Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ: Παύλος Χαϊκάλης προς Σοφία Βούλτεψη:
«Μπορείτε να μου λύσετε μια απορία; Έχω λάβει από τράπεζα στεγαστικό δάνειο ύψους € 100.000 και οφείλω με τον τόκο € 120.000. Από την άλλη μεριά έχω αγοράσει και ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ονομαστικής αξίας € 100.000. Το κράτος κουρεύει τα ομόλογά μου κατά € 50.000 και έτσι έχω να παίρνω μόνον € 50.000 από το ποσό που δάνεισα στο κράτος. Πώς γίνεται να εξακολουθώ να οφείλω € 120.000 στην τράπεζα;»
Δεν πήρε απάντηση βεβαίως, διότι διανύουμε το σωτήριον [τρόπος του λέγειν] έτος 2012 με τη ΝΔ να έχει προσυπογράψει όλα τα Μνημόνια και το PSI. Αν, όμως, η ΝΔ δεν ήταν στην κυβέρνηση, η κ. Βούλτεψη θα είχε πάρα πολλά να πει στον κ. Χαϊκάλη για το κακό ΠΑΣΟΚ και τους διεθνείς τοκογλύφους, για το άλλο μείγμα πολιτικής που χρειάζεται και λοιπές μπουρδολογίες.
Η δική μου απάντηση κ. Χαϊκάλη είναι ότι κουρεύοντας τα ομόλογά σου το κράτος είτε σε φορολόγησε κατά παράβαση του Συντάγματος που ορίζει ότι όλοι οι Έλληνες μετέχουμε στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών μας είτε απαλλοτρίωσε την περιουσία σου χωρίς αποζημίωση κατά παράβαση άλλης διατάξεως του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία ως πεμπτουσία του αστικού καθεστώτος. Επειδή, όμως, αυτές οι δύο συνταγματικές επιταγές είναι γραμμένες με ψιλά γράμματα, οι εθελοτυφλούντες λακέδες δεν τις βλέπουν. Βλέπουν πολύ καλά και διαβάζουν με άνεση μόνον το άρθρο 86 περί [μη] ευθύνης υπουργών.
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ο δημοσιογράφος Άκης Παυλόπουλος ερωτά τον πολύ Μάκη Βορίδη προς τί όλη φασαρία για τη δόση, αφού θα την απορροφήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και δεν πρόκειται ούτε ευρώ να οδεύσει στην πραγματική οικονομία. Ο Μάκαρος Νο 2 απαντά ότι με τα κεφάλαια αυτά θα χρηματοδοτήσουν οι τράπεζες τις επιχειρήσεις και, έτσι, θα κινηθεί η οικονομία, ώστε να βγούμε από την ύφεση. [ΣΗΜ: υπάρχουν επιχειρήσεις;]. Μα αφού οι τράπεζες έχουν πάρει ήδη € 100 δισ. από το Δημόσιο απορεί ο Άκης. Δεν πήραν αυτά τα χρήματα από το Δημόσιο, τον διορθώνει ο Μάκαρος. Απλώς το Δημόσιο εγγυήθηκε μέχρι του ποσού αυτού, ώστε οι τράπεζες να δανεισθούν από το εξωτερικό και να διασφαλισθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών.
