Είναι γεγονός ότι το πολύπαθο Σύνταγμά μας, το οποίο έχει κακοποιηθεί πολλαπλώς πάνω στην πολιτική Προκρούστεια κλίνη, ορίζει ότι αν αποτύχουν οι προβλεπόμενες τρεις διερευνητικές εντολές για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων» για να προσπαθήσει να διερευνήσει αυτός πλέον τη δυνατότητα..
σχηματισμού κυβέρνησης. Η γραμματική ερμηνεία δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Ο Πρόεδρος καλεί τους αρχηγούς, δεν τους «συγκαλεί» ούτε τους καλεί σε «σύσκεψη», ώστε να ισχυρισθεί κάποιος ότι πρέπει όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων να παρευρίσκονται ταυτοχρόνως στη συνάντηση και να κάθονται στο ίδιο τραπέζι γύρω από τον Πρόεδρο. Μπορεί, λοιπόν, κάλλιστα ο Πρόεδρος να συναντήσει τους αρχηγούς ένα-έναν ή ανά δύο ή ανά τρεις. Όπως τον βολεύει. Από την άλλη μεριά το Σύνταγμα υποχρεώνει τον Πρόεδρο να καλέσει «τους αρχηγούς» και όχι «αρχηγούς». Άρα πρέπει να καλέσει όλους τους αρχηγούς και όχι μερικούς από αυτούς. Οφείλει, λοιπόν, ο Πρόεδρος να καλέσει όλους τους αρχηγούς κομμάτων που έχουν κοινοβουλευτική παρουσία μετά τις εκλογές της 06.05.2012. Τούτου έπεται ότι δεν μπορεί να καλέσει τους αρχηγούς της ΔΗΣΥ, της Δράσης, της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ κ.λπ. ούτε μπορεί να εξομοιώσει με αυτούς κάποιον ή κάποιους από τους αρχηγούς κομμάτων με κοινοβουλευτική παρουσία.
Πώς θα εφαρμοσθεί, λοιπόν, το Σύνταγμα; Εν πρώτοις παρατηρείται ότι σε οποιαδήποτε συνάντηση που έγινε μέχρι σήμερα, εθιμικώ δικαίω, για την αντιμετώπιση σοβαρών ζητημάτων, ο Πρόεδρος καλούσε όλους τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων που είχαν κοινοβουλευτική παρουσία. Ας θεωρήσουμε, όμως, ότι στην προκείμενη περίπτωση έχουμε «ακανθώδες» ζήτημα. Πώς θα παρακαθίσουν οι «δημοκράτες και προοδευτικοί» αρχηγοί δίπλα σε έναν ακροδεξιό αρχηγό; Ασφαλώς και η «δημοκρατική» ευαισθησία έχει προβάδισμα έναντι της σωτηρίας της πατρίδος, αν τα πράγματα για την πατρίδα είναι τόσο μαύρα όσο τα παρουσιάζουν.
Θυμήθηκα εξ αφορμής αυτού του τεραστίου προβλήματος που ανέκυψε στη χώρα και επισκίασε τους αυτόχειρες, τους πεινώντες, τους άστεγους κ.λπ. τις συζητήσεις που διεξήγοντο μεταξύ ΗΠΑ και Βιετκόγκ για το πώς θα καθίσουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη για να δώσουν τέλος στον πολύχρονο πόλεμο του Βιετνάμ. Είχαν προταθεί τότε διάφορα όπως να βλέπει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ τους αντιπροσώπους των δύο πλευρών, αλλά η μία πλευρά να μην βλέπει την άλλη και διάφορα τέτοια ευτράπελα.
Εγώ, λοιπόν, Κάρολε προτείνω το εξής με δεδομένο ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το Σύνταγμα δεν επιτάσσει να «δεις» τους αρχηγούς των κομμάτων. Επιτάσσει να τους «καλέσεις». Μπορείς, λοιπόν, άνετα να τους καλέσεις στο τηλέφωνο. Κι΄ όταν θα έλθει η σειρά της Χρυσής Αυγής, θα φροντίσεις, ώστε να τηλεφωνήσεις στον Μιχαλολιάκο σε ώρα που αποκλείεται να σηκώσει το τηλέφωνο ή να έχει ρυθμίσει ο γερμανικός ΟΤΕ το τηλέφωνο του Μιχαλιολάκου με τρόπο που εσύ μεν να το ακούς ότι κουδουνίζει, αλλά ο Μιχαλολιάκος δεν θα ακούει το κουδούνισμα ούτε θα βλέπει ένδειξη κλήσης στην οθόνη. Απλά πράγματα. Και το Σύνταγμα θα έχεις τηρήσει και τη λαμογιά σου θα την έχεις κάνει.
Κλείνοντας, Κάρολε, να σου θυμίσω ότι το ΚΚΕ είχε τεθεί εκτός νόμου, οι θιασώτες του εκρύπτοντο υπό την ΕΔΑ και υπήρχε ο νόμος 509 που έστελνε στο απόσπασμα ή για διακοπές στα ξερονήσια χιλιάδες «αμετανόητους» κομμουνιστές. Μέχρι και «μίασμα» είχαν αποκληθεί οι κομμουνιστές. Το 1974, όμως, το ΚΚΕ «νομιμοποιήθηκε» και έκτοτε μετέχει στις εκλογές, όχι για να αναλάβει κάποτε τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά απλώς για να μετέχει με τρόπο που να μας κάνει να ξεχνάμε ότι ο «δημοκράτης» Στάλιν είχε υπογράψει π.χ. το σύμφωνο «Ρίμπεντροπ-Μολότωφ». Όλα αυτά έχουν πλέον λησμονηθεί. Αποτελούν παρελθόν. Μετά από 40-50 χρόνια τέτοιο παρελθόν θα αποτελεί και η σημερινή άρνησή σου να δεις τον άνθρωπο που έστειλαν στη Βουλή 440.000 ψηφοφόροι. Τι να κάνουμε, δδεν γίνεται διαφορετικά. Θα περιμένει ο ελληνικός λαός τόσα χρόνια, μήπως και αλλάξουν μυαλά οι δωσίλογοι του 1940-1944, τους οποίους δεν πολέμησες Κάρολε. Πολέμησες, όπως ισχυρίζεσαι, μόνον τους Γερμανούς αφήνοντας ανενόχλητες να αλωνίζουν τις τσόντες που άφησαν αυτοί πίσω τους. Ναι αυτούς με τους κουκούλες που και εσύ τους έβγαλε τις κουκούλες [από κει το αντέγραψε ο Σαμαράς;] και τους άφησες στη ζωή μας να συνθέσουν το εφάμιλλο ναζιστικό εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα.
Επτά τηλεφωνηματάκια [το ένα, όπωςείπαμε] και καθάρισες Κάρολε!
Σωτήριος Καλαμίτσης
