Απεχθάνομαι το frozen yogurt. Η απέχθειά μου δεν έχει τόσο να κάνει με τη γεύση, αν και σίγουρα προτιμώ ένα κανονικό παγωτό ή ένα αυθεντικό Ελληνικό γιαούρτι.
Μ’ενοχλεί περισσότερο, αυτό που το frozen yogurt αντιπροσωπεύει σ’αυτή τη χώρα.
Βλέπω μαγαζιά frozen yogurt να ξεφυτρώνουν παντού σα μανιτάρια και επιβεβαιώνεται ο φόβος μου ότι τίποτα δε μάθαμε σαν έθνος
από τα λάθη μας.
Το frozen yogurt δε διαφέρει σε τίποτα απο αυτά που κάναμε τα τελευταία 20 χρόνια. Μαζική εισαγωγή ή αντιγραφή προϊόντων που είχαν εφευρεθεί, φτιαχτεί και πετύχει στο εξωτερικό. Τεμπέλικη επιχειρηματικότητα που ακολουθεί την πεπατημένη. Δε μας φταίει μόνο ότι έχουμε ένα γιγάντιο, ανίκανο και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα που συτίζεται εις βάρος της οικονομίας. Μεγαλύτερη ίσως ζημιά μας έκανε ότι εδώ και χρόνια πάψαμε να προσπαθούμε να φτιάξουμε ότιδήποτε το καινούργιο.
Γίναμε ένα έθνος μεταπωλητών, χάσαμε την δημιουργικότητα και τη φαντασία μας. Η μεταπώληση δε δημιουργεί πολλές δουλειές και έχει καταστροφικές συνέπειες για το εμπορικό μας ισοζύγιο.Το χειρότερο είναι ότι καλλιεργεί μια αρνητική εθνική ψυχολογία. Αυτά που καταναλώνουμε επί δεκαετίες έχουν ολοένα και λιγότερη σχέση με αυτά που παράγουμε. Αναμφισβήτητα, το να φτιάξεις κάτι καινούργιο είναι πολύ πιο δύσκολο από το να εισάγεις το έτοιμο. Θέλει κόπο, μεράκι, προσπάθεια, έχει την αγωνία και το φόβο του αγνώστου και του επισφαλούς.
Είναι πολύ πιο εύκολο να ψωνίσεις μια δοκιμασμένη συνταγή από το εξωτερικό. Όμως, η εγχώρια παραγωγή και εξαγωγή υπηρεσιών και προϊόντων προστιθέμενης αξίας είναι μονόδρομος,αν θέλουμε να ανατρέψουμε την καταστροφική πορεία που έχει πάρει η χώρα μας.
Η επιστροφή στην παραγωγή είναι καλύτερος δρόμος για την ψυχή και το ηθικό μας. Το συλλογικό, αλλά και το προσωπικό αίσθημα αυτο-πραγμάτωσης και καταξίωσης, η ικανοποίηση και η περηφάνια που νοιώθει κανείς όταν βλέπει, καταναλώνει αλλά και εξάγει ή μοιράζεται τον καρπό της δημιουργικότητάς του, δεν συγκρίνεται με την ρηχή ικανοποίηση του εύκολου χρήματος. Όπως ακριβώς το μήλο από το δέντρο που φύτεψες, πότισες και κλάδεψες για δεκαετίες στον κήπο σου, έχει διαφορετική γέυση από το άψυχο φρούτο που ψώνισες στο σούπερ μάρκετ.
Η επανοικοδόμηση του έθνους μας μετά τον πόλεμο ήταν καρπός του ήθους και της αποφασιστικότητας μικρών παραγωγών.
Βιοτέχνες, χτίστες, τεχνίτες, δημιουργοί – άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά και με το δικό τους τρόπο καινοτόμησαν. Τα τελευταία 3 χρόνια, ολοένα και περισσότεροι νέοι Έλληνες δεν επιλέγουν τον “εύκολο δρόμο” της μεταπώλησης, αλλά μοχθούν και δοκιμάζονται, φτιάχνοντας επιχειρήσεις και προϊόντα καινοτόμα και μοναδικά. Πολλοί έχουν την υπομονή και επιμονή να αλλάξουν τη σάπια εγχώρια οικονομία ή να ταξιδέψουν ως την άκρη του κόσμου για να εξάγουν τα προϊόντα μας. Τέτοιους έχουμε ανάγκη τώρα, και όχι περισσότερα στέκια frozen yogurt, με όλα όσα αντιπροσωπεύουν.
*Ο Μάρκος Βερέμης είναι ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας Upstream Systems.
http://blog.hellasdirect.gr