Δηλαδή, δανείστηκαν οι τράπεζες με την εγγύηση του Δημοσίου, ώστε να έχουν χρήμα να εξυπηρετήσουν τους κ.κ. Ισίδωρο, Μήτσο, Βαγγέλη, Μαριγώ κ.λπ. που είχαν καταθέσει τα χρήματά τους στις τράπεζες, αλλά όταν θέλησαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, οι τράπεζες δεν διέθεταν τα αναγκαία προς τούτο κεφάλαια. Δανείσθηκαν, λοιπόν, οι τράπεζες χρήματα από το εξωτερικό, ώστε να ανταποκριθούν στην υποχρέωση να αποδώσουν τις καταθέσεις που τους είχαν εμπιστευθεί οι Έλληνες καταθέτες. Και τί θα γίνει αν οι τράπεζες δεν κατορθώσουν να εξοφλήσουν τα δάνεια που έλαβαν, ώστε να αποδώσουν τα χρήματα των καταθετών τους δια της αποστολής των στο εξωτερικό; Μα, θα κληθεί να τα πληρώσει το Δημόσιο, το οποίο έχει εγγυηθεί τα δάνεια. Πώς θα πληρώσει το Δημόσιο αυτές τις εγγυήσεις; Μα, θα φορολογήσει εμένα, ώστε να μπορέσει να συγκεντρώσει το ποσό της οφειλής. Μήπως έτσι εγγυήθηκα εγώ τις καταθέσεις των κ.κ. Ισίδωρου, Μήτσου, Βαγγέλη, Μαριγώς κ.λπ.; Και οι τράπεζες τί ρόλο παίζουν; Εμπορεύονται το χρήμα με την εγγύηση του ελληνικού λαού. Άρα, ο ελληνικός λαός, δηλαδή το Δημόσιο, δεν θα πρέπει να κατέχει τις μετοχές που θα εκδοθούν κατά την ανακεφαλαιοποίηση; Όχι, θα μας απαντήσουν οι κ.κ. Βούλτεψη και Μάκαρος, διότι το Δημόσιο πρέπει να συρρικνωθεί, βρισκόμαστε στη φάση των αποκρατικοποιήσεων. Δεν είναι δυνατόν να κρατικοποιούμε τράπεζες, τη στιγμή που αποκρατικοποιούμε την ΑΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Αφού, δηλαδή, αποκρατικοποιήσαμε την ΑΤΕ πουλώντας την στην Τράπεζα Πειραιώς, είναι δυνατόν να κρατικοποιήσουμε την Τράπεζα Πειραιώς ανακεφαλαιοποιώντας την; Κι’ αφού η Τράπεζα Πειραιώς έχει ανάγκη κεφαλαίων, εξ ου και θα μετάσχει στην ανακεφαλαιοποίηση, πώς κατάφερε να αγοράσει την ΑΤΕ; Ε, για τόσο μικρή αγορά είχε κεφάλαια. Για τις μεγάλες αγορές που έρχονται δεν έχει.
Συνεχίζω τις απορίες: με φορολογεί το Δημόσιο και με τους φόρους που εισπράττει εκπληρώνει τις προς ξένες τράπεζες υποχρεώσεις των ελληνικών τραπεζών. Πώς θα πληρώσουν οι τράπεζες το Ελληνικό Δημόσιο που κατέβαλε τις οφειλές των τραπεζών ως εγγυητής και υποκαταστάθηκε στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών έναντι των τραπεζών; Μα, με μία διάταξη νόμου που θα ψηφίσουν 4-5 βουλευτές νύκτωρ εντός του Πλυντηροβουλίου. «Χρέη πιστωτικών ιδρυμάτων προς το Ελληνικό Δημόσιο εξ εγγυήσεων που αυτό παρέσχε για τη δανειοδότησή των διαγράφονται». Η αιτιολογική έκθεση θα γράφει ότι η εν λόγω διάταξη εισάγεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Όποιος προσφύγει στη Δικαιοσύνη, θα λάβει εις χείρας δικαστική απόφαση, με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι πράγματι το Δημόσιο βρέθηκε σε εξαιρετικώς δυσμενή θέση, εξ ου και σταθμίζοντας το συμφέρον εκάστου φορολογουμένου έναντι του συμφέροντος του Δημοσίου, ήτοι του συνόλου των φορολογουμένων, υπερτερεί το δημόσιο συμφέρον για χάρη του οποίου η σχετική διάταξη είναι απολύτως συνταγματική και συμβατή με τη διεθνή σύμβαση για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Με άλλα λόγια: όταν η κυβέρνηση του Γιωργάκη καυτηρίαζε τους μεταφέροντες τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό χαρακτηρίζοντάς τους, εμμέσως πλην σαφώς, απάτριδες, τότε η ίδια η κυβέρνηση διευκόλυνε εξ ανάγκης την εξαγωγή των χρημάτων, για να μη καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Γινόταν αυτό που φοβόντουσαν όλοι: να ζητήσουμε όλοι ταυτοχρόνως να αναλάβουμε τις καταθέσεις μας. Η μόνη διαφορά είναι ότι τις καταθέσεις δεν τις αναλαμβάναμε για να τις θάψουμε στον κήπο ή να τις κρύψουμε στο σεντούκι, αλλά για να τις απομακρύνουμε από τους κατεδαφιστές της χώρας.
