Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ο εντιμότατος κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος καλωσόρισε την κυκλοφορία επί τέλους στα ελληνικά του βιβλίου τού γκουρού τού νεοφιλελευθερισμού μακαρίτη [ευτυχώς] Μίλτον Φρίντμαν με τον τίτλο «Καπιταλισμός και ελευθερία» παραπονούμενος για την ....
απαράδεκτη 30ετή καθυστέρηση, τη στιγμή που ο κόσμος βαδίζει στ’ αχνάρια των ιδεών του εν λόγω νομπελίστα. Το έπραξε δια μνημονιακού αρθριδίου του εις την έγκριτον, πλέον, αντιμνημονιακήν εφημερίδα Real News την 27.01.2013. Εδράξατο δε της ευκαιρίας δια να κατακεραυνώσει το κατάπτυστο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν [«Το δόγμα του σοκ»], το οποίο βρίθει «μυθοπλασιών» και αρμόζει μόνον σε χαχόλους αναγνώστες, όπως εγώ, καθ’ α με πληροφορεί ο δεξιός Αντρέας. Αναγνώστες που ομοιάζουν με τους ιθαγενείς της νήσου Βόρνεο, στους οποίους μοίραζαν καθρεφτάκια οι μεσαιωνικοί θαλασσοπόροι
Συνεχίζει ο δεξιός Ανδρέας εξηγώντας πόσο παραπλανητικές είναι οι στατιστικές που δείχνουν ότι οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο από τους ξένους. Και τούτο, διότι οι στατιστικές δεν καταγράφουν τί κάνει ο κάθε εργαζόμενος στη διάρκεια του ωραρίου του. Εκείνος δε ως γνώστης μάς πληροφορεί ότι οι Έλληνες, πρωτίστως δημόσιοι υπάλληλοι, δεν δουλεύουν όσο πρέπει. Δεν γεμίζουν τις ώρες εργασίας. Απλώς γράφουν ώρες. Μας ενημερώνει, επίσης, ότι τα κονδύλια για πρόνοια εξαντλούνται ως επί το πλείστον στις δαπάνες διαχείρισης της πρόνοιας. Μαζί σου Αντρέα. Και σε ερωτώ: «Τι έκανες εσύ ως υπουργός της ΝΔ επί πολλά έτη; Τί προσέφερες σ’ αυτόν τον τόπο γαμώ το κέρατό μου γαμώ; Εσύ δεν συναγελαζόσουν με τους δημοσίους υπαλλήλους που δεν γεμίζουν τις ώρες εργασίας και καταβροχθίζουν τα κονδύλια για πρόνοια; Πόσους διόρισες από δαύτους; Πόσους απέσπασες; Πόσους μετέθεσες; Πόσους προήγαγες; Πόσους απήλλαξες πειθαρχικώς; Πόσες φωτογραφικές διατάξεις εισηγήθηκες; Τι διαφορετικό έκανες πριν 25 χρόνια από αυτά που κάνουν ακόμη και σήμερα οι πολιτικοί ταγοί μας; Τρία χρόνια τώρα πρότεινες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων;» [ΣΗΜ: Το ΑΣΕΠ δεν υπήρχε όταν μεγαλουργούσε ο δεξιός Αντρέας].
Με λίγα λόγια χαρακτηρίζει εμένα και τους ομοίους μου ιθαγενείς που συνεγείρονται από τα τενεκεδένια καθρεφτάκια που τους κουνάνε τα αριστερόφρονα λαμόγια και μας λέει ότι όταν δεν επαρκεί το οικογενειακό εισόδημα, ο οικογενειάρχης περικόπτει δαπάνες, δεν δανείζεται. Δεν μας λέει, όμως, ποια είναι η στιγμή και γιατί ήλθε αυτή η στιγμή που κλείνει απότομα η στρόφιγγα του δανεισμού και πρέπει ακαριαίως να επιστρέψει ο οικογενειάρχης τα δανεικά, με αποτέλεσμα να οδηγείται στην αυτοκτονία, επειδή είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αλλάξει ρότα από τη μία μέρα στην άλλη. Το άρθρο του θα μπορούσε να υπογράφει και οι αδέξιος Ανδρέας Λοβέρδος.
Πριν γράψω το σημειωματάκι τούτο, σκέφτηκα να ανατρέξω στην ιστορία του δεξιού Αντρέα. Ξεκίνησα από τη Βικιπέδια, η οποία με πληροφόρησε ότι ο δεξιός Αντρέας είναι πανεπιστημιακός και έχει διατελέσει βουλευτής και υπουργός. Εγώ γνωρίζω με τα φτωχά ελληνικά μου ότι πανεπιστημιακός είναι ο καθηγητής ή [α]λέκτωρ Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος και δεν είναι π.χ. ο κάθε μαλάκας, τον οποίον καλούν τα κολλητάρια του να δώσει μερικές διαλέξεις σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Άρα, ο δεξιός Αντρέας δεν είναι πανεπιστημιακός.
