Η νέα βαρειά βιομηχανία της χώρας

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Είναι γεγονός πως η χώρα δεν διαθέτει βαρειά βιομηχανία. Όλοι οι κυβερνήτες μας απέφυγαν επιμελώς να τη δημιουργήσουν. Κάτι λίγες προσπάθειες είχαν άδοξο για τον λαό, αλλά αίσιο για τα λαμόγια, τέλος. Παράδειγμα: το εργοστάσιο συναρμολόγησης αυτοκινήτων NISSAN στον Βόλο ή το εργοστάσιο κατασκευής ελαστικών Pirelli στην Πάτρα. Έτσι βάφτισαν «βαρειά βιομηχανία» τον..

τουρισμό χάριν παρηγορίας των χαχόλων. Βασικό κεφάλαιο ο ήλιος, το πράσινο και η θάλασσα με μηδενικό κόστος. Και νάσου τα φορολογικά κίνητρα, οι επιδοτήσεις και τα χαμηλότοκα δάνεια για να ανεγερθούν μικρές ή μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που παραβιάζουν και το Σύνταγμα καταπατώντας παραλίες. Νάτες και οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών μονάδων «ΞΕΝΙΑ» με αποδέκτες τους «ημετέρους» [κάπου διάβασα ότι το «ΞΕΝΙΑ» Πατρών δόθηκε σε ίδρυμα της παρέας Παπανδρέου. Έσκουζε ο Νικολόπουλος, αλλά ξεχάσθηκε κι’ αυτό, όπως τόσα άλλα]. Μέχρι και από το λεγόμενο «χαράτσι» της ΔΕΗ απηλλάγησαν οι ξενοδόχοι τόσο με τον ν. 4021/2011 όσο και με τον ν. 2019/1992 παλαιότερα. Κοντά τους ήλθε ο «θεσμός» των ενοικιαζόμενων δωματίων [rooms to let] με τη συμπαρομαρτούσα φοροδιαφυγή.

Κι’ όλα αυτά για να είναι τα τουριστικά καταλύματα ανταγωνιστικά.

Και τώρα; Τί κάνουμε τώρα που έχουμε το κακό μας το χάλι; Δεν κάνουμε τίποτε, αφού η αγορά αυτορρυθμίζεται. Κλείνουν τα μαγαζιά το ένα μετά το άλλο και στη θέση αρκετών από αυτά ανοίγουν καφετέριες και ενεχυροδανειστήρια. Πάμε στον ενεχυροδανειστή, ακουμπάμε το χρυσαφικό μας και στη συνέχεια ακουμπάμε στην καφετέρια τα χρήματα που πήραμε από το ενεχυροδανειστήριο. Βέβαια, ο όρος «ενεχυροδανειστήριο» είναι παραπλανητικός, αφού στην ουσία τα καταστήματα αυτά που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια αποτελούν καταστήματα αγοράς χρυσού, εξ ου και οι διαφημίσεις κάνουν λόγο για «αγορά χρυσού» και όχι για δανειοδότηση με ενέχυρο τιμαλφή. Εν ταυτώ και εστίες φοροδιαφυγής.

Ζήτωσαν οι καφετέριες και τα ενεχυροδανειστήρια! Η εθνική μας βαρειά μιζέρια.

Μήπως μου διέφυγε ο ΟΠΑΠ; Η μοναδική λίαν κερδοφόρος κρατική επιχείρηση, την οποίαν εποφθαλμιούν όλοι οι εθνικοί εργολάβοι. Εξετίμησα ιδιαιτέρως το γεγονός ότι έδωσε, επί τέλους, την ευκαιρία στους τζογαδόρους να αλλάζουν το στοίχημα που έπαιξαν ενόσω εξελίσσεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας [«ματς» ή «παιχνίδι» που λένε οι μορφωμένοι]. Μιλάμε για πολύ high και over, έστω και αν είμαστε στα πάρα πολύ under μας.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Υ.Γ. 1] ΄Ακουσα από αξιόπιστη πηγή ότι για να ολοκληρωθεί το ξενοδοχειακό συγκρότημα «Ναβαρίνο» στην Πύλο απαιτήθηκαν 1875 υπογραφές μανδαρίνων. Πόσο να κόστισαν άραγε αυτές; Και τα εκατομμύρια των υπογραφών που έπεσαν τα τελευταία 40 χρόνια για την ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων [Τράπεζες, Εφορίες, ΕΟΤ, Πολεοδομίες];

2] Λέτε η επόμενη βαρειά βιομηχανία μας να είναι οι οίκοι ευγηρίας; Ακούστηκε ότι γερμανικά ασφαλιστικά ταμεία άρχισαν να στέλνουν στην Ελλάδα τους έχοντες ανάγκη φροντίδος γηραιούς ασφαλισμένους τους. Α ρε Florida, τα γκαρσόνια της Ευρώπης θα σε ξεσκίσουμε!

3] Για τον «θρησκευτικό τουρισμό» ας μη μιλήσω, διότι δεν θέλω να χαρακτηρισθώ βλάσφημος!