Και ξαφνικά σήμερα το πρωί, το air condition σταμάτησε να λειτουργεί. Οι συναγερμοί σ’ όλη την περιοχή, άρχισαν να ουρλιάζουν. Σηκωθήκαμε από τον ύπνο τρέχοντας, να δούμε τι συμβαίνει. Τίποτε. Απλώς είχε κοπεί το ρεύμα. Αφηρημένη πήγα να ανοίξω τα …ηλεκτρικά παντζούρια. Τίποτε. Ούτε φως μπορούσε να μπει στο σπίτι, ούτε αέρας. Στα σκοτεινά, ψηλάφισα τα ντουλάπια στην κουζίνα να φτιάξω καφέ. Αδύνατον. Τίποτε δεν έβλεπα. Ξαναγύρισα στο κρεββάτι για να συνεχίσω τον ύπνο μου. Άδικος κόπος. Χωρίς κλιματισμό και με τα παντζούρια τελείως κλειστά, πώς να κοιμηθείς;
-Νιάου! Κλαψούρισε ο γάτος μας που …απαιτούσε το φαγητό του. – Έλα, πάμε, του απάντησα. Του άνοιξα μια κονσέρβα και του την έβαλα στο πιάτο του. Τη μύρισε, την ξαναμύρισε, τη μύρισε από δω, τη μύρισε από εκεί και στο τέλος, την παράτησε και πήγε κάτω από το τραπέζι να τεντωθεί.
-Άλλα γατιά ούτε στα καλύτερά τους όνειρα δεν θα φανταζόταν τέτοιο πρωινό! Του φώναξα. Δεν ξέρεις πόσο τυχερός είσαι! Του φώναξα. Αλλά αυτός τίποτε. Με κοίταξε με απάθεια και συνέχισε το τέντωμα.
Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Εγκλωβισμένη μέσα στο σπίτι, χωρίς ρεύμα. Ούτε στο facebook δεν μπορούσα να μπω…(δεν είχα φροντίσει να φορτίσω το pc μου…).
-Μάνο, φώναξα στον άνδρα μου. Δεν πας να πάρεις τις Κυριακάτικες εφημερίδες;
-Να πάω, απάντησε εκείνος, βλέποντας τα … νεύρα μου!
Ετοιμάζεται λοιπόν να πάει, αλλά, πώς να πάει; Η πόρτα του parking είναι ηλεκτρική…
-Μάνα! Ξύπνησε ο ένας γιος. Γιατί δεν έχουμε ρεύμα; Πάρε τη ΔΕΗ να μας πει πότε θα έρθει! Φώναξε.
-Πώς να την πάρω παιδάκι μου; Αφού δεν λειτουργούν τα τηλέφωνά μας! Πάρε την εσύ από το κινητό σου!
-Εντάξει, απάντησε. Αλλά θα μου χρωστάς τις μονάδες που θα ξοδέψω! Μη ξεχνιόμαστε!
Τι να κάνω; Δέχθηκα.
Βγήκα έξω από το σπίτι. Βρήκα ένα σκιερό σημείο. Μετέφερα δυο καρέκλες και ένα τραπεζάκι. Ο γάτος βγήκε όλος περιέργεια να ελέγξει τι κάνω. Στρογγυλοκάθησε κάτω από το τραπεζάκι.
Άναψα ένα κερί, από αυτά που είναι για να δημιουργούν…ατμόσφαιρα το βράδυ. Πήγα μ’ αυτό στην κουζίνα. Βρήκα το γκαζάκι κι έκανα ελληνικό καφέ. Μμμμμμμμ! Μοσχομύρισε!
Ο …ξύπνιος γιος κατέβηκε, είδε το αυτοσχέδιο …καφενεδάκι και στρογγυλοκάθησε. Ήρθε κι ο άνδρας μου.
Ένας γείτονας που είχε το αυτοκίνητο εκτός parking, μας έφερε τις εφημερίδες.
Ο καθένας μας πήρε από ένα … κομμάτι τους. Εγώ διάλεξα το Κάπα της Καθημερινής.
–Τελικά ο Στρος Καν έχει χοντρό πρόβλημα, κατέληξα,αφού διάβασα το σχετικό άρθρο. Είναι …σεξομανής!
Κανείς δε μου έδωσε σημασία. Ο γιος μου διάβαζε τους τίτλους από τη συλλογή του Sting (που ήταν προσφορά της εφημερίδος) κι ο άνδρας μου μονολογούσε κάτι για τη Χίσλοπ, πόσο τον κούρασε το τελευταίο της βιβλίο- με αφορμή το βιβλίο της «Το νησί» που ήταν κι αυτό, προσφορά της εφημερίδος…
Οι γείτονες προστέθηκαν στη συντροφιά μας και τα κεράσματα- κρύα ακόμη από τη θερμοκρασία που διατηρούσε το ψυγείο, έπιασαν τόπο.
Η κουβέντα άναψε (και λόγω …ζέστης)!
Ο αποκλεισμός της Παπαχρήστου νούμερο ένα θέμα, σε συνδυασμό με την κιτσάτη έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο και τους αγώνες που γύρισαν στην πατρίδα τους. Μικροί μεγάλοι είχαν άποψη και την έλεγαν.
«Βρε Άγγλοι, γιατί δε δείχνατε μερικά από τα κλεμμένα, να χορτάσει η υφήλιος πολιτισμό;;;», τους είπα τη χθεσινή –πετυχημένη, όπως αποδείχθηκε από τα πολλά “like”, ατάκα μου στο facebook. Σύζυγος και γιος με αγριοκοίταξαν. Έχουν ένα ψιλοπρόβλημα με εμένα και το facebook. Μεταξύ μας, μάλλον το …ζηλεύουν!
Από τις φωνές μας ξύπνησε κι ο άλλος γιος. Προστέθηκε στη συντροφιά μας και η παρέα μεγάλωσε.
Άρχισαν τα αστειάκια και τα ανέκδοτα.
Έχοντας φρέσκα στο μυαλό μου, μερικά νούμερα από την επιθεώρηση της θερινής σκηνής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Έλα απόψε στου Μελά», άρχισα να τους τα αφηγούμαι. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο μιλούσα για την παράσταση, τους έκανε όλους να κανονίσουν να πάνε να τη δούν. Κάποιος άρχισε να ψιλοτραγουδάει ένα από τα τραγούδια της παράστασης. Οι υπόλοιποι τον σεκοντάρισαν. Ο γάτος μας κοιτούσε όλους περίεργα.
Τι καλά που περνούσαμε!
Και τότε ήταν που …ήρθε το ρεύμα.
Τέλος χρόνου. Τρέξαμε όλοι μέσα: να ανοίξουμε τα παντζούρια, να κλείσουμε τα παράθυρα, να ανοίξουμε το air condition, να ανοίξουμε τους υπολογιστές, (εμείς ευτυχώς δεν έχουμε τηλεόραση για να την ανοίξουμε- οι άλλοι έσπευσαν να ανοίξουν τη δική τους, να μάθουν γιατί δεν είχαμε ρεύμα…, μη χάσουν!)να μαγειρέψουμε, να τηλεφωνήσουμε…
Αυτό ήταν. Η παρέα διαλύθηκε. Καθένας στη …συσκευή του! Καθένας στην απομόνωσή του! Ή, καθένας στη χαρά του! Όπως το πάρει κανείς…
Γιατί, όπως συνηθίζω να «ερμηνεύω» τη θεωρία της …σχετικότητος: όλα είναι σχετικά!!!
TaXalia.blogspot.com
