Γράφει για taxalia o Επιβλέπων Μηχανικός
Πυρετός κι αγωνία επικρατεί στα επιτελεία των κομμάτων που ετοιμάζονται να συγκυβερνήσουν. Άλλους τους απασχολεί η υπουργολογία και η ονοματολογία, άλλους (συνετότερους) τους απασχολεί η προγραμματική σύγκλιση και οι συμβιβασμοί που πρέπει να γίνουν, κι άλλους (πολιτικότερους) τους απασχολεί η ιδεολογική ισοπέδωση καθώς η ανάγκη για...
συγκυβέρνηση ή τήρηση του μνημονίου, μπορεί να οδηγήσει μέσω των συμβιβασμών σε απαξίωση έως και κατάρρευση τους κομματικούς σχηματισμούς που αναλαμβάνουν την ευθύνη διακυβέρνησης.Μια πρώτη ματιά στα διλλήματα των επιτελείων δίνει ξεκάθαρα το στίγμα της δυσκολίας. Θα μειωθεί ο δημόσιος τομέας ή όχι; Θα αξιοποιηθεί η ακίνητη περιουσία ή όχι; Θα σταματήσουν οι οριζόντιες περικοπές ή όχι; Θα φύγουν οι λαθρομετανάστες ή όχι; Μιλάμε για θεμελιώδη ζητήματα που θα πρέπει να μπουν στο πλαίσιο του συμβιβασμού προκαλώντας δυσφορία στην εκλογική βάση των κομμάτων που θα συγκυβερνήσουν. Για παράδειγμα στο θέμα των λαθρομεταναστών υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα σε ΝΔ και ΔΗΜΑΡ. Ποια από τις δύο πολιτικές θα υιοθετηθεί; Αν γίνει αποδεκτή η άποψη της ΔΗΜΑΡ για ήπια αντιμετώπιση ποια θα είναι η άποψη των ψηφοφόρων της ΝΔ που θα βλέπουν τον πρωθυπουργό τους να μην εφαρμόζει τις θεμελιώδεις εξαγγελίες του για λύση του μεταναστευτικού και ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας;
Πρώτον θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι στις πρόσφατες (αλλά και στις προηγούμενες εκλογές) οι πολίτες ζήτησαν από τους πολιτικούς συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, ώστε να προκύψουν μίγματα πολιτικών.
Δεύτερον, είναι άδικο να κριθεί ένα κόμμα, ακόμη κι αν έχει ορίσει τον Πρωθυπουργό, από τη θητεία του σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Τρίτον, είναι ευκαιρία να προτάξει η κάθε παράταξη τα ιδεολογικά ζητήματα που πρεσβεύει και που θα στοιχίζουν πίσω της τους ψηφοφόρους μακροπρόθεσμα, ακόμη και μετά την κρίση και μετά το μνημόνιο, είτε περιλαμβάνονται στον κυβερνητικό προγραμματικό συμβιβασμό, είτε εξαιρούνται από αυτόν.
Δεν θυσιάζονται οι αξίες και οι ιδέες μπροστά στην ανάγκη διακυβέρνησης του τόπου. Παραμένουν και μάλιστα υψηλά στην ιεράρχηση των αρχών κάθε κόμματος, γιατί στις επόμενες εκλογές αυτές ακριβώς οι αρχές και τα πιστεύω, που θα μείνουν εκτός κυβερνητικής ατζέντας και κυβερνητικού έργου, θα δώσουν την πνοή έναντι στην όποια φθορά από την άσκηση της εξουσίας.
Είναι αυτονόητο ότι αυτά αφορούν κυρίως το πρώτο κόμμα, καθώς το δεύτερο, φρόντισε να κρατηθεί μακριά από τις ευθύνες και τη φθορά της κυβέρνησης, διατηρώντας το 100% της πολιτικής φαρέτρας του, όταν η ΝΔ θα αναλώνει βέλη για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Όσο, όμως, η οικονομική κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, άλλο τόσο οι κυβερνητικοί συμβιβασμοί και κυρίως η κυβερνητική θητεία δημιουργεί ευκαιρίες ιδεολογικής πρωτοπορίας, αρκεί το κυβερνητικό έργο να μη σκεπάσει τις (διαφορετικές) θέσεις του κόμματος.
Η πρόκληση ενός πρωτόγνωρου δυισμού αποτελεί στοίχημα ύπαρξης όχι μόνον για το πρώτο κόμμα, αλλά και για κάθε πολιτική δύναμη που θα συμμετέχει στην κυβέρνηση. Η ανάγκη σχηματισμού της επιτρέπει συμβιβασμούς. Όσο περισσότερα ζητούμενα μιας παράταξης μείνουν σήμερα έξω από την κυβερνητική προγραμματική συμφωνία, τόσο ισχυρότερη θα είναι η παράταξη στις επόμενες εκλογές, όταν μάλιστα κόμματα και πολιτικές που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους αποκλειστικά με το μνημόνιο και την άρνησή του, θα έχουν ατονήσει.
