του Σωτήριου Καλαμίτση
Μας έχουν ζαλίσει με το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται και θα μας οδηγήσει στον όλεθρο, στη διάλυση της δημοκρατίας, στην εξαφάνιση των ατομικών δικαιωμάτων, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αντιφρονούντων. Είναι πολύ επικίνδυνα αυτά τα κοντοκουρεμένα, μπρατσωμένα, αλλά - κατά πως λέγεται -ακαλλιέργητα, παιδιά, που κατά κανόνα είναι υπάλληλοι εταιρειών security ή face control managers στα πολιτιστικά κέντρα/σκυλάδικα. Παίρνουν εντολές από τον ...
Αρχηγό και πέφτουν στη μάχη, ευγενή ή μη, χωρίς σκέψη. Ρίχνουν ή απειλούν να ρίξουν το ξύλο της αρκούδας και, έτσι, επαναφέρουν στην τάξη τους παρεκτρεπόμενους, κατά κανόνα λαθρομετανάστες, πουλώντας προστασία, άλλως νταβατζιλίκι. Κι’ όταν τους βγάζουν στο γυαλί λένε απλά πράγματα σε πολύ απλή γλώσσα και με τρόπο που δεν μπορείς να διαφωνήσεις.
Από την άλλη έχουμε τους προσηλωμένους στη δημοκρατορία βουλευτές, τους παρατρεχάμενούς τους, το διορισμένο στο Δημόσιο - κατά προτίμηση στη Βουλή - συγγενολόι, και όλο το κομματικό σκυλολόι, οι οποίοι θεωρούν αδιανόητο να στενάζει ο κόσμος υπό την απειλή των θερμοκέφαλων φασιστών. Θεωρούν απαράδεκτο όλοι αυτοί να εισπράττει ένας πολίτης € 10.000 από τον οφειλέτη του, που τον εμπαίζει, με την παρέμβαση μπράβων. Ο νομικός πολιτισμός επιβάλλει στον πολίτη να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ώστε σε δέκα χρόνια να έχει στα χέρια του εκτελεστή απόφαση και να ψάχνει να βρει τον οφειλέτη και τα περιουσιακά του στοιχεία για να εκτελέσει. Για να προστατέψει δε τα δικαιώματα αυτά, ώστε να υπάρχει περιουσία για να κατάσχει μετά από 10 χρόνια, ο νόμος παρέχει στον πολίτη τη δυνατότητα να ζητήσει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Καταθέτει, λοιπόν, ο πολίτης και μία αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, η οποία θα συζητηθεί σε 8 μήνες, οπότε σε 10 μήνες θα έχει απόφαση, με την οποία θα μπλοκάρει την περιουσία του οφειλέτη του μέχρις ότου αποκτήσει εκτελεστό τίτλο. Αυτό σημαίνει πρόσθετα έξοδα, δικηγορικές αμοιβές κ.λπ. όπως επιτάσσει ο νομικός πολιτισμός μας, τον οποίον έχουν διαμορφώσει οι δημοκράτορες ψηφίζοντας νόμους χωρίς αιδώ, χωρίς περίσκεψη, χωρίς νου, πολλές φορές και χωρίς την παρουσία τους στη Βουλή, όπου περί την πρώτη πρωϊνή σηκώνει ο Πρόεδρος της Βουλής το κεφάλι και ερωτά κάποιον βουλευτή που έχει ξεχαστεί στην αίθουσα: «Το σώμα εγκρίνει;». Άκρα του τάφου σιωπή, οπότε ο Πρόεδρος απαντά στον εαυτό του «Το σώμα εγκρίνει». Αχ αυτό το σώμα. Ούτε καλλίγραμμο, αλλ’ ούτε και καλογυμνασμένο, όπως των χρυσαυγιτών. Πλαδαρό, συνάμα δε και απόν για να κουβαλάει το άδειο κρανίο.
Ο αείμνηστος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στέφανος Ματθίας είχε γράψει προ δέκα τουλάχιστον ετών ένα μονοσέλιδο άρθρο στο νομικό περιοδικό Ελληνική Δικαιοσύνη, όπου σημείωνε πολύ απλά ότι η καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης εξομοιώνεται με αρνησιδικία, η οποία εκτρέφει την αυτοδικία. Και όταν μιλούσε για αυτοδικία, εννοούσε ακριβώς αυτό το φαινόμενο, το οποίο ήδη είχε αρχίσει να εμφανίζεται: την είσπραξη οφειλών δια της «απασχόλησης» Αλβανών. Ποιός δεν έχει ακούσει το περιβόητο «Θα του στείλω δυο Αλβανούς» που ακουγόταν τη δεκαετία του ΄90, για να αντικατασταθεί στις ημέρες μας με το «Θα πάω στη Χρυσή Αυγή».
