Στον Στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη

Στρατηγέ,
Δέν σέ προσφωνῶ μέ τόν τίτλον σου διότι θεωρῶ ἐνόχους τοῦ σημερινοῦ καταντήματος τῆς..
πατρίδος ὅλους τους διατελέσαντες Ἀρχηγούς Στρατοῦ καί Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἡ συναισθηματική, λοιπόν, σχέσις πού ὑφίσταται μεταξύ μας, ὡς “διοικούσης” πρός “διοικουμένην” δέν μέ ἀφήνει νά σέ δῶ σέ αὐτήν τήν θέσιν. Εἶναι, ὅμως, στρατηγέ, περισσότερον ἡ κατ'ἐξοχήν ἰδεολογική σχέσις (τότε), πού ἀνεπτύχθη ὅταν προσεχώρησες στήν ὁμάδα τῶν εὐελπίδων πού εἶχα σχηματίσει ὡς τεταρτοετής εὔελπις. Ἀπό τότε, ὅμως, ἐπέρασαν πολλά χρόνια.
………………………………………………………………………………………
Ἀκούω γιά σένα στρατηγέ συνεχῶς. Θέλουν πολλοί νά πιστεύουν σέ ἐσένα αὐτό πού ὅλοι θά ἤθελαν νά ἐλπίζουν ἀπό τόν στρατό τους, αὐτές τίς τραγικές ὧρες. Δέν ξέρω. Μέ παραξενεύει τό γεγονός ὅτι ἔγινες στρατηγός. Πῶς εἶναι δυνατόν νά πιστεύεις τά ὅσα πιστεύαμε τότε στήν ἀποθήκη ὁπλισμοῦ πού συναπαντώμεθα καί νά ἔφθασες σέ αὐτόν τόν βαθμόν ἀπό ἕνα κατεστήμενο ἀνθρώπων ἐνόχων της κάθε προδοσίας πρός τόν λαό καί τό ἔθνος; Ἀλλά συνέβησαν τόσα πολλά αὐτά τά τραγικά 39 χρόνια, πού ὅλα εἶναι δυνατά ἤ πιθανά.
Μέ ἐνημέρωσαν ἀπό τά Χανιά γιά τήν παρουσίασιν τοῦ βιβλίου σου. Σέ ἐστήριξαν, ἀπό τόν κόσμο, ἄνθρωποι τοῦ ἰδικοῦ μου ἰδεολογικοῦ χώρου. Τούς ἔκαμε ἐντύπωσιν αὐτούς πού ἐπέλεξες νά παρουσιάσουν τό βιβλίο σου. Τῶν ἰδίων πολιτικῶν πεποιθήσεων ὅπως καί αὐτοί τῶν Ἀθηνῶν. Σοσιαλμαρξιστές, κομμουνιστές, ἄνθρωποι ἀνυπόληπτοι ἐθνικῶς, