Ξεχάστε όλες τις άλλες ειδήσεις και συγκεντρωθείτε για λίγο στην είδηση της ημέρας από τη Θεσσαλονίκη:
Ένα ζευγάρι συνταξιούχων, ζούσε στην οδό Φαιάκων στη Τούμπα. Το ζευγάρι ευτύχησε να έχει ένα παιδί, αλλά ατύχησε...
να είναι το παιδί κινητικά ανάπηρο. Ο συνταξιούχος πατέρας το έβγαζε με το αναπηρικό καροτσάκι, ο πατέρας το πήγαινε βόλτες, ο πατέρας το έτρεχε στους γιατρούς. Ένα παιδί που έγινε άντρας, ανάπηρος, που περνά όλη του τη ζωή σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Και είχε μόνο τον πατέρα του να τον φροντίζει και τη μάνα του, που έπρεπε να φροντίζει και τους δυό.
Σήμερα το πρωί, δύο δολοφόνοι, ακολούθησαν τον πατέρα, που πιθανώς έκανε ανάληψη από τράπεζα, μπήκαν στην οικοδομή του, τον άρπαξαν, τον κακοποίησαν, τον έδεσαν με σύρματα, τον φίμωσαν και τον παράτησαν στο ισόγειο της οικοδομής φιμωμένο.
Σκεφτείτε τι σκεφτόταν ο άνθρωπος, όσο τελείωνε η αναπνοή του. Σκεφτείτε τι σκεφτόταν για το παιδί του που ήταν -ανήμπορο- στον 5ο όροφο. Σκεφτείτε την τραγωδία του πατέρα που πεθαίνει και σκέφτεται "τι θα απογίνει το παιδί μου";
Τα αποβράσματα, αφού του πήραν τα λεφτά, του πήραν τα κλειδιά και ανέβηκαν στον 5ο όροφο, έσπασαν την πόρτα, μπήκαν στο διαμέρισμα, χτύπησαν τη γυναικούλα, έκλεψαν τα λίγα λεφτά που υπήρχαν και αποχώρησαν, αφήνοντας τη γυναίκα και το γιό έντρομους.
Στο μεταξύ, ο πατέρας πέθανε από ασφυξία στο ισόγειο. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του.
Φανταστείτε ότι είστε δεμένος και φιμωμένος. Έχετε κλέισει το στόμα σας για λίγο παραπάνω από όσο αντέχετε;
Κι έτσι, έμεινε η γυναίκα χωρίς το στήριγμα της οικογένειας, χωρίς τη σύνταξή του και τη βοήθειά του και με το ανήμπορο παιδί.
Και τώρα σας ρωτάω:
Αν ήσασταν αστυνομικός και συλλαμβάνατε τους δράστες, τι θα κάνατε;
Εγώ, πάντως, ομολογώ την αμαρτία μου: θα τους έκανα κομμάτια τη σπονδυλική στήλη, θα τους έβγαζα τα μάτια, θα τους παρατούσα και μετά θα έλεγα στην υπηρεσία μου, ότι μου ξέφυγαν.
Βασ. Πρ.
.(βίντεο από το thousandnews)
Και τώρα σκεφτείτε, ότι αυτός στον σάκο, είστε εσείς ή ο πατέρας σας
Το φόρτωμα του άτυχου πατέρα στην κλούβα, το τέλος ενός δράματος, η αρχή ενός νέου για αυτούς που έμειναν πίσω να κλαίνε την καταραμένη μοίρα τους
Ένα ζευγάρι συνταξιούχων, ζούσε στην οδό Φαιάκων στη Τούμπα. Το ζευγάρι ευτύχησε να έχει ένα παιδί, αλλά ατύχησε...
να είναι το παιδί κινητικά ανάπηρο. Ο συνταξιούχος πατέρας το έβγαζε με το αναπηρικό καροτσάκι, ο πατέρας το πήγαινε βόλτες, ο πατέρας το έτρεχε στους γιατρούς. Ένα παιδί που έγινε άντρας, ανάπηρος, που περνά όλη του τη ζωή σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Και είχε μόνο τον πατέρα του να τον φροντίζει και τη μάνα του, που έπρεπε να φροντίζει και τους δυό.
Σήμερα το πρωί, δύο δολοφόνοι, ακολούθησαν τον πατέρα, που πιθανώς έκανε ανάληψη από τράπεζα, μπήκαν στην οικοδομή του, τον άρπαξαν, τον κακοποίησαν, τον έδεσαν με σύρματα, τον φίμωσαν και τον παράτησαν στο ισόγειο της οικοδομής φιμωμένο.
Σκεφτείτε τι σκεφτόταν ο άνθρωπος, όσο τελείωνε η αναπνοή του. Σκεφτείτε τι σκεφτόταν για το παιδί του που ήταν -ανήμπορο- στον 5ο όροφο. Σκεφτείτε την τραγωδία του πατέρα που πεθαίνει και σκέφτεται "τι θα απογίνει το παιδί μου";
Τα αποβράσματα, αφού του πήραν τα λεφτά, του πήραν τα κλειδιά και ανέβηκαν στον 5ο όροφο, έσπασαν την πόρτα, μπήκαν στο διαμέρισμα, χτύπησαν τη γυναικούλα, έκλεψαν τα λίγα λεφτά που υπήρχαν και αποχώρησαν, αφήνοντας τη γυναίκα και το γιό έντρομους.
Στο μεταξύ, ο πατέρας πέθανε από ασφυξία στο ισόγειο. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του.
Φανταστείτε ότι είστε δεμένος και φιμωμένος. Έχετε κλέισει το στόμα σας για λίγο παραπάνω από όσο αντέχετε;
Κι έτσι, έμεινε η γυναίκα χωρίς το στήριγμα της οικογένειας, χωρίς τη σύνταξή του και τη βοήθειά του και με το ανήμπορο παιδί.
Και τώρα σας ρωτάω:
Αν ήσασταν αστυνομικός και συλλαμβάνατε τους δράστες, τι θα κάνατε;
Εγώ, πάντως, ομολογώ την αμαρτία μου: θα τους έκανα κομμάτια τη σπονδυλική στήλη, θα τους έβγαζα τα μάτια, θα τους παρατούσα και μετά θα έλεγα στην υπηρεσία μου, ότι μου ξέφυγαν.
Βασ. Πρ.
.(βίντεο από το thousandnews)
Και τώρα σκεφτείτε, ότι αυτός στον σάκο, είστε εσείς ή ο πατέρας σας
Το φόρτωμα του άτυχου πατέρα στην κλούβα, το τέλος ενός δράματος, η αρχή ενός νέου για αυτούς που έμειναν πίσω να κλαίνε την καταραμένη μοίρα τους