Χρήσιμοι άνθρωποι ή μάλλον πολύ πιο χρήσιμοι απ ότι πίστευα παιδί. Κρίμα που χρειάστηκε μια... κρίση (και μια ολόκληρη ζωή), για να το ανακαλύψω!
Ο ενας φτιάχνει τυριά και γάλα, βόσκει μερικά πρόβατα για το κρέας της οικογένειας, μαζεύει τις ελιές και της κάνει λάδι στο
παλιό ελαιοτριβείο της γειτονιάς.
Η άλλη ξέρει από τραχανά, ρόδια, παστά και τουρσιά. Εχει και -σε γλάστρες- πιπεριές, κρεμμύδια, ξερά και φρέσκα. Το καλοκαίρι βάζει και βγάζει και κολοκύθια (χωρίς ρίγανη) καρπουζια και πεπόνια!
Τους βλέπω και τους ξαναβλέπω και φαντάζουν στα μάτια μου τρανοί.
Οπου κι αν τους βάλεις αυτούς τους δύο, θα τα καταφέρουν αφού κι όταν αρρωσταίνουν βράζουν κατι βότανα από το βουνό και γινονται περδίκια κι ας "τους έμαθαν" οι γιατροί στα φάρμακα και στα γιατρικά των βιομηχανιών.
Οι δε ρευματισμοί του ενός φεύγουν , ω του θαύματος, όταν κάνει "λουτροθεραπείες" σε μια ζεστή πηγή (που βρηκε στους περιπάτους πάντα με τα λιγοστά του πρόβατα) στο βουνό!
Και να φανταστείς, όταν ήμουν παιδί, τους έβλεπα να κάνουν ακριβώς τα ίδια και δεν τα ήθελα! Γκρίνιαζα και έμενε το μάτι μου σ αυτούς που δεν τα ειχαν ολα αυτά. Πήγαιναν κι ακουμπούσαν "ενα σκασμό λεφτά" για να τα αγοράζουν, παραδοσιακά και ανόθευτα.
Εγω ηθελα μια αλλη ζωή, με γαλλικά και πιάνο! Δεν ήθελα να ξέρω από οικιακά κεντήματα και βελόνες, ούτε απο χωράφια. Ήθελα καλύτερη ή τότε έτσι νομιζα.
Τελικά το μόνο που κατάφερα είναι να αποκτήσω ζωή με εξάρτηση από "ινβέρτερ", "μπιτιγιού", αλυσίδες σουπερ μάρκετ, πρατήρια υγρών καυσίμων, πρότυπα νοσοκομεία και φαρμακεία, ηλεκτρικά και επικοινωνιακά κι άλλα, δήθεν της προόδου.
Α ρε μάνα, α ρε πατέρα κρίμα που κι εσείς τα ίδια θέλατε για μένα... Τωρα τη δική σας ζωή, ζηλεύω και θαυμάζω. Ποιος να το φανταζόταν.
Σας βλέπω και λεω, τελικά οι πιο χρήσιμοι, ελεύθεροι και ανεξάρτητοι άνθρωποι, ήταν πάντα δίπλα μου...
Μελίνα Καραπαναγιωτιδου
