Γράφει για ta xalia ο Χρήστος Νικολαίδης
Αυτό που είπε χθες στην "Ανατροπή" του MEGA ο Γιάννης Δραγασάκης είναι νομίζω ό,τι το αποκαλυπτικότερο έχουμε ακούσει αυτήν την εβδομάδα, όχι μόνο για την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για τη γενικότερη θεώρηση και συγκρότησή του, για το πολιτικό του DNA.
Χθες λοιπόν, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι...
"το σχέδιο εγκλωβισμού του κόμματός μας προβλέπει τα εξής: να μπούμε τώρα σε μία κυβέρνηση που θα πάει να αναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο στις Βρυξέλες. Εάν εκεί η διαπραγμάτευση αποτύχει και οι Ευρωπαίοι δεν δεχθούν τις θέσεις μας, τότε αμέσως το σύστημα θα μας καταγγείλει ως συνυπεύθυνους για μία πολιτική για την οποία δεν είμαστε υπεύθυνοι. Εμείς δεν συμμετέχουμε γιατί δεν υπηρετούμε μία πολιτική που δεν πιστεύουμε", τόνισε το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι έχω μεταφέρει με σχετική πιστότητα τα λόγια του.
Από την τοποθέτηση αυτή προκύπτει ότι απόλυτη σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει η προσπάθεια και το πολιτικό αποτέλεσμα σε μία εθνική υπόθεση, αλλά το εάν η κατάληξη είναι συμβατή με την ιδεολογία του!
Πρόκειται κατά την άποψη μου για την επιτομή του λαϊκισμού στην πολιτική πρακτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοεξαιρείται από την προσπάθεια. Δεν δίνει βαρύτητα στο έργο αλλά στην αντίδραση. Είναι πράγματι εξαιρετικά αρνητικό, στις δύσκολες αυτές ώρες το δεύτερο κόμμα του Κοινοβουλίου να κοιτά μόνο εάν από την επερχόμενη εξέλιξη θα βγει τσαλακωμένο ή όχι.
Στη χώρα βρέχει καρεκλοπόδαρα και κάποιοι κρύβονται γιατί διαφωνούν με την πολιτική της βροχής!
Νομίζουν κατά έναν απίστευτα στρεβλό τρόπο, ότι η καταιγίδα που μας απειλεί είναι επιλογή μας. Μήπως, όλοι οι υπόλοιποι αρέσκονται στο να βρέχονται ως το μεδούλι; Βρίσκεται εντός του πολιτικού DNA κανενός να τουρτουρίζει γυμνός;
Αστεία πράγματα... Αλλά δυστυχώς αυτά τα αστεία πράγματα χαϊδεύουν αυτιά, γίνονται πεποίθηση, γεννούν ελπίδες και βεβαιότητα...
Ο Αλέξης θέλει όταν μεγαλώσει να γίνει Παπανδρέου. Αυτός προτιμά Ανδρέας, αλλά όπως το πάει... θυμίζει τον Γιώργο...