Δεν έχουμε πει ότι στη Δημοκρατορία δεν υπάρχουν αδιέξοδα;
Σωτήριος Καλαμίτσης
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ: Παύλος Χαϊκάλης προς Σοφία Βούλτεψη:
«Μπορείτε να μου λύσετε μια απορία; Έχω λάβει από τράπεζα στεγαστικό δάνειο ύψους € 100.000 και οφείλω με τον τόκο € 120.000. Από την άλλη μεριά έχω αγοράσει και ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ονομαστικής αξίας € 100.000. Το κράτος κουρεύει τα ομόλογά μου κατά € 50.000 και έτσι έχω να παίρνω μόνον € 50.000 από το ποσό που δάνεισα στο κράτος. Πώς γίνεται να εξακολουθώ να οφείλω € 120.000 στην τράπεζα;»
Δεν πήρε απάντηση βεβαίως, διότι διανύουμε το σωτήριον [τρόπος του λέγειν] έτος 2012 με τη ΝΔ να έχει προσυπογράψει όλα τα Μνημόνια και το PSI. Αν, όμως, η ΝΔ δεν ήταν στην κυβέρνηση, η κ. Βούλτεψη θα είχε πάρα πολλά να πει στον κ. Χαϊκάλη για το κακό ΠΑΣΟΚ και τους διεθνείς τοκογλύφους, για το άλλο μείγμα πολιτικής που χρειάζεται και λοιπές μπουρδολογίες.
Η δική μου απάντηση κ. Χαϊκάλη είναι ότι κουρεύοντας τα ομόλογά σου το κράτος είτε σε φορολόγησε κατά παράβαση του Συντάγματος που ορίζει ότι όλοι οι Έλληνες μετέχουμε στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών μας είτε απαλλοτρίωσε την περιουσία σου χωρίς αποζημίωση κατά παράβαση άλλης διατάξεως του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία ως πεμπτουσία του αστικού καθεστώτος. Επειδή, όμως, αυτές οι δύο συνταγματικές επιταγές είναι γραμμένες με ψιλά γράμματα, οι εθελοτυφλούντες λακέδες δεν τις βλέπουν. Βλέπουν πολύ καλά και διαβάζουν με άνεση μόνον το άρθρο 86 περί [μη] ευθύνης υπουργών.
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ο δημοσιογράφος Άκης Παυλόπουλος ερωτά τον πολύ Μάκη Βορίδη προς τί όλη φασαρία για τη δόση, αφού θα την απορροφήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και δεν πρόκειται ούτε ευρώ να οδεύσει στην πραγματική οικονομία. Ο Μάκαρος Νο 2 απαντά ότι με τα κεφάλαια αυτά θα χρηματοδοτήσουν οι τράπεζες τις επιχειρήσεις και, έτσι, θα κινηθεί η οικονομία, ώστε να βγούμε από την ύφεση. [ΣΗΜ: υπάρχουν επιχειρήσεις;]. Μα αφού οι τράπεζες έχουν πάρει ήδη € 100 δισ. από το Δημόσιο απορεί ο Άκης. Δεν πήραν αυτά τα χρήματα από το Δημόσιο, τον διορθώνει ο Μάκαρος. Απλώς το Δημόσιο εγγυήθηκε μέχρι του ποσού αυτού, ώστε οι τράπεζες να δανεισθούν από το εξωτερικό και να διασφαλισθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών.
