Γράφει ο Αντώνης Κρούστης
Δε μπορώ να καταλάβω-εξ αφορμής της έξαρσης των τρομοκρατικών ενεργειών στη χώρα μας - γιατί η ελληνική κοινωνία κρύβεται πίσω από το δάκτυλο της και οι...
δημοσιολογουντες δεν λένε τα πράγματα με το όνομα τους.
Η βία έχει ιδεολογική μήτρα τον Μαρξισμό.
Το αντιεπιστημονικό ιδεολόγημα του Διαλεκτικού Υλισμού, είναι αυτό που διδάσκει ότι το ανώτερο και το καλύτερο έρχεται μέσα από διαδικασίες συγκρούσεων, άρα και ο σοσιαλισμός μέσα από επαναστατική διαδικασία.
Η αυθαιρεσία της Μαρξιστικής αντίληψης είναι αυτή που έχει εφεύρει την ταύτιση των φυσικών νόμων με τους κοινωνικούς, αγνοώντας την ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων σαν τον κύριο φορέα διαμόρφωσης της ιστορίας.
Αυτή είναι η ιδεολογία του μίσους που ιδεολογοποιει , σαν κοινωνική ανάγκη, την πάλη των τάξεων και απενεχοποιεί τους οπαδούς της με φράσεις, «θάνατος στους αστούς», «εσύ πόσους αστούς έφαγες σήμερα;» κ.α.
Αυτή η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στην Ελλάδα γαλούχησε γενιές ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας».
Δε μας είπε όμως ότι τα τέκνα που γεννήθηκαν από αυτή είναι όλα αυτά τα μπουμπούκια που θεωρητικολογούν περί αλληλεγγύης των λαών σκοτώνοντας ανθρώπους.
Από την μεταπολίτευση και δω ,κάθε φορά που υπήρξε τρομοκρατική ενέργεια, η Αριστερά μιλούσε για προβοκάτσια και δράση του παρακράτους, αλλά δεν μας εξήγησαν ποτέ γιατί όλοι οι συλληφθέντες ανήκαν ιδεολογικά στην Αριστερά;
Πιστεύουν , αυτοί οι ανόητοι και ανυπόμονοι επαναστάτες, ότι θα δημιουργήσουν ένα κόσμο δικαιοσύνης , με το αίμα των αδικούντων. Και μέσα σε όλη αυτή τη μέθη της αυτοαναίρεσης τους διοργανώνουν συνέδρια με θέμα «Εκκλησία και Αριστερά».
Αλήθεια τι σχέση μπορεί να έχει η διδασκαλία της ΑΓΑΠΗΣ με την διακήρυξη του ταξικού μίσους , σαν προμετωπίδα αλλαγής της κοινωνίας ;
Αντώνης Κρούστης
Fileleftheros1966.blogspot.com
