"Του βουλευτή το έδρανο, 10 σακιά τσιμέντο..."

Του Βαγγέλη Μωυσή
Παραδοχή: Ο εργαζόμενος πρέπει να δικαιολογεί το μεροκάματό του, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη των επιλογών που απαιτεί η δουλειά του.
Ο χτίστης, δεν μπορεί να εμφανιστεί στη δουλειά όποτε θέλει, αποφεύγοντας την ημέρα που πρέπει να κουβαλήσει 10 σακιά τσιμέντο. Ο γιατρός δεν μπορεί να αποφύγει τη δύσκολη εγχείρηση, επειδή αν πεθάνει ο ασθενής μπορεί να του «χρεώσουν» κάποια ευθύνη οι συγγενείς. Ο πωλητής μιας..
επιχείρησης που αρνείται να προωθήσει ένα προϊόν επειδή δεν πιστεύει σ` αυτό, συνήθως έχει δύο επιλογές: να παραιτηθεί, ή να απολυθεί…

Συνεπώς κύριε βουλευτά… τι θα πει «παρών»; Και τι θα πει «απών»;

Ναι, εντάξει, προβλέπεται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Και ίσως προσθέσει κάποιος, πως η Δημοκρατία, δίνει τη δυνατότητα της «λευκής» ψήφου, ή της μη ψήφου. Ε, και λοιπόν;

Είναι το ίδιο ο πολίτης, που δεν πληρώνεται –αλλά τελικά πληρώνει αδρά- για να μετέχει στις δημοκρατικές διαδικασίες, με τον βουλευτή που πληρώνεται αδρά για να εκπροσωπεί τον πολίτη στη Βουλή;

Κατά την ταπεινή μου άποψη, το σκέτο «παρών» ενός βουλευτή σε μια ψηφοφορία, σημαίνει...


…«πληρώνομαι απλώς για να υπάρχω». Σημαίνει «ας βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα». Σημαίνει, στην καλύτερη περίπτωση, «είμαι αδιάβαστος και δεν ξέρω τι να κάνω». Η δε απουσία προσθέτει στα παραπάνω το χαρακτηριστικό της αδιαφορίας.

Και με τις τρεις ερμηνείες, πάντως, σε οποιαδήποτε σοβαρή εταιρεία ο εργαζόμενος θα έπαιρνε πόδι …στο φτερό!

Επίσης, ενόψει μιας δύσκολης ψηφοφορίας στη Βουλή, θυμίζω την κακή εμπειρία του «Μεσοπρόθεσμου» και άλλων νομοσχεδίων, όταν πολλοί βουλευτές, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, δήλωναν ότι «διαφωνούσαν, αλλά «υπερψηφίζουν τα μέτρα για το καλό του τόπου», έστω «με πρόβλημα συνείδησης» και «βαριά καρδιά». Τώρα, το ίδιο «μπαλάκι», επιστρέφει και στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ξανά, αλλά και σε εκείνους της Ν.Δ.

Η ταπεινή μου άποψη παραμένει η ίδια, ότι δηλαδή, οι βουλευτές έχουν δύο δρόμους:
Πιστεύουν πως τα μέτρα –όσο σκληρά κι αν είναι- θα σώσουν τη χώρα και το λαό της, άρα είναι καθήκον τους να τα υπερψηφίσουν και με τα δύο χέρια.
Πιστεύουν πως τα μέτρα είναι άδικα, σκληρά και θα έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη χώρα και το λαό, άρα πρέπει να τα καταψηφίσουν.
Δηλώσεις του τύπου, «διαφωνώ, αλλά υπερψηφίζω για το καλό της χώρας», είναι αστείες, ευθυνόφοβες και αριβίστικες! Οι βουλευτές πρέπει να αφήσουν πλέον τα μεσοβέζικα και να αρχίσουν να δικαιολογούν το μεροκάματό τους, στις «καυτές πατάτες».

Γι` αυτό «προσελήφθησαν» από τον ελληνικό λαό. Όχι για να τους ψάχνει ο απουσιολόγος της τάξης….