Υποτίθεται ότι μετά τη στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που άρχισε με την άρση του βέτο για την είσοδο της Τουρκίας στην Τελωνειακή Ένωση (1996), χάριν της οποίας διευκολύνθηκαν οι εμπορικές της συναλλαγές με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ολοκληρώθηκε το 1999 με την ανακήρυξη της Τουρκίας ως υποψήφιας προς ένταξη χώρα στην Ε.Ε., η Τουρκία, στη λογική της αμοιβαιότητας, θα είχε ανταποκριθεί στις κινήσεις καλής θέλησης της Ελλάδος και θα είχε ακολουθήσει μια άλλη πολιτική απέναντι στην
πατρίδα μας.
Να σημειώσουμε ότι εκείνης της ιστορικής της Συνόδου του Ελσίνκι, όπου η Ελλάδα άνοιξε διάπλατα τις πύλες της Ευρώπης στην Τουρκία, είχε προηγηθεί άλλη μια «καλή πράξη» της κυβέρνησης του ανεκδιήγητου Σημίτη, η παράδοση του Οτζαλάν με ενέργειες της κυβέρνησής του στους Τούρκους (αυτό κι αν ήταν "κίνηση καλής θέλησης"), εξέλιξη που έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία από τη μια να κλείσει ανώδυνα για ένα κρίσιμο διάστημα το Κουρδικό και από την άλλη να επιδοθεί απερίσπαστη στο σχέδιό της να μετατραπεί σε οικονομική και πολιτική υπερδύναμη στην περιοχή, εφαρμόζοντας το δόγμα του νεοοθωμανισμού. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ευεργεσίας που έκανε η Ελλάδα στην Τουρκία, αναφέρουμε απλά στους αναγνώστες μας ότι οι τουρκικές εξαγωγές, από 26 δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν το 1999, έκλεισαν το 2011 στα 135 δισεκατομμύρια, ενώ το 2012 αναμένεται να αγγίξουν τα 150 δισεκατομμύρια, με την Ελλάδα να κάνει ...πάρτι, επειδή οι εξαγωγές της ξεπέρασαν 20 δισεκατομμύρια το 2011.
Όλα αυτά τα χρόνια, που οι ελληνικές κυβερνήσεις υποστήριξαν θα λέγαμε σκανδαλωδώς τις κυβερνήσεις Ερντογάν, θα περίμενε κανείς να αλλάξει η συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Για να αρχίσουμε από τα ανώδυνα, θα περιμέναμε να αλλάξει η ανθελληνική πολιτική περικύκλωσης της Ελλάδος, και συγκεκριμένα οι συνεργασίες της Τουρκίας με την Αλβανία και τα Σκόπια, που έχει ξεκάθαρα ως στόχο να πλήξει τα ελληνικά συμφέροντα.
Επίσης, θα περίμενε κανείς να «εξημερωθεί το θηρίο», αυτός ήταν ο όρος που επικαλούνταν οι θιασώτες αυτής της πολιτικής, και με τις παραινέσεις ή τους όρους που θα έθετε η Ε.Ε. για να προχωρήσει η ενταξιακή της πορεία, θα αναγκαζόταν η Τουρκία να τροποποιήσει την πολιτική της στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη.
Αντί αυτού, η Τουρκία, αφού πρώτα εξόντωσε με σχέδιο ψυχρού δολοφόνου τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, ακολούθησε μια πολιτική οργάνωσης σε παρακρατική βάση των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης (η παραστρατιωτική βάση ενδέχεται να ακολουθήσει), με τον Τούρκο πρόξενο να υπερβαίνει με πρωτοφανή αναίδεια το ρόλο του και τα διπλωματικά ειωθότα και το ελληνικό κράτος να παρακολουθεί σαν παράλυτο την τουρκική πολιτική αποσταθεροποίησης της περιοχής.
Όσον αφορά στο Κυπριακό, εκεί η Τουρκία όχι μόνο δεν αναγνώρισε την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είχε υποχρέωση με την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, αλλά προχωρεί με ταχείς ρυθμούς στην αναγνώριση του παράνομου κράτους των κατεχομένων, εκμεταλλευόμενη τη θέση του Γενικού Γραμματέα στην Ισλαμική Διάσκεψη, που κατέχει Τούρκος αξιωματούχος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Τουρκία φθάνει στο σημείο να ασχημονεί έναντι ολόκληρης της Ε.Ε., δηλώνοντας με αλαζονεία ότι δεν πρόκειται να έχει καμία σχέση και επαφή με την προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2012, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
Εκεί που η Τουρκία δίνει ρεσιτάλ αδιαλλαξίας και επιθετικότητας, είναι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και της ΝΑ Μεσογείου. Πρώτα απ’ όλα, συνεχίζεται το εξής παράδοξο. Η Τουρκία, που απολαμβάνει της στήριξης της Ελλάδος για την πορεία της προς την Ε.Ε., συνεχίζει να απειλεί ένα μέλος της, την Ελλάδα, με πόλεμο, σε περίπτωση που κάνει χρήση του νομίμου δικαιώματός της, που είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, αφού προηγουμένως με εντελώς παράνομο τρόπο υπέγραψε συμφωνία με το παράνομο κράτος των κατεχομένων και έχει αρχίσει ήδη έρευνες για την εύρεση πετρελαίου στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρόσφατα δημοσίευσε στην επίσημη εφημερίδα της τουρκικής κυβερνήσεως υπουργικές αποφάσεις, με τις οποίες εξουσιοδοτείται η κρατική Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ) να διεξάγει έρευνες μεταξύ άλλων και σε περιοχές που βρίσκονται εντός της κυπριακής και της ελλαδικής υφαλοκρηπίδας, ανοικτά της Ρόδου και του Καστελορίζου.
Μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τις ενέργειες της Άγκυρας να κάνει έρευνες στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως πράξη αντεκδίκησης στα τεκταινόμενα στο Οικόπεδο Αφροδίτη αλλά και στα άλλα Οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, τεκταινόμενα που εξελίσσονται με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως όλοι αποδέχονται πλην της Τουρκίας.
Επίσης μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τις ενέργειες της Άγκυρας να ανακοινώσει υπουργικές αποφάσεις για διεξαγωγή ερευνών στην υφαλοκρηπίδα της Ρόδου και του Καστελορίζου, ως αντανακλαστικές και -σύμφωνα με τη λογική της Άγκυρας- ισοδύναμες ενέργειες στις κινήσεις της Ελλάδος να προχωρήσει σε ενέργειες που θα οδηγήσουν στην εκμετάλλευση θαλασσίων περιοχών της Δυτικής Ελλάδος και ΝΔ της Κρήτης.
Όσον αφορά τα πρακτικά αποτελέσματα που παράγουν οι αποφάσεις και οι ενέργειες της Άγκυρας, είναι εξαιρετικά περιορισμένα, αφού η ΤΡΑΟ δεν έχει τις τεχνικές δυνατότητες και την εμπειρία να προχωρήσει στην εκμετάλλευση πιθανόν κοιτασμάτων, ενώ θεωρείται απίθανο να συμμετέχουν ξένες εταιρείες σε τέτοιες καταφανώς παράνομες διαδικασίες.
Υπάρχουν όμως τα πολιτικά αποτελέσματα που παράγουν και οι συμβολισμοί που προκαλούν σε διεθνές επίπεδο, αφού η Τουρκία όχι μόνο γκριζάρει, αλλά διεκδικεί και καπηλεύεται ελληνική με βάση το διεθνές δίκαιο υφαλοκρηπίδα.
Αυτές τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, που είναι παράνομες και παραβιάζουν κατάφορα τα νόμιμα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδος, θα κληθεί να διαχειριστεί με υπευθυνότητα η επόμενη κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, σε στενή συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση.
Εμείς να σημειώσουμε ότι στην εν εξελίξει οικονομική έρχεται να προστεθεί και η πολιτική αστάθεια στη χώρα μας, ενώ ασταθές είναι και το τοπίο στην Κύπρο. Δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε την ευχή οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία να πράξουν το καλύτερο για τα εθνικά μας συμφέροντα και να αποφύγουν ολισθήματα όπως αυτό που έκανε ο πρώην υπουργός εξωτερικών κ. Δρούτσας, όταν άφησε αναπάντητη την πρόκληση Νταβούτογλου, όταν ευρισκόμενος στη Ρόδο, ο Τούρκος ομόλογός του δήλωσε ενώπιόν του ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο. Εκτός κι αν αυτό συμπεριλαμβάνεται σε δεσμεύσεις που έδωσε ο κ. Παπανδρέου, κατά την επίσκεψή του στο Ερζερούμ.
Και για να γίνουμε πιο σαφείς, με βάση την επίσημη τουρκική θέση, Ελλάδα και Τουρκία δεσμεύονται από το Πρωτόκολλο της Βέρνης να αποφύγουν κάθε μονομερή ενέργεια στο Αιγαίο, μέχρι την επίτευξη συμφωνίας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία, που πέτυχε αυτό που ήθελε στο Αιγαίο, θέτει το Καστελόριζο εκτός Αιγαίου και προχωρεί στις μονομερείς ενέργειες που αναφέρθηκαν παραπάνω, θεωρώντας ότι ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΒΕΡΝΗΣ, του οποίου την εφαρμογή απαιτεί η ίδια από την Ελλάδα στο Αιγαίο.
Αυτά παθαίνει ένας λαός, όταν δεν διεκδικεί ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση και τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, αφήνοντάς την στα χέρια (εξ αντικειμένου) προδοτών ή ηλιθίων, και όταν δεν σταθμίζει και δεν υπολογίζει που και σε ποιους δίνει την ψήφο του στις εκλογές.
Καλό βόλι Έλληνες την Κυριακή!
Πηγή: Infognomon Politics