Με παραξένεψε, επίσης, ότι η πολιτική ιστορία του δεξιού Αντρέα τελειώνει όταν αποχωρεί από τη ΝΔ συγκρουσθείς, λέει, με τον Μιλτιάδη Έβερτ. Με παραξένεψε, διότι θυμάμαι ότι ο δεξιός Αντρέας είχε συνεργασθεί με τον υιό τού αριστερού Αντρέα. Εγώ δεν θέλω να κρύβω τίποτε, εξ ου και θυμάμαι πολύ καλά ότι ο δεξιός Αντρέας είχε συνεργασθεί με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004 εκλεγείς βουλευτής Επικρατείας. Μαζί με τον Μάνο και τη Δραχμανάκη. Θυμάμαι, επίσης, ότι είχεν εκπέσει του βουλευτικού αξιώματος το 2006, επειδή ησχολείτο επαγγελματικώς με την παροχή οικονομικών συμβουλών σε διάφορες ασιατικές κυβερνήσεις. Τότε που ο Βενιζέλος είχε θεσπίσει δια συνταγματικής διατάξεως το ασυμβίβαστο της βουλευτικής ιδιότητος με την άσκηση οιουδήποτε επαγγέλματος. Διατάξεως, η οποία κατέστη ανενεργός με απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατόπιν προσφυγής του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, εξ ου και η διάταξη απαλείφθηκε στη συνέχεια με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2008.
Εμπρός, λοιπόν, όλοι οι Έλληνες να περάσουμε από την πράξη στη θεωρία. Να κάνουμε, δηλαδή, το αντίστροφο από αυτό που πρέπει να συμβαίνει κατά την φυσιολογική φορά των πραγμάτων, η οποία επιτάσσει πρώτα να διδάσκεσαι την θεωρία και μετά να προχωρείς στην εφαρμογή των γνώσεων δια πρακτικής εξασκήσεως. Εμείς, όμως, πετύχαμε για μία ακόμη φορά το ακατόρθωτο, ήτοι το αντίστροφο εν προκειμένω. Πρώτα εξασκηθήκαμε πρακτικώς στη θεωρία του Μίλτον Φρίντμαν φτωχοποιηθέντες εξ αιτίας των φτωχομπινέδων πολιτικών μας, και τώρα πρέπει να διαβάσουμε το έργο του Μιλτάρα, ώστε να αποκτήσουμε και θεωρητικές γνώσεις που θα μας επιτρέψουν να αντιληφθούμε πώς ο Μιλτάρας δεν περιγράφει στο βιβλίο του αυτό που μας συμβαίνει και τί παπάρες γράφει η πλανεύτρα κατά τον δεξιό Αντρέα Ναόμι Κλάιν, η οποία όλως παραδόξως περιγράφει τί συνέβη σε άλλες χώρες, όπου εφαρμόσθηκαν οι θεωρίες του Μιλτάρα, το οποίο συμβάν είναι πανομοιότυπο με αυτό που βιώνουμε εμείς.
Ναι ρε Αντρέα. Γουστάρω να είμαι ιθαγενής και να μου γυαλίζουν τα καθρεφτάκια της Ναόμι Κλάιν. Δεν κλάιν μάιν;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Το μόνο έργο του δεξιού Αντρέα, για το οποίο τον θυμάμαι πολύ καλά είναι η εν μια νυκτί απελευθέρωση της τιμής της βενζίνης, ώστε η αγορά να αυτορρυθμισθεί, με ταυτόχρονη προσθήκη 50 δραχμών ανά λίτρο για φόρο. Κάτι άλλο, για το οποίο τον θυμάμαι δεν είναι έργο. Είναι η κόντρα του με τον Μητσοτάκη για τις προμήθειες του ΟΤΕ [Siemens, Intracom, Kokkalis]. Πολύ θα ήθελα να βρω και να διαβάσω την κατάθεσή του στην ανάκριση, η οποία ανάκριση ολοκληρώθηκε με την έκδοση απαλλακτικού δια τους κατηγορουμένους βουλεύματος. Σύνηθες πράγμα ρε παιδάκι μου αυτό το απαλλακτικό βούλευμα όταν πρόκειται για την παρέα, για τους κολλητούς, για τα λαμόγια, για τους πολιτικούς και τις οικογένειές τους, για τα τζάκια, τα τζακούζια, τις παρτούζες κ.λπ.
