Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Την προτροπή αυτή πρωτάκουσα από τον Κώστα Καραμανλή κατά την προεκλογική περίοδο του 2004. Την ξανάκουσα από..
τον Αντώνη Σαμαρά αρκετές φορές πέρυσι και φέτος.
Τη θυμήθηκα καθώς έπεσε το μάτι μου στην απόφαση δικαστή της Νέας Υόρκης, ο οποίος απεφάνθη ότι πουθενά στο Σύνταγμα των ΗΠΑ δεν υπάρχει η ρήτρα «Εμπιστευθείτε με» [“Trust me”] αιτιολογώντας την κρίση του ότι δεν είναι πρόωρη η προσφυγή τού Επισκόπου των καθολικών της Νέας Υόρκης κατά το νόμου του Προέδρου Ομπάμα περί υποχρεωτικής ασφαλιστικής περίθαλψης.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι στις ΗΠΑ δεν υπάρχει σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ως αυτό που γνωρίζουμε στην Ευρώπη. Υπάρχουν μόνον επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας [welfare]. Έτσι, ο Πρόεδρος Ομπάμα κατάφερε να ψηφισθεί νόμος που επιβάλλει σε όλους τους εργοδότες την υποχρέωση να προσφέρουν ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη, η οποία να περιλαμβάνει και τη χρήση μεθόδων διακοπής της κύησης [άμβλωσης] και στείρωσης. Η καθολική Επισκοπή της Νέας Υόρκης προσέφυγε στο δικαστήριο ζητώντας την εξαίρεση αυτής της κάλυψης με το σκεπτικό ότι τέτοια κάλυψη παραβιάζει συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών και ειδικώτερα του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού νοσοκομείων, κλινικών και ιατρείων που έχουν ιδρυθεί, διοικούνται και χρηματοδοτούνται από την καθολική Εκκλησία και τα οποία προσφέρουν υπηρεσίες υγείας στους πολίτες ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Υποστηρίζει, δηλαδή, ότι είναι απαράδεκτο ως αντίθετο προς τις ηθικές αξίες του και τα θρησκευτικά «πιστεύω» του να υποχρεούται το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των ιδρυμάτων αυτών να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες [άμβλωση, στείρωση, πρόληψη εγκυμοσύνης εν γένει] στους πολίτες.
Η κυβέρνηση αντέταξε ότι η αγωγή τής Επισκοπής είναι πρόωρη, δοθέντος ότι ο Πρόεδρος ήδη έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει εντός του 2013 σε τροποποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα της καθολικής Εκκλησίας. Ο δικαστής απέρριψε την ένσταση της κυβέρνησης αποφαινόμενος ότι η αγωγή δεν είναι πρόωρη, αφού δεν υπάρχει στο Σύνταγμα των ΗΠΑ ρήτρα «Εμπιστευθείτε με», η οποία να υποχρεώνει τον αμερικανό πολίτη να αναμένει πότε θα νομοθετήσει η κυβέρνηση υλοποιώντας τις διακηρύξεις της.
Βέβαια, σε δύο άλλες Πολιτείες η ένσταση της κυβέρνησης των ΗΠΑ έγινε δεκτή από τους δικαστές, αλλά το σκεπτικό του δικαστή τής Νέας Υόρκης είναι ενδιαφέρον για τη διατύπωσή του. Στη χώρα μας ο Έλληνας δικαστής θα έλεγε απλώς ότι το Σύνταγμα του επιβάλλει να κρίνει με βάση το θετικό δίκαιο [=το υφιστάμενο, lex lata] και όχι το θετέο [=μελλοντικό, lex ferenda] δίκαιο και θα προχωρούσε στην εκδίκαση της αγωγής. Ο αμερικανός δικαστής, όμως, επένδυσε την κρίση του με μία ωραία ρήση, ώστε να δείξει στην κυβέρνηση ότι ευχολόγια και υποσχέσεις ουδέν αντίκρυσμα έχουν, αφού στερούνται συνταγματικού ερείσματος.
Αφού, λοιπόν, εμείς εμπιστευόμαστε αενάως κάθε έναν που μας υπόσχεται πράγματα, τα οποία δεν υλοποιεί, λέτε να υπάρχει κάπου κρυμμένη στο Σύνταγμά μας μια τέτοια ρήτρα; Είμαι βέβαιος ότι αν ρωτήσουμε τους συνταγματολόγους Βενιζέλο και Λοβέρδο, θα μπουρδολογούν επί μία ώρα περίπου για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι τέτοια ρήτρα υπάρχει. Τώρα, μάλιστα, που άρχισε να ασχολείται με το Σύνταγμα και το πατριωτικό καθήκον και ο Στουρνάρας, θα έχουμε μία ακόμη πιο ωραία συνταγματική ατμόσφαιρα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
