Το Προσκλητήριο υπογράφουν:
-Οι Πρόεδροι του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Μακεδονικών Σπουδών, του Ελληνικού Κέντρου Επικοινωνίας, της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών του Π. Ναυτικού Β.Ελλάδος, της Ενώσεως Ξενοδόχων, της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, του Ιατρικού Συλλόγου, του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, του Καριπείου Ιδρύματος, της Παμμακεδονικής Ενώσεως Μελβούρνης, της Ομοσπονδίας Δυτικομακεδονικών Σωματείων, των Συλλόγων των Διπλωματούχων Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών Β.Ελλάδος, των Πολιτικών Μηχανικών, του Συνδέσμου Εξαγωγέων Β.Ελλάδος, του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κ. Μακεδονίας, του Φαρμακευτικού Συλλόγου, της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών και τοπικών συλλόγων.
-Οι Αντιπρόεδροι του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου,
-Πέντε Αντεπιστέλλοντα Μέλη της Ακαδημίας Αθηνών,
-Εξήντα ένας καθηγητές Πανεπιστημίου,
-Ιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, αρχιτέκτονες, μηχανολόγοι, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, έμποροι, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, λέκτορες, διδάκτορες, αντιστράτηγοι ε.α., συνταξιούχοι ανώτεροι δικαστικοί, δημόσιοι λειτουργοί, διευθυντές τραπεζών κ.α.
Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
"Εμείς οι Θεσσαλονικείς, που υπογράφουμε το Προσκλητήριο τούτο, είμαστε ενεργοί πολίτες. Ξεκινούμε από διαφορετικές αφετηρίες, ακολουθήσαμε άλλους δρόμους και δεν πάψαμε ποτέ να διασταυρώνουμε τις διαφορετικές απόψεις μας. Ωστόσο μας ενώνει άρρηκτα η αφοσίωση στην Ελλάδα και μας χαλυβδώνει ο κίνδυνος προ των πυλών της. Δεν υποχωρούμε ούτε φοβόμαστε Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο χειμαζόμενος σκληρά Ελληνισμός διαθέτει ανεξάντλητες αυτοφυείς δυνάμεις. Του αρμόζει ο σεβασμός. Ο Ελληνισμός είναι Πολιτισμός. Διαπλέει τον Χρόνον.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη υπηρετήσαμε όλη τη ζωή μας και θα εξακολουθούμε να υπηρετούμε άχρι τέλους έμπρακτα την Πατρίδα ελεύθεροι από κάθε ιδιοτέλεια, κομματική εξάρτηση και συμφέροντα. Υπερασπιζόμαστε ανύστακτοι τη Μακεδονία.
Δεν ζητούμε τίποτε. Επικαλούμενοι ταπεινά την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν και το έργο μας, επικαλούμεθα τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Τον καλούμε -και τον παρακαλούμε- να φανερωθεί στην επικείμενη Κάλπη ακίβδηλος, αδιαμεσολάβητος και θερμός για την σωτηρία της Πατρίδας, την τιμή της Ιστορίας, την δικαίωση των κεκοιμημένων μας αγωνιστών και ένα σεβάσμιο μέλλον των νέων γενεών.
Αυτή η ιερή παρακαταθήκη όλων των Ελλήνων θα κριθεί στις επικείμενες εκλογές.
Δεν έχουμε την πρόθεση ούτε, άλλωστε, το δικαίωμα να διδάξουμε κανένα. Νιώθουμε, όμως, το καθήκον να θυμίσουμε τι μας διδάσκει η Ιστορία.
Το 1893 η μικρή Ελλάδα κήρυξε πτώχευση αλλά το 1897 κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από τον καφενέ του Ζαχαράτου. Εθνική καταστροφή!
Το 1920 η Ελλάδα ολομόναχη στη Μικρά Ασία είχε κουρασθεί να πολεμά- και να νικά-οκτώ χρόνια συνεχώς. Εμπόλεμη προκήρυξε εκλογές γιατί τις απαιτούσε η Αντιπολίτευση που έταζε «οίκαδε»- επιστροφή στο σπίτι- και ταυτόχρονα ασφαλή τον μικρασιατικό ελληνισμό. Οι Έλληνες την ψήφισαν. Τους έστειλε πέρα απ’ τον Σαγγάριο και από εκεί στην Μικρασιατική Καταστροφή.
Τα αίτια αυτών των δύο εθνικών συμφορών είναι προφανή. Οι προπάτορές μας αψήφησαν τους φανερούς συσχετισμούς δυνάμεων και τις δυνατότητες της χώρας. Ψήφισαν με το συναίσθημα και με πολύ θυμό γιατί ένιωθαν πως αρκεί να έχουν δίκαιο για να καταστήσουν εφικτό το επιθυμητό. Αλλά αυτή η εξίσωση δεν είναι του Κόσμου τούτου. Και η εμμονή σ’ αυτήν οδηγεί στον Κάτω Κόσμο.
Ταυτόσημα ακριβώς ψηφίσαμε και στις 6 Μαΐου εφέτος. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο θυμός μας είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Απλώς δεν είναι αρκετός για να κάνει εφικτό το επιθυμητό. Δεν γίνεται να έχεις και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο που μας υπόσχονται όλοι όσοι τώρα καλπάζουν καβάλα στον θυμό μας.
Μετά τις 17 Ιουνίου, όμως, ουδείς δικαιούται να ξαναπεί « ήμαρτον, δεν γνώριζα, με ξεγέλασαν, ήμουν θυμωμένος». Το Μέτωπο είναι πια ξεκάθαρο.
Στην μια πλευρά είναι όσοι μας τάζουν και την άμεση καταγγελία όλων των συμφωνιών με την Ευρώπη και την παραμονή μας στην Ευρώπη και την ακύρωση των δανειακών συμβάσεων και τα δισεκατομμύρια ευρώ .
Στην άλλη πλευρά είναι η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ευρωπαϊκή παράταξη. Μας εγγυάται - κατά δύναμιν ανάλογη της μεθαυριανής μας ψήφου – παραμονή στην Ζώνη του Ευρώ, διακυβέρνηση της χώρας – κουτσή –στραβή αλλά διακυβέρνηση –θυσίες και αγώνα, ελπίδα και νέο ξεκίνημα. Είναι η εθνική μας επιβίωση. Μετά το λαϊκό μήνυμα της 6ης Μαΐου, γνωρίζει πως, αν παρασπονδήσει ή δειλιάσει, πάει κατ’ ευθείαν Κόλαση.
Επομένως τον Ιούνιο οι Έλληνες διαλέγουμε και παίρνουμε:
· είτε το επιθυμητό που είναι αντικειμενικά ανέφικτο, φανερά δημαγωγικό και νομοτελειακά καταστροφικό
· είτε τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν είναι 100% ασφαλείς αλλά είναι οι μόνες που διαθέτουν την δυνατότητα να αποτρέψουν την εθνική καταστροφή , να εγγυηθούν την εθνική ασφάλεια και να ξαναφέρουν στα δύσκολα την ελπίδα.
Καιρός, λοιπόν, τώρα να ψηφίσουμε ψυχρά, μαζικά και με κρύα ασφαλώς καρδιά.
Ο Ελληνισμός μπορεί. Οι Έλληνες μπορούμε. Δεν είμαστε του πεταμού. Και θα δώσουμε την τελευταία ευκαιρία στην Πατρίδα. Αλλιώς η Ιστορία θα επαναληφθεί ως τραγωδία.
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δεν είναι έννοια στατική ούτε επαγγελματική. Η αληθινή πολιτική είναι δύναμη προσαρμοστική και λειτουργία συναινετική σε συνεχή διαλεκτική ώστε να καταστεί συνθετική. Λησμονήσαμε ότι είναι αρετή κατ΄ εξοχήν ελληνική. Ώρα να την επαναφέρουμε στο λίκνο της. Στο χέρι μας είναι".