Μέτρησα προ καιρού 77 νόμους, με τους οποίους έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα ο Κώδιξ Φορολογίας Εισοδήματος. Κατάργηση, αντικατάσταση, τροποποίηση ή συμπλήρωση του τάδε εδαφίου της δείνα παραγράφου του άρθρου εκείνου. Ψάχνεις να βρεις τί ισχύει και τρέμεις στην ιδέα ότι όλες αυτές οι τροποποιήσεις ίσως αλλάζουν το νόημα κάποιας άλλης διάταξης ή ακόμη και να συγκρούονται με κάποια διάταξη του ίδιου Κώδικα, οπότε πρέπει να επιστρατεύσεις τις μεθόδους ερμηνείας των νόμων, για να βγάλεις νόημα και να συμβουλεύσεις τον πολίτη που προστρέχει στα φώτα σου. Κι’ αφού έχεις ολοκληρώσει την κοπιώδη μελέτη και έχεις καταλήξει κάπου, ανακαλύπτεις μία εγκύκλιο του Υπουργείου που δίνει οδηγίες στους υπαλλήλους του κράτους για τον τρόπο εφαρμογής του νέου νόμου, οι οποίες οδηγίες είναι εντελώς αντίθετες με το δικό σου συμπέρασμα. Μετανοιώνεις για όλη την έρευνα και το ξερό σου το κεφάλι που δεν ανεζήτησες πρωτίστως την εγκύκλιο, αλλά στη συνέχεια συνέρχεσαι και μονολογείς «Μα η εγκύκλιος λέει βλακείες». Άντε να πείσεις τους μανδαρίνους ότι έχουν γράψει βλακείες. Ακολούθως μετανοιώνεις που έγινες δικηγόρος και δεν ακολούθησες τον δημοσιοϋπαλληλικό κλάδο, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και να προσπαθήσεις να βελτιώσεις το σύστημα από μέσα στην καλλίτερη περίπτωση. Μιλάμε για αυτοκτονικό ιδεασμό. Και μη μου μιλήσετε για φοροαποφυγή. Η φοροαποφυγή αποτελεί νόμιμη φοροδιαφυγή. Όπως νόμιμοι είναι και οι διορισμοί των ημετέρων.
Καλείς, λοιπόν, στο τηλέφωνο τον πελάτη για να τον ενημερώσεις για τα αποτελέσματα της έρευνάς σου και αρχίζεις με το «Ουδεμία νομική άποψη απροσμάχητη», για να καταλήξεις στο ζουμί, οπότε ακούς από την άλλη άκρη του τηλεφώνου «Άσε, θα το τακτοποιήσω εγώ. Βρήκα άκρη». Αρνούμαι να πληροφορηθώ ποία είναι η άκρη, δεν με τρώει και η περιέργεια, και δεν τολμώ από ευγένεια να ρωτήσω τον πελάτη τί απέγινε με την υπόθεσή του. Μετά από καιρό, εξ αφορμής άλλης υπόθεσης, μου λέει ότι οι δικηγόροι είναι άχρηστοι και ότι οποιαδήποτε δουλειά βρίσκει τη λύση της με γνωριμίες προσώπων και όχι νόμων. Διαβάζω μετά σε κάποια εφημερίδα ότι ευθύς ως ορκίσθηκε υπουργός ο κ. τάδε έστειλε τον οδηγό του στο ΣΔΟΕ για να τακτοποιήσει την υπόθεση ενός φίλου και τρελλαίνομαι. «Μα είναι δυνατόν;» αναρωτιέμαι. «Τόσο θράσος και ξεφτίλα μαζί;». Τόσο δίκηο είχε ο πελάτης μου;
Και ακολούθως πληροφορούμαι από επίσημα χείλη ότι θα παταχθεί η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή. Φαντάζομαι πλέον ότι η χώρα θα γίνει μια απέραντη φυλακή για όσους δεν έχουν την άκρη να λύσουν τον φορολογικό τους γρίφο και απορώ που η κ. Μέρκελ απαιτεί να δημεύεται η αδήλωτη περιουσία, όπου κι’ αν ευρίσκεται αυτή. Μα τί λέτε μανδάμ! Η αδήλωτη περιουσία σας μάρανε; Εδώ έχουμε πρόβλημα με την εμφανή περιουσία, την οποίαν έχουν αποκτήσει πρωτίστως οι πολιτικοί εν ευρυτάτη εννοία και όλοι οι παρατρεχάμενοί τους. Την περιουσία, η οποία είναι καταχωρισμένη ως επί το πλείστον σε υπεράκτιες εταιρείες. Ακούσατε ποτέ μανδάμ κάτοικο Αιγάλεω να διαθέτει υπεράκτια εταιρεία, στην οποία να έχει μεταβιβάσει το διαμερισματάκι του ή την τριών μέτρων βαρκούλα του; Όχι, βέβαια, διότι αυτού θα του έχουν κόψει τον μισθό, τη σύνταξη και τον κώλο, ενώ πολλοί κάτοικοι Εκάλης, Κηφισιάς, Γλυφάδας κ.λπ. έχουν επανειλημμένως [παρα]κληθεί δια νόμου να μεταβιβάσουν σε φυσικά πρόσωπα τα ακίνητα που ανήκουν σε ελεγχόμενες από τους ίδιους υπεράκτιες εταιρείες έναντι ενός μηδαμινού φόρου, χωρίς αποτέλεσμα.
Επίσης, οι ίδιοι έχουν επανειλημμένως [παρα]κληθεί δια νόμου να φέρουν στη χώρα τα κεφάλαια που διαθέτουν στο εξωτερικό με την καταβολή ενός μικρού ποσού φόρου, χωρίς αποτέλεσμα και πάλι. Ο κ. Πανταλάκης π.χ. αν και [παρα]κληθείς, δεν ανταποκρίθηκε. Μας είπε και αυτός ότι τα χρήματα που διαθέτει στο εξωτερικό αποτελούν οικογενειακές αποταμιεύσεις φορολογημένες. Πέρα τούτου ουδέν. «Κύριε Πανταλάκη, αγαπάς την πατρίδα; Απόδειξη!». Δεν αναφέρομαι προσωπικώς στον κ. Πανταλάκη βεβαίως. Αναφέρομαι σε όλους τους Πανταλάκηδες, οι οποίοι εμπιστεύονται το κράτος και τις κυβερνήσεις μας τόσο πολύ που στέλνουν την περιουσία τους όσο πιο μακρυά γίνεται. Αν αυτοί που κινούνται στα σαλόνια της εξουσίας έχουν τόση εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις μας, ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ο απλός λαός;
Πάντως, αν διαιρέσουμε τα € 12.000.000 δια των 35 ετών που πρέπει να έχει συμπληρώσει ο κ. Πανταλάκης εργαζόμενος, βρίσκουμε ότι εισέπραττε κατά μέσον όρο € 342.857 ετησίως, ήτοι € 28.571 μηνιαίως, αν δεχθούμε ότι αμειβόταν με το ίδιο ποσό από την πρώτη ημέρα που προσελήφθη, όπερ αδύνατο. Αυτό το ποσό, πάντως, αποτελεί αποταμίευση. Δεν θα ξόδευε € 3000 κατά μέσο όρο τον μήνα για τη διαβίωση αυτού και της οικογενείας του κατά λίαν μετριοπαθείς υπολογισμούς; Θα ξόδευε. Άρα έχει εισπράξει από την εργασία του άλλα € 3.000 Χ 12 Χ 35 = € 1.260.000. Δεν έχει αποκτήσει και ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα; Άλλες € 300.000. Σύνολο 35ετούς εισοδήματος = € 13.560.000, όπερ σημαίνει ότι το άτομο αποταμίευε το 88% των εισοδημάτων του. Δεν είναι και άσχημα. Βέβαια, είναι ενδεχόμενο να διαθέτει ο κ. Πανταλάκης και δέκα ακίνητα, από τα οποία να εισπράττει μισθώματα. Να δεχθούμε ότι εισέπραττε € 10.000 κατά μέσον όρο τον μήνα από μισθώματα, ήτοι € 10.000 Χ 12 Χ 35 = € 4.200.000, οπότε ο μισθός του πέφτει στις € 18.571 μηνιαίως. Κάτι δεν μου βγαίνει. Πάντως, αν είναι τόσο απλά τα πράγματα, γιατί δεν μας τα λέει ο κ. Πανταλάκης και μας αφήνει να κάνουμε υπολογισμούς και ακροβασίες;
Ανακαλύψαμε, λοιπόν, τη φοροδιαφυγή, επειδή ο Γιωργάκης με λόγια και έργα του ιδίου και του κ. Απαπακωνστανίνου όχι μόνον αρνήθηκε να περιορίσει το τέρας του Δημόσιου Τομέα για να μη δυσαρεστήσει την εκλογική βάση του κόμματός του, αλλά ανάγκασε και τους δανειστές να κλείσουν τη στρόφιγγα της δανειοδότησης. Έπρεπε να βρεθούν χρήματα για να αποπληρωθούν τα ήδη