Δηλαδή, δανείστηκαν οι τράπεζες με την εγγύηση του Δημοσίου, ώστε να έχουν χρήμα να εξυπηρετήσουν τους κ.κ. Ισίδωρο, Μήτσο, Βαγγέλη, Μαριγώ κ.λπ. που είχαν καταθέσει τα χρήματά τους στις τράπεζες, αλλά όταν θέλησαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, οι τράπεζες δεν διέθεταν τα αναγκαία προς τούτο κεφάλαια. Δανείσθηκαν, λοιπόν, οι τράπεζες χρήματα από το εξωτερικό, ώστε να ανταποκριθούν στην υποχρέωση να αποδώσουν τις καταθέσεις που τους είχαν εμπιστευθεί οι Έλληνες καταθέτες. Και τί θα γίνει αν οι τράπεζες δεν κατορθώσουν να εξοφλήσουν τα δάνεια που έλαβαν, ώστε να αποδώσουν τα χρήματα των καταθετών τους δια της αποστολής των στο εξωτερικό; Μα, θα κληθεί να τα πληρώσει το Δημόσιο, το οποίο έχει εγγυηθεί τα δάνεια. Πώς θα πληρώσει το Δημόσιο αυτές τις εγγυήσεις; Μα, θα φορολογήσει εμένα, ώστε να μπορέσει να συγκεντρώσει το ποσό της οφειλής. Μήπως έτσι εγγυήθηκα εγώ τις καταθέσεις των κ.κ. Ισίδωρου, Μήτσου, Βαγγέλη, Μαριγώς κ.λπ.; Και οι τράπεζες τί ρόλο παίζουν; Εμπορεύονται το χρήμα με την εγγύηση του ελληνικού λαού. Άρα, ο ελληνικός λαός, δηλαδή το Δημόσιο, δεν θα πρέπει να κατέχει τις μετοχές που θα εκδοθούν κατά την ανακεφαλαιοποίηση; Όχι, θα μας απαντήσουν οι κ.κ. Βούλτεψη και Μάκαρος, διότι το Δημόσιο πρέπει να συρρικνωθεί, βρισκόμαστε στη φάση των αποκρατικοποιήσεων. Δεν είναι δυνατόν να κρατικοποιούμε τράπεζες, τη στιγμή που αποκρατικοποιούμε την ΑΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Αφού, δηλαδή, αποκρατικοποιήσαμε την ΑΤΕ πουλώντας την στην Τράπεζα Πειραιώς, είναι δυνατόν να κρατικοποιήσουμε την Τράπεζα Πειραιώς ανακεφαλαιοποιώντας την; Κι’ αφού η Τράπεζα Πειραιώς έχει ανάγκη κεφαλαίων, εξ ου και θα μετάσχει στην ανακεφαλαιοποίηση, πώς κατάφερε να αγοράσει την ΑΤΕ; Ε, για τόσο μικρή αγορά είχε κεφάλαια. Για τις μεγάλες αγορές που έρχονται δεν έχει.
Συνεχίζω τις απορίες: με φορολογεί το Δημόσιο και με τους φόρους που εισπράττει εκπληρώνει τις προς ξένες τράπεζες υποχρεώσεις των ελληνικών τραπεζών. Πώς θα πληρώσουν οι τράπεζες το Ελληνικό Δημόσιο που κατέβαλε τις οφειλές των τραπεζών ως εγγυητής και υποκαταστάθηκε στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών έναντι των τραπεζών; Μα, με μία διάταξη νόμου που θα ψηφίσουν 4-5 βουλευτές νύκτωρ εντός του Πλυντηροβουλίου. «Χρέη πιστωτικών ιδρυμάτων προς το Ελληνικό Δημόσιο εξ εγγυήσεων που αυτό παρέσχε για τη δανειοδότησή των διαγράφονται». Η αιτιολογική έκθεση θα γράφει ότι η εν λόγω διάταξη εισάγεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Όποιος προσφύγει στη Δικαιοσύνη, θα λάβει εις χείρας δικαστική απόφαση, με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι πράγματι το Δημόσιο βρέθηκε σε εξαιρετικώς δυσμενή θέση, εξ ου και σταθμίζοντας το συμφέρον εκάστου φορολογουμένου έναντι του συμφέροντος του Δημοσίου, ήτοι του συνόλου των φορολογουμένων, υπερτερεί το δημόσιο συμφέρον για χάρη του οποίου η σχετική διάταξη είναι απολύτως συνταγματική και συμβατή με τη διεθνή σύμβαση για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Με άλλα λόγια: όταν η κυβέρνηση του Γιωργάκη καυτηρίαζε τους μεταφέροντες τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό χαρακτηρίζοντάς τους, εμμέσως πλην σαφώς, απάτριδες, τότε η ίδια η κυβέρνηση διευκόλυνε εξ ανάγκης την εξαγωγή των χρημάτων, για να μη καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Γινόταν αυτό που φοβόντουσαν όλοι: να ζητήσουμε όλοι ταυτοχρόνως να αναλάβουμε τις καταθέσεις μας. Η μόνη διαφορά είναι ότι τις καταθέσεις δεν τις αναλαμβάναμε για να τις θάψουμε στον κήπο ή να τις κρύψουμε στο σεντούκι, αλλά για να τις απομακρύνουμε από τους κατεδαφιστές της χώρας.
Δεν έχουμε πει ότι στη Δημοκρατορία δεν υπάρχουν αδιέξοδα;
Σωτήριος Καλαμίτσης
