Αλεξέι Πάβλοβιτς Τσιπρασβίλι [κατά κόσμον Σταλινίδης]

του Σωτήριου Καλαμίτση
Την 06.05.2012 καταδίκασε ο ελληνικός λαός τις μνημονιακές δυνάμεις κατοχής και τη δουλική στάση τού εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος απέναντι στους ξένους τοκογλύφους, τους οποίους..
έβαλαν στη ζωή μας οι «Μαζί τα φάγαμε» και «Χάρη στον Αντρέα λαδώσατε το αντεράκι σας» μαζί με τις γαλάζιες σιγανοπαπαδιές που περιμένουν να πέσει στα χέρια τους η κουτάλα μόλις μουδιάσουν οι πράσινες παλάμες.
Την 16.05.2012 ανέλαβαν τα γκεσέμια της δημοσιογραφίας [εύγε Παπαδημούλη] το έργο της λασπολογίας και της κατατρομοκράτησης του λαού. Σήμερα ήταν η πρεμιέρα του νέου έργου της Τριμερούς και της Τρόικας. Άρχισε ο επικοινωνιακός Αρμαγεδδών που θα γονατίσει τον ελληνικό λαό, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί από ζηλευτή θέση το πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής με προτεραιότητα στην κυβίστηση.
[Κάνω μία παύση, διότι παρακολουθώ την τεράστια προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Κικίλιας (θυμάστε. Αυτός που ως υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής αυτοπαρουσιαζόταν με τα προσόντα «νέος και άφθαρτος»). Μου εξηγεί ότι η κοινή λογική επιτάσσει να ψηφίσω την 17.06.2012 τη ΝΔ. Εγώ δεν μπορώ, δυστυχώς, να του πω ότι η πάγκοινη μαλακία που τον δέρνει επιτάσσει να πάει σπίτι του να αποστηθίσει τουλάχιστον την έκθεση ιδεών που διαβάζει. Από κοντά και ο επαναπατριζόμενος οσονούπω στη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη Κοντογιάννης με ενημερώνει ότι έπρεπε να έχω κάνει πολύ περισσότερα για το κράτος, ώστε να αλλάξει για να έλθουν επενδύσεις. Επειδή δεν μπορούσα να του πω ότι καθυστέρησε μερικές δεκαετίες να ανακαλύψει αυτό για το οποίο εγώ και εκατομμύρια άλλοι βρίζαμε αυτόν και τους ομοίους του μια ζωή, απλά του είπα νοερά ότι το δίλημμα, στο οποίο με βάζει, απαντιέται πανεύκολα: όταν μου λέει να καθίσω να με γ@μήσει ή να με πηδήξει, του λέω να πάει εκείνος να πηδηχτεί από το παράθυρο].
Δεν πέρασαν, λοιπόν, δέκα ημέρες από τη μεγαλοπρεπή σφαλιάρα που προσγειώθηκε στο σβέρκο τους και άρχισαν τα παπαγαλάκια και οι πολιτικοί τής πεντάρας να μας θυμίζουν τον Στάλιν και το σκληροπυρηνικό καθεστώς τού αιμοσταγούς δικτάτορα δείχνοντας με το δάχτυλο που παπάριασε από το μέλι τον επί της γης απεσταλμένο του Τσίπρα. Κάπου, όμως, πήρε το μάτι μου ότι από τα 100 ακίνητα που ανήκουν στην ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του κ. Μυτιληναίου, μόνον 1 πλήρωσε το περίφημο χαράτσι Βενιζέλου, το οποίο αποκαλείται χαριτωμένα «χαράτσι της ΔΕΗ». Μόνον έτσι εξηγείται γιατί ευθύνεται ο Σταλινίδης για τη φυγή των καταθέσεων στο εξωτερικό.
Μαθαίνω, επίσης, ότι η Ντόρα μαζεύει τα μπογαλάκια της και την ορντινάντσα της για ένα θριαμβευτικό comeback στην τοσοΝΔούλα. Λυπήθηκε ο Τόνυ Πατώνει το ορφανό ή ποιεί την ανάγκην φιλοτιμία; Χέστηκε αν θάχει την Ντόρα ως νέφτι στο κόμμα, αρκεί να γίνει πρωθυπουργός για να με σώσει. Όλοι για τη σωτηρία μου αφυπνίσθηκαν εντελώς απρόσμενα. Λες και σάλπισε κάποιος εγερτήριο. Ο Λυκουρέντζος είχε το θράσος να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνο της φυγής δισεκατομμυρίων καταθέσεων. Είχε απέναντί του, ευτυχώς γι’ αυτόν, έναν ευγενή και μειλίχιο οικονομολόγο που προσπαθούσε να του εξηγήσει πόσο κάνει 1 +1, αλλά ο Λυκουρέντζος νόμισε πως βρίσκεται ακόμη στα αμφιθέατρα της Νομικής και το παίζει τραμπουκοτσαμπουκάς απέναντι στα αριστερά σκουλήκια. Εκείνη τη στιγμή αμάρτησα, διότι σκέφτηκα πόσο χρήσιμος θα ήταν ο Τατσόπουλος αν καθόταν δίπλα του και τούρριχνε μερικές γρήγορες, μπας και μπορέσει να σταυρώσει λέξη ο οικονομολόγος..
Παλληκάρια της Συγγρού!!! Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να βγει σε 10 ημέρες ο Βενιζέλος και να πει «Αυτή είναι η δεξιά, την οποίαν ο λαός ορθώς δεν ξεχνά». Όταν δε θα ξεθάψτε από τη ναφθαλίνη τις σφαγές με τα κονσερβοκούτια και θα επισκεφθείτε την Πηγάδα του Μελιγαλά εποχούμενοι αυτοκινήτων του Μπόμπολα, ενώ ο Μπουμπούκος με τον Πλεύρη και τον Τσεκουράτο θα αποδίδουν τιμές στου Μακρυγιάννη, θα προσφέρετε ύψιστη υπηρεσία στην πατρίδα, διότι μόνον έτσι, δηλαδή με αναπαραστάσεις, θα μπορέσει να μάθει η νεολαία τί βρώμικα παιχνίδια παίχτηκαν στην πλάτη του παππού και της γιαγιάς τους από το 1944 και δώθε για να μπορούν ακόμη και σήμερα να κυβερνούν οι δωσίλογοι.
[Τώρα παρακολουθώ τον τεράστιο Πρωτόπαππα που με ενημερώνει ότι την προηγούμενη φορά με άφησε να διαμαρτυρηθώ, αλλά τώρα οφείλω να ενημερωθώ και να αρχίσουμε από το μηδέν. Λέει πως πρέπει να συζητηθούν με την τρόικα διάφορα θέματα, όπως τα εργασιακά. Ποιος; Αυτός που ψήφισε ασυζητητί το άρθρο 37, ο πρώην αρχισυνδικαλιστής. Θυμήθηκε ότι πρέπει να μας πει την αλήθεια. Δεν άκουσε τον αρχηγό του ότι έχει σαπίσει και ο ίδιος;]
Αμέτρητα τα διλήμματα και τα διχαστικά συνθήματα που θα πέσουν στο τραπέζι. Σταχυολογώ με τη φαντασία μου που δεν πιάνει μία μπροστά στη φαντασία των Βοριδοαδωνιδοπλεύρηδων:
- «Εδώ και Ντόρα στο ευρώ»

