.jpg)
Του Βλάση Γωγούση
Λίγον καιρό νωρίτερα , αγαπητοί μου αναγνώστες , έγραψα εδώ, σTAXALIA το πρώτο μέρος του παρόντος άρθρου. ( ΕΔΩ)
Πέρασανε 2 μήνες από τότε, το ένα πουλάκι αποδήμησε εις Κύριον ( άγνωστη η αιτία ) το άλλο επέζησε. Στην αρχή άρχισε να κάνει 5-6 βηματάκια, ύστερα περισσότερα, εγώ τάιζα τους γονείς κι` αυτοί το..
…σπλάχνο τους.Ύστερα , ύστερα άρχισε κι` αυτό να…τσιμπολογάει , να κάνει βόλτες στο μπαλκόνι και να βγάζει πούπουλα....
Αραιά στην αρχή, πυκνότερα ύστερα, στο τέλος έγιναν φτερά κι`ο …….Σπύρος - έτσι τον βάφτισα - άρχισε ν` ανεβαίνει στο παρτέρι ( και γω έτρεμα μην πέσει κάτω , στο αίθριο και τον φαν οι…γάτες).
Αλλά ο Σπυράκος, πονηρός, πάντα απ` την μέσα μεριά, απ` τη μεριά του μπαλκονιού σουλάτσερνε !
Τον τάιζα, τον πότιζα, αλλά δεν μ` άφηνε να τον τσακώσω !
Λίγες μέρες ύστερα,… καβάλησε την κουπαστή του κιγκλιδώματος και τότε ήτανε που σφίχτηκε η καρδιά μου ! :
« Αν πέσει ο Σπύρος κάτω - έλεγα στη συμβία μου - θα μούρθει «κόλπος», κι` ο Σπύρος με λυπήθηκε, δεν έπεσε , μα κάποια μέρα…. πέταξε, τον είδα , μπρός στα μάτια μου το επιχείρησε και πήγε, πήγε και προσγειώθηκε σαν πούπουλο στη διπλανή ταράτσα !.
Πάλι τον Θεό αναλογίστηκα, :
«Μέγας είσαι Κύριε, - ψιθύρισα - πως γίνεται , κοτζάμ Ίκαρος, κοτζάμ Δαίδαλος , να κάψουν τα φτερά τους κι`αυτό , ένα σκατουλάκι, ένα τίποτα, μια κι`έξω, ένα σάλτο έκανε , πρώτη φορά, χωρίς πρόβες , χωρίς σχέδια , χωρίς μελέτες και το πέτυχε ;»
Και ύστερα;;, ύστερα φίλοι και φίλες μου άρχισε το δικό μου δράμα:
Μέρα και νύχτα τον περίμενα - άφαντος ο……Σπυράκος !.
Επόμενο δεν ήταν το απόφθεγμα, η επιγραφή που - μισό αιώνα τώρα – την έχω αναρτημένη στον τοίχο του γραφείου μου, να μούρθει στο μυαλό ;;: « ΤΑ ΠΑΝΤΑ στη ΖΩΗ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ εκτός της ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ » , γράφει η πινακίδα , κι`εμένα μούρθε να φωνάξω : « Ντροπή σου , Σπύρο» αλλά ….δεν πρόλαβα, ο ….αποστάτης εθεάθη ένα πρωί, στον τόπο της …καταγωγής του ! ( λέτε νάρθε να κάνει δήλωση γεννήσεως στον….. συμβολαιογράφο, όπως το ζήτησε η….. Τρόϊκα , πρόσφατα ;; ).
Αλλά αυτός , απλώς, πεινούσε !… Με σίμωσε , με κοίταξε, έσκυψα και τον χάιδεψα, τον πήρα μέσα, τον τάισα , τον πότισα, και τον…αμόλυσα.
Και` από τότε, από τότε φίλοι μου , ο Σπυράκος , έρχεται πάντα κάθε πρωί, για να θυμίζει, σε μένα τον αμαρτωλό , το μεγαλείο του Θεού !
Σημ. Ξέχασα να σας πω , πως το φύλλο του πτηνού δεν το γνωρίζω, μπορεί να είναι και κορίτσι !!
Μπαίνω και ψάχνω μες στο Google, να δω πως θα το μάθω !
«Περιμενε - διαβάζω - 6 μηνών πρέπει να γίνει , για να φανεί το «από τέτοιο του» -αν είναι …αγόρι - !
Και αν δεν είναι;;, αν δεν είναι , αγαπητοί μου αναγνώστες, θα σας περιμένω στα βαφτίσια του, ήδη γυρεύω όνομα και….κουμπάρο/α !
Δρ Βλάσης Γωγούσης