ληφθέντα δάνεια χωρίς να ανακοπεί η παντοειδής τροφοδοσία των ημετέρων. Ξεσκίσαμε για τον σκοπό αυτό τους μισθωτούς και συνταξιούχους, κλείσαμε χιλιάδες επιχειρήσεις, στείλαμε στην ανεργία 1.200.000 ανθρώπους και για το θεαθήναι πήραμε σηκωτό από την Ύδρα έναν εστιάτορα που δεν εξέδιδε αποδείξεις. Και καλά κάναμε. Αλλά αυτό ήταν όλο; Συλλάβαμε και έναν που όφειλε € 32 εκ. επειδή εξέδιδε εικονικά τιμολόγια για να φοροδιαφεύγουν οι λήπτες των τιμολογίων, αλλά δεν ακούστηκε κουβέντα γι’ αυτούς που πήραν τα εικονικά τιμολόγια, τα πέρασαν στα βιβλία τους και μείωσαν, έτσι, τα φορολογητέα έσοδά τους. Αυτοί κύριε; Κι’ αυτοί που τους καλύπτουν;
Προχθές ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες ότι το ΣΔΟΕ δέσμευσε επί τέλους περιουσιακά στοιχεία φοροφυγάδων με αδικαιολόγητα υψηλές καταθέσεις. Και ενώ πρόκειται για δέσμευση, τα περισσότερα παπαγαλάκια μιλούσαν για κατάσχεση. Για πρώτη φορά λέει έγινε κάτι τέτοιο. Κανείς, όμως, δεν είπε ότι αυτή η δυνατότητα της δέσμευσης προβλέπεται στον νόμο ήδη από το 1994 για πρώτη φορά και το 1997 για δεύτερη φορά. Κανείς δεν απηύθυνε στα πολιτικά τσουτσέκια το ερώτημα: «Γιατί τώρα για πρώτη φορά ωρέ κουφάλες;». Επίσης, κανείς δεν διερωτήθηκε γιατί δεν δημοσιεύονται οι φωτογραφίες και τα ονόματα των φοροφυγάδων. Ακούμε μόνον για έναν ηλεκτρολόγο, έναν αγρότη, έναν τραπεζικό υπάλληλο, ενώ βλέπουμε στις οθόνες φάτσα κάρτα τη φόνισσα παπαδιά με τον γκόμενό της. Αυτά τα ρεμάλια οι φοροφυγάδες και όσοι έκαναν τα στραβά μάτια με το αζημίωτο δεν ευθύνονται μαζί με τον ΓΑΠ, τους Άκηδες, τους Τσουκάτους, τους Μαντέληδες, και τους υπόλοιπους λακέδες για τις αυτοκτονίες-δολοφονίες 2.500 συμπατριωτών μας; Γιατί δεν βλέπουμε φάτσες, διευθύνσεις και ονόματα;
Ας μην απορούμε, λοιπόν, που ο λαός βρίσκεται στα κάγκελα και στρέφεται προς τη Χρυσή Αυγή. Είναι κι’ αυτό μια μορφή αυτοδικίας σε ορισμένες περιπτώσεις, την οποίαν εκτρέφει η απουσία κράτους δικαίου. Ο λαός θέλει να στείλει στους πολιτικούς τη «Χρυσή Αυγή».
Για να ανακοπεί αυτή η πορεία υπάρχουν πολλοί τρόποι.
Εγώ προτείνω έναν: να στελεχωθεί ο Εισαγγελέας Πεπόνης με 50 γραμματείς και 30 εισαγγελείς αποκλειστικής απασχόλησης, αφού πρώτα καταργηθούν όλες οι διατάξεις νόμιμης φοροδιαφυγής. Σιγά-σιγά ας καταργήσουμε και το άρθρο 86 του Συντάγματος. Μετά μπορείτε να επαναδιαπραγματεύεσθε και επιμηκύνετε αενάως κύριοι της Τριαρχ[ιδ]ίας. Μέχρι να παγώσει η κόλαση.
Σωτήριος Καλαμίτσης