- «Αυτή η δραχμή δεν είναι δική σου» [ανεστραμμένο το γνωστό σύνθημα του 1966 «Αυτή η δραχμή είναι δική σου. Μην αφήσεις τον Παπανδρέου να σου την πάρει»]

- «Προτιμάς να σου πάρει το σπίτι σου ο Τσιπρασβίλι ή οι τραπεζίτες;»

- «Η πατρίς εν κινδύνω. Ευρώ ή δραχμή; Ιδού η απορία».

Πάντως, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι σήμερα θυμήθηκα πολλές παροιμίες και ρήσεις, όταν παρακολούθησα την είσοδο του νέου υπηρεσιακού πρωθυπουργού στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας για να λάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Μέσα στην τραγικότητα των κρίσιμων στιγμών ο ανήρ είχε κέφια για να κάνει λογοπαίγνια με το επώνυμό του. Σκέφτηκα ότι «Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον εστί». Μου ήλθε, όμως, αμέσως στο νου και ο Καμμένος. Στην αρχή νόμισα ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο αντιμνημονιακός Καμμένος είχε προτείνει τον μνημονικό Πρόεδρο του ΣτΕ για πρωθυπουργό. Τελικά, όμως, δεν ήταν αυτό. Ήταν το γεγονός ότι πρώτη φορά είδα επισκέπτη του Προέδρου της Δημοκρατίας να κάθεται στον καναπέ με τα πόδια ανοιχτά, λες και ήταν καβάλα σε πουλάρι ή συγΚαμμένος. Η εικόνα του ανδρός ολοκληρώθηκε κατά την τελετή ορκωμοσίας του. Είχε πάει συν γυναικί και τέκνω. Η οικογένεια έδινε την εντύπωση ότι είχαν πάει σε γκαλά. Ποιός την πιάνει από σήμερα που θα κορδώνονται σαν γύφτικα σκεπάρνια.
Λες, λοιπόν, και κάποια αόρατη μπαγκέτα άρχισε σήμερα να διευθύνει μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα. Τα πάντα έτοιμα στη εντέλεια σε χρόνο μηδέν. Αναλογίζομαι τί έχω να τραβήξω μέχρι να ξαναφηφίσω με το μυαλό μπουγαδιασμένο και το σιφόνι του εγκεφάλου μου βουλωμένο.
Την 17.06.2012 η χώρα μου εισέρχεται στην εποχή των παγετώνων, αλλά το «πολιτικό προσωπικό» της χώρας, όπως αρέσκεται να ονομάζει και ο Μιχελάκης τα επίορκα ανδρείκελα του πολιτικού κατεστημένου, δίνει την εντύπωση παιδικής χαράς που έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια, αλλά κάποια αόρατη δύναμη το σπρώχνει προς νέους θριάμβους. Θυμήθηκα τα χαμόγελα που μας χαρίζουν μέσα στον ζόφο οι ευρηματικοί διαφημιστές των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Είμαστε σαν «παιχνιδική χαρά» και «έχουμε χάσει αυγά και Πασχάλης».
Τελικά σύντροφε Αλεξέι, αυτοί οι καραγκιόζηδες δεν εννοούν με τίποτε να μας επιτρέψουν να πλήξουμε.
[Κλείνω, διότι μιλάει για την Ευρωπαϊκή Αριστερά της κ. Ρεπούση και την «αριστερή σοσιαλδημοκρατία» (όπα!) ο κ. Μαλέλης και πρέπει να προσηλωθώ].
Σωτήριος Καλαμίτσης