Όταν ξεκίνησα να γράψω το άρθρο αυτό, δεν φανταζόμουν ποτέ, ότι στο τέλος, θα σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να γίνω …κουλουρτζού! Ναι, ναι, μη γελάτε! Τί παιδεύομαι με τη δικηγορία; Προθεσμίες, αγορεύσεις, μελέτη, άγχος, τρέξιμο και όλα (πλέον) …βερεσέ!
Κουλουρτζού. Καθαρό κέρδος και αφορολόγητο. Ούτε αποδείξεις, ούτε ΦΠΑ, ούτε τίποτε.
Η ιδέα μου δημιουργήθηκε όταν συνειδητοποίησα ότι ο κύριος που επί χρόνια πουλάει κουλούρια έξω από την κύρια είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται κάποιες ώρες και έξω από το κτίριο της ΔΕΗ εκεί κοντά και του ΟΤΕ παραδίπλα και παράλληλα στην πίσω πλευρά του Δικαστικού Μεγάρου. Και ποιος ξέρει σε πόσα άλλα κτίρια στην περιοχή…
Ρώτησα λοιπόν σε έναν μεγάλο φούρνο της πόλης μας, σε ποια τιμή πωλούν τα κουλούρια στους κουλουρτζήδες.
Τότε ήρθε η πρώτη έκπληξη.
Οι κουλουρτζήδες αγοράζουν κουλούρια από συγκεκριμένους φούρνους. Υπάρχουν «νονοί» που ελέγχουν και τους φούρνους!
Η υπόθεση άρχισε να παρουσιάζει ενδιαφέρον. Για να μην τα πολυλογώ, έμαθα ότι η μέση τιμή αγοράς στη χονδρική, για ένα κουλούρι ή σιμίτι (από το σεμίδαλις=σιμιγδάλι), ή κολλίκιον (βυζαντινή ονομασία), ή κόλουρι (χωρίς ουρά) ή σήσαμον (αρχαία ονομασία) ανέρχεται το πολύ σε 0,15 λεπτά. Και πωλείται, όπως ξέρουμε 0,50 λεπτά.
Και άρχισα τους υπολογισμούς: ο συγκεκριμένος κουλουρτζής των δικαστηρίων (αλλοδαπός), αν πουλάει 100 κουλούρια σε κάθε πόστο (και λίγα λέω), πουλάει τουλάχιστον 400 κουλούρια την ημέρα. 400 κουλούρια επί 0,35 λεπτά κέρδος ανά κουλούρι, μας κάνει 140€ κέρδος ημερησίως. Επί 22 εργάσιμες ημέρες, κατά μέσο όρο το μήνα, ίσον 3.080€ καθαρά έσοδα το μήνα! Μαύρα κι αφορολόγητα.
Από αυτό το ποσόν, όμως, πρέπει να αφαιρέσουμε τα μεροκάματα του κουλουρτζή- εάν τον εκμεταλλεύεται ο νονός και δεν είναι ο ίδιος ο …επιχειρηματίας!
Να υποθέσω ότι παίρνει 20€ την ημέρα ο κουλουρτζής, άρα 440€ μισθό το μήνα. Συνεπώς 3.080€ μείον 440€ = 2.640€ καθαρό κέρδος για το νονό το μήνα από ένα μόνο πόστο. Επί 12 μήνες: καθαρά κέρδη 31.680€ το χρόνο.
Και άραγε πόσες γωνίες και πόσα πόστα εκμεταλλεύεται ο νονός και ο κάθε νονός;
Γι’ αυτό σας λέω. Μήπως να σκεφτώ σοβαρά να γίνω κι εγώ ….επαγγελματίας κουλουρτζού;
Ή μήπως θα ήταν πιο φρόνιμο, οι «καημένοι» οι κουλουρτζήδες (που στην πλειοψηφία τους είναι αλλοδαποί), να υποχρεούνται σε έκδοση αδείας, σε υποχρέωση τήρησης συγκεκριμένων όρων υγιεινής, σε έκδοση βιβλιαρίου υγείας, σε έκδοση αποδείξεων και γενικά σε υπαγωγή στους νόμους αυτής της χώρας; Και σε καταβολή δημοτικών τελών για χρήση του πόστου τους; Εννοείται ότι δεν μιλώ για τους κουλουρτζήδες που έχουν νόμιμη άδεια από τους Δήμους.
Για τους άλλους, τους περισσότερους μιλώ.
Γι’ αυτούς που αφήνουν το καρότσι με τα κουλούρια έξω από τις οικοδομές με ένα πιατάκι για τα κέρματα. Γι΄αυτούς που γεμίζουν ένα άθλιο, λερωμένο ταψί με κουλούρια, που τα πιάνουν, για να τα τακτοποιήσουν, δεκάδες φορές, με τα ίδια χέρια που πιάνουν τα χρήματα. (Αυτά δυστυχώς τα κάνουν και οι κατέχοντες νόμιμη άδεια).
Γι΄αυτούς που αφήνουν τον κόσμο να «πασπατεύει» τα δυστυχώς τα κάνουν και οι κατέχοντες νόμιμη άδεια).
Γι΄αυτούς που βήχουν και φταρνίζονται πάνω από τα κουλούρια, γιατί δεν τους υποχρεώνει κανείς να τα έχουν καλυμμένα, που τους λυπόμαστε και τους συγχωρούμε τα πάντα μιλώ. (Ας μη ξεχνάμε ότι η φυματίωση και η ηπατίτιδα έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στις μέρες μας…)
Και που -εν τέλει, είναι οι «συνεργοί» των «νονών» στη συγκέντρωση του μαύρου χρήματος.
Γιατί τελικά «είναι πολλλλά τα λεφτά!» αγαπητοί μου αναγνώστες.
Εγώ απλώς μια ιδέα έδωσα…
