουν μόνα τους. Για να γίνει αυτό, όμως, απαιτούνται δύο πράγματα α] σωστή παιδεία με προσήλωση στις αρχές της τήρησης των νόμων προς πάσα κατεύθυνση τόσο από το σπίτι όσο και από το σχολείο και β] εκμηδενισμός της χρηματικής αξίας της ψήψου, ώστε να πάψει αυτή να είναι είδος ανταλλάξιμο και ουσιώδες εν ανεπαρκεία.
