Αρχίζω από τούς λεγομένους αθλητικογράφους, γιά τους οποίους δέν υπάρχει άλλη πρόθεση πλήν τής «γιά»: «Ο διαιτητής σφυρίζει φάουλ γιά τόν Ολυμπιακό» (υπέρ ή κατά; θά διερωτηθεί ο αδαής, που ...
δέν μπορεί νά καταλάβει ότι οι άνθρωποι αυτοί, αντί νά μιλήσουν απ’ ευθείας ελληνικά, προτιμούν κάποιας μορφής φραγκοχιώτικα, έχοντες κατά νούν τήν αγγλική πρόθεση for, η οποία όμως, εκτός από «γιά» σημαίνει καί «υπέρ», π.χ. I vote for (= ψηφίζω υπέρ). ή «η σύνθεση γιά τόν Παναθηναϊκό είναι…» (αντί τού απλουστάτου καί ορθοτάτου φυσικά: Η σύνθεση τού Παναθηναϊκού είναι), κ.ο.κ. Αφήνω κατά μέρος τό όργιο τών μεταγραφών τών ποδοσφαιριστών, πού δέν είναι παρά μετεγγραφές, αφού μεταγραφή ελληνιστί σημαίνει α-ντι-γρα-φή! (Όθεν καί τά βιβλία μεταγραφών τών υποθηκοφυλακείων).
Συνεχίζω μέ τούς αγνοούντες συστηματικά τήν ύπαρξη ενεργητικής, παθητικής, μέσης καί ουδετέρας διαθέσεως τών ρημάτων, καθώς καί –ιδίως μάλιστα – τήν διάκριση τών ενεργητικών ρημάτων σέ μεταβατικά καί αμετάβατα, μέ συνέπεια νά ακούμε –μεταξύ άλλων– τά εξής ανατριχιαστικά: «διέρρευσαν τήν είδηση», αντί η είδηση διέρρευσε, ή άφησαν τήν είδηση νά διαρρεύσει, «νά τρέξουν τό πρόγραμμα», αντί νά τό δρομολογήσουν ή νά τό κινήσουν, η «τάδε μετοχή διαπραγματεύθηκε», ενώ πράγματι κάποιος τήν διαπραγματεύθηκε, υπήρξε δηλαδή ή έγινε αντικείμενο διαπραγματεύσεως, «σκέπτονται πώς θά επικοινωνήσουν τά νέα μέτρα», αντί τού πώς θά διαχειρισθούν επικοινωνιακά τήν επιβολή τών μέτρων, «ο Κουμπερντέν αναβίωσε τό πνεύμα τών Ολυμπιακών Αγώνων», ενώ αληθώς τό πνεύμα τών Ολυμπιακών Αγώνων ανεβίωσε χάρις στόν Κουμπερντέν, κτλ. κλπ.
Καί τελειώνω (άν και τό πράγμα δέν έχει δυστυχώς τελειωμό) μέ τούς, παντός τύπου καί βαθμού, ολιγογραμμάτους, οι οποίοι κακοποιούν πολυτρόπως τήν γλώσσα, διαστρέφοντες τήν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων (Θουκ.), τήν καθιερωμένη δηλαδή σημασία τών λέξεων, διά ποικίλων δέ γραμματικών καί συντακτικών αλλοιώσεων, τού τύπου: «τά κόστη» (τά ουδέτερα κόστος, θάρρος, κύρος, ύφος κ.ά. δέν σχηματίζουν πληθυντικό. βλ. Μ. Τριανταφυλλίδη, Νεοελληνική Γραμματική (τής Δημοτικής), 1978 § 583, σ. 251), «τής ισχής (sic) τών συλλογικών συμβάσεων» (ή μήπως τής ισχύς;!), «κοινωνικοποιήσαμε μέσα σέ ομάδες», αντί εντάξαμε (αυτό τό είπε νηπιαγωγός-παιδαγωγός), «δέν έχουνε συμμετέχει στήν σύσκεψη», διότι τό ορθό, τό «συμμετάσχει» δηλαδή, είναι φαίνεται πολύ λόγιο γιά τούς σημερινούς δημοτικιστές μας, «πρίν ακόμη τήν απολογίσει [τήν κατηγορουμένη] ο ανακριτής», «πρόβλημα στασιμότητας τής πολυκατοικίας», αντί στατικότητας φυσικά, γιά κάποιον δέ «τό ινστιτούτο» δέν εδρεύει, αλλά «εδράζεται», καί άλλα πολλά ών ουκ έστιν αριθμός!
Ἔρρωσθε!
Γ.Χ.Κ.
