Πρώτο θέμα στην σημερινή επικαιρότητα η έγκριση του ΔΑΝΕΙΟΥ των 31 και κάτι ψιλά δις που προσπαθούν να μας το περάσουν ως επιτυχία της κυβέρνησης. ΔΑΝΕΙΟΥ ξανατονίζω κι όχι βοήθειας. Και φυσικά οι προϋποθέσεις και οι όροι που το συνοδεύουν. Και βλέπω ότι ενώ το..
ρευστό του δανείου ουδόλως με αφορά, (τις τράπεζες και τους δανειστές μας αφορά γιατί εκεί θα πάει) οι όροι και οι προϋποθέσεις πέφτουν όλες στην πλάτη μου. Σήμερα μας δείχνουν το φεγγάρι. Κι εμείς οι χαζοί επιμένουμε να βλέπουμε το φεγγάρι και να ξεχνάμε το δάχτυλο. Δεν θέλουν να το δούμε γιατί το δάχτυλο λέει πιο πολλά απ΄το φεγγάρι.
Είναι το δάχτυλο των εταίρων μας που μας το κουνάνε αυστηρά και καταδικάζουν σε εξαθλίωση το λαό μας.
Είναι το δικό τους δάχτυλο που το έβαλαν στο μέλι και δεν λένε ακόμη να το βγάλουν. Το δάχτυλο που έμεινε και θα μείνει ατιμώρητο.
Είναι το δάχτυλο των αυτοχείρων που τράβηξε και θα τραβήξει την σκανδάλη για να βάλει τέλος στην έλλειψη της αξιοπρέπειας που μας κλέβουν.
Είναι το δάχτυλο που σου κούνησαν κάτω από την μύτη δασκαλίστικα προσπαθώντας να σε πείσουν ότι εσύ φταις γι’ αυτό που περνάς.
Είναι το δικό σου δάχτυλο που δείχνει τον διπλανό του ως υπεύθυνο γι’ αυτό που περνάμε και του διπλανού που δείχνει εσένα γιατί προσπαθούν να μας διασπάσουν για να μας χειραγωγήσουν πιο εύκολα.
Είναι το δάχτυλο που τρεμάμενο ανοίγει τους λογαριασμούς και τα ειδοποιητήρια που έρχονται σωρηδόν και δεν μπορείς να πληρώσεις.
Είναι το μελανιασμένο δάχτυλο του παιδιού σου που για τους επόμενους 10 –τουλάχιστον- χειμώνες καλείσαι να βρεις τρόπους να το ζεστάνεις.
Είναι το δαχτυλάκι του εγγονού σου που φέτος τα Χριστούγεννα θα σου δείχνει το ευτελούς αξίας παιχνιδάκι που δεν θα μπορείς να του αγοράσεις.
Μέχρι το 2020 σου δίνουν σιγουράκι την λιτότητα –την εξαθλίωση θα έλεγα εγώ- αλλά και για μετά το 2020 θολό σου το παρουσιάζουν το τοπίο. Κι εγώ θα πάρω το «καλό» σενάριο. Έστω ότι είσαι από τους λίγους τυχερούς που έχουν ακόμη δουλειά. Κι έστω ότι 1-1-2021 αυτή η χώρα θα είναι παράδεισος.
Αντέχεις να ζήσεις 8 χρόνια στο όριο? Να ζεις την ζωή σου μέρα – μέρα και να λες «φάγαμε και σήμερα, για αύριο βλέπουμε». Να βγάζεις τις υποχρεώσεις σου μήνα – μήνα και να λες «πλήρωσα κι αυτόν τον λογαριασμό, τον άλλο μήνα βλέπουμε». Να κόβεις από «αυτό» για να συμπληρώσεις «εκείνο» και πάλι να μένουν ακάλυπτες υποχρεώσεις? Να γίνεσαι από νοικοκύρης, «ακάλυπτος» και να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το νόμο σαν κακοποιός? Αυτή θα είναι η «καλή» καθημερινότητα για τα επόμενα χρόνια. Πού να πιάσω να σου αναλύω και την κακή. Αυτή του άνεργου, του ανάπηρου χωρίς επίδομα, του συνταξιούχου χωρίς δωρεάν περίθαλψη, του δανειολήπτη χωρίς νόμο να τον προστατέψει, του… του… του…
Αυτή την «καλή» καθημερινότητα την αντέχεις για τα επόμενα οκτώ –και βλέπουμε- χρόνια?
Αυτό είναι το δάχτυλο! Η καθημερινότητα. Το φεγγάρι της «δόσης» που σου δείχνουν σήμερα είναι τόσο μακρινό για σένα όσο και το αληθινό φεγγάρι.
Μήπως ήρθε η ώρα να σηκώσεις το δάχτυλο κι εσύ? Να το κουνήσεις απειλητικά σ’ αυτούς που κλέβουν τη χαρά τη δική σου και των παιδιών σου? Να το σηκώσεις διεκδικητικά για να πάρεις πίσω όσα παράνομα και αντισυνταγματικά σου άρπαξαν? Μήπως….?
BlogReader
