του Σωτήριου Καλαμίτση
Αυτά τα παιδιά που πονάνε την πατρίδα, ο [Σαμα]ρούλης και ο [Βενιζε]λούλης, αποτελούν, κατ’ εμέ, το ύψιστο δείγμα έσχατης κατάντιας του «πολιτικού προσωπικού», ήγουν του «υπηρετικού προσωπικού» ξένων συμφερόντων.
Μόλις βγήκε ο Τσίπρας τσάρκα στο εξωτερικό για να ξεσκάσει, Λούλης και Ρούλης τον πήραν από πίσω [μεταφορικώς], για να δείξουν την πραμάτεια τους της δουλοπρέπειας την πολυκαιρισμένη, τη μπαγιάτικη, τη μουχλιασμένη, τη χιλιοϋπογεγραμμένη. Έτσι, κατάφεραν, ώστε ο πολύς κ. Ολάντ να απαξιώσει να συναντήσει τον Τσίπρα, επειδή δεν είναι ομόλογός του, αλλά να συναντήσει τον Λούλη, ο οποίος, προφανώς, είναι ομόλογός του. Άρα; Ο Λούλης είναι είτε ο πρωθυπουργός μου είτε ο Πρόεδρός μου. Αυτός είναι, πιστεύω, ο λόγος που ο Λούλης πήρε φόρα και είχε το θράσος να μιλήσει εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Αυτό δεν είναι οίηση, αυτό είναι γλίτσα ολκής. Δεν φταίει αυτός, όμως. Φταίνε οι υπηρεσίες τού Ολάντ που δεν τον ενημέρωσαν ότι συναντώντας τον Λούλη συναντά τον Πρόεδρο ενός σάπιου κόμματος, όπως ο ίδιος ο Λούλης το αποκάλεσε, το οποίο έχει τόσες πιθανότητες να έλθει δεύτερο στις εκλογές της 17.06.2012 όσες πιθανότητες έχω εγώ να γίνω αστροναύτης. Ούτε και θα του πέρασε από το μυαλό τού Ολάντ ότι το κόμμα τού Λούλη ίσως να μην έλθει καν τρίτο.
Στη συνέχεια ο Λούλης έλαβε την άγουσα για τους φίλους μας Τεύτονες, όπου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος [ή μήπως της κοινοβουλευτικής ομάδος του κόμματος αυτού; Ίσως σφάλλω]. Και τί τον ρώτησε τον Γερμανό το άτομο; «Πώς σού φάνηκε ο Τσίπρας;». Κεραυνοβολήθηκα όταν με ενημέρωσαν σχετικώς τα ΜΜΕ της πατρίδας μου. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πόση χαζομάρα μπορεί να δέρνει τον αρχηγό ενός πνέοντος τα λοίσθια κόμματος για να υποβάλει τέτοια ερώτηση. Αν βρισκόταν σε καλλιστεία, θα τον δικαιολογούσα απόλυτα. Αλλά να συναντά έναν ισχυρό γερμανό πολιτικό, η χώρα του οποίου μας έχει γονατίσει και διαθέτει κατάλογο όλων των λαδιάρηδων πολιτικών μας, και να τον ρωτάει πώς του φάνηκε ο Τσίπρας! Αν ήμουν στη θέση τού γερμανού, θα του απαντούσα με ερώτηση: «Η Μάρλεν Ντήτριχ σας αρέσει;».
Από την άλλη μεριά ο Ρούλης πήρε σβάρνα τους αλλοδαπούς ομολόγους του και μη για να μιλήσει για την αόριστη πάντοτε Ανάπτυξη. Και αυτός στη γραμμή του Λούλη. Τον ενδιαφέρει να τρομοκρατηθεί τόσο πολύ ο ελληνικός λαός, ώστε να μην ψηφίσει ΣΥ.ΡΙΖ.Α., εξ ου και έκρινε σκόπιμο για τον σκοπό αυτό να μαζέψει στο κόμμα του όποιον θα μπορούσε να προσφέρει μερικές εκατοντάδες ψηφαλάκια. Μοναδικός σκοπός του είναι να μην ξεφτιλιστεί με την υπογραφή υποτέλειας που έβαλε φαρδειά πλατειά στα Μνημόνια. Θυμηθείτε τον που έλεγε το περίφημο «εμπιστευθείτε με». Κάτι τέτοιο δεν είπε και ο Ολάντ;
Τι θα γίνει Ρούλη και Λούλη μ’ αυτή τη ρημάδα την έκθεση της Black Rock; Θα εξακολουθεί επί πολύ να είναι μυστική; Δείξτε μας την έκθεση και αφήστε τα σκληρά rock στις μεταξύ σας στείρες, αναχρονιστικές, γελοίες αντιπαραθέσεις. Ανυπομονώ να δω ποιοι έχουν αναλάβει τις καταθέσεις μου ως θαλασσοδάνεια και αν όλοι αυτοί ανήκουν στα κόμματά σας ή κινούνται στις παρυφές τους και σας στηρίζουν.
Και ένα τελευταίο, αλλά σημαντικότερο όλων: ας μιλήσει κάποιος από σας, τους αρχηγούς των τέως μεγάλων κομμάτων, για τους αυτόχειρες που πολλαπλασιάζονται καθημερινώς. Ας πει μια κουβέντα συμπάθειας. Ποιος φταίει για όλα αυτά; Δεν φταίνε οι Άκηδες του συστήματος, οι οποίοι πυκνώνουν τις τάξεις σας; Άλλο το θέμα ότι δεν έχουν αποκαλυφθεί όλοι. Άδικο είχε ο Καπερνάρος όταν είπε «Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν συνεργάζονται με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, διότι αυτά τα κόμματα βρίθουν υποδίκων»; Ας θυμηθούμε και κάτι που γράφει ο πολυγραφότατος Άκης στο ογκώδες ημερολόγιό του: «Ράικου, Παπανδρέου, Σίσκου, Κυβέλλου, Πεπόνης έχουν αυτονομηθεί». Δεν άκουσα κάποιο σχόλιο από του λαλίστατους πολιτικούς μας. Ώστε οι εισαγγελικοί λειτουργοί δεν ήταν μέχρι προ τινος αυτονομημένοι, ήτοι ανεξάρτητοι; Ήταν υποχείρια κάποιου; Τίνος;
Σας εμπιστεύομαι όσο δεν μπορείτε να φαντασθείτε. Γι’ αυτό και δεν θα εκπλαγώ, αν ο ελληνικός λαός σας στείλει την 17.06.2012 από εκεί που ήλθατε ενθυμούμενος απλώς χρονολογίες και συνθήματα που σφράγισαν μια ολόκληρη γενιά:
1974 – Καραμανλής ή τανκς
1981 – Αλλαγή
1990 – Κάθαρση
1996 – Εκσυγχρονισμός
2004 – Επανίδρυση
2009 – Λεφτά υπάρχουν
2012 – Αναδιαπραγμάτευση
Άκου ‘κει «εμπιστευθείτε» με!!!
Σωτήριος Καλαμίτσης
.png)
