Είχα την ατυχία να είμαι μέλος σε διοικητικό συμβούλιο δημοτικής επιχείρησης από το 1998 μέχρι το 2002 από την πλευρά της αντιπολίτευσης, όταν με στόχο την παράκαμψη του...
νόμου Πεπονή, ο Δήμαρχος και οι παρατρεχάμενοί του στο ΔΣ της επιχείρησης, προσλάμβαναν το απαιτούμενο προσωπικό με συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου, βαφτίζοντας ουσιαστικά τους εργαζόμενους σε εργολάβους.
Στη συνέχεια, όταν έληγαν αυτές οι συμβάσεις, οι εν λόγω κύριοι, για να εξασφαλίσουν την διαιώνιση της εξάρτησης από τους ίδιους, των με αυτό τον τρόπο εργαζόμενων, έβαζαν ως προσόν ουσιαστικά επαναπρόσληψής τους, την δημοτικότητα, μαζί με την προϋπηρεσία.
Στη συνέχεια, οι μάγκες αυτοί, σε αγαστή συνεργασία με μεγάλα δικηγορικά γραφεία των Αθηνών (βλ. Μητρόπουλος, Καπερνάρος κλπ), "κατόρθωναν" να κερδίσουν δικαστήρια, όπου ω του θαύματος η ελληνική δικαιοσύνη "ανακάλυπτε" τη φοβερή εφεύρεση της κάλυψης των πάγιων και διαρκών αναγκών από τα εν λόγω καλόπαιδα, με αποτέλεσμα με ΠΔ τύπου Παυλόπουλου, ο οποίος φέρει όχι μόνο πολιτική ευθύνη για το έκτρωμα που έφτιαξε, να μονιμοποιούνται, πέρα από κάθε αίσθημα δικαιοσύνης, εις βάρος των υπολοίπων εργαζόμενων στο δημόσιο, οι οποίοι είχαν υποστεί την διαδικασία των εξετάσεων πρόσληψης μέσω εξετάσεων, αλλά και ΚΥΡΙΩΣ, εις βάρος αυτών που είχαν συμμετάσχει σε αυτές τις εξετάσεις και είχαν αποτύχει, επομένως δεν είχαν προσληφθεί.
Οι ευθύνες βέβαια και της δικαιοσύνης σε αυτή την απάτη, δεν είναι ανύπαρκτες, καθώς δεν αντιλήφθηκε (;), ότι η έννοια της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου, δεν εμπεριέχει μόνο το στοιχείο της προσωρινότητας του προσληφθέντος στη θέση εργασίας, που του είναι εκ των προτέρων γνωστό και στον ίδιο, αλλά και στον εργοδότη του, αλλά και την έννοια της πρόσκαιρης αντιμετώπισης της ανεργίας, δυνάμει για όλους τους ενδιαφερόμενους να καλύψουν τις εκάστοτε προκηρυσσόμενες θέσεις εργασίας και όχι μόνο την κάλυψη των αναγκών εργασίας των συγκεκριμένων καλόπαιδων. Άλλωστε, αν ο νομοθέτης είχε στο μυαλό του την ίδρυση μόνιμων θέσεων εργασίας, αυτό θα έκανε εξαρχής και δεν θα έδινε το δικαίωμα στην εν λόγω βιομηχανία μετατροπής-μονιμοποίησης θέσεων εργασίας, να ανθήσει.
Όταν λοιπόν με το εφεύρημα της κάλυψης πάγιων και διαρκών αναγκών, τα Δικαστήρια προσωποποίησαν και ταύτισαν τις ανάγκες, με τα συγκεκριμένα πρόσωπα, δίνοντάς τους με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα να μονιμοποιηθούν, χωρίς μάλιστα να έχουν υποστεί τον απαραίτητο έλεγχο ικανότητας μέσω των εξετάσεων του ΑΣΕΠ, κακοποίησαν κάθε έννοια ισότητας και δικαιοσύνης, καθώς οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, που όντως υποκρύπτονταν υπό τον μανδύα του χαρακτηρισμού τους ως συμβάσεων έργου, έπρεπε το πολύ πολύ να θεωρηθούν ως τέτοιες, δηλ. συμβάσεις εργασίας και όχι έργου, σε καμία όμως περίπτωση, σε συμβάσεις αορίστου χρόνου-μονιμοποιήσεις, γεγονός που οδήγησε σε πανηγύρι προσλήψεων από ανήθικους δημάρχους σε όλη την επικράτεια και σε μπατάρισμα των οικονομικών των δήμων.
Όταν λοιπόν έχει συμβεί και αυτό το έγκλημα, σε βάρος του ελληνικού λαού, μέσω δικηγορικών γραφείων -500 ως 600 ευρώ το κεφάλι-, δημάρχων-άγρα ψηφοφόρων, υπουργών -άγρα ψηφοφόρων, δικαστών -;, τότε αγαπητοί συμπολίτες, πείτε μου εσείς τί πρέπει να γίνει όχι μόνο για τους εν λόγω υπαλλήλους στους ΟΤΑ (υπάρχουν άλλωστε σε όλο το δημόσιο τέτοιοι), τί πρέπει να γίνει με τους εργολαβικά εργαζόμενους στο ΑΠΘ (οι οποίο ξαδέρφια και ανίψια των εκάστοτε προέδρων των Τμημάτων είναι και επιδιώκουν διακαώς τη μονιμοποίησή τους με αντίστοιχα τερτίπια). Αλλά κυρίως τί πρέπει να γίνει με όλους εμάς που παρακολουθούμε άβουλοι, δειλοί και αντάμα μοιραίοι, το πελατειακό κράτος να εξακολουθεί να υφίσταται και μάλιστα πιο αγριεμένο από ποτέ, καθώς αισθάνονται την καυτή ανάσα του Σόιμπλε στο σβέρκο τους;
Και για να μην παρεξηγηθώ, θεωρώ το δικαίωμα στην εργασία ιερό. Το θεωρώ όμως για όλους ιερό και επίσης αυτό που θέλω είναι όχι να την πληρώσουν τα βατράχια-εργαζόμενοι, αλλά οι δήμαρχοι, υπουργοί και ίσως δικαστές, που έβαλαν πλάτη στο να δημιουργηθεί και αυτό το έκτρωμα, οι οποίοι είναι πολύ εύκολο να βρεθούν, αλλά και κυρίως να πληρώσουν με αληθινά λεφτά και όχι παύσεις και επιπλήξεις, για τη ζημία που προκάλεσαν στο δημόσιο συμφέρον.
σχόλιο αναγνώστη στο http://taxalia.blogspot.com/2012/11/blog-post_4590.html#disqus_thread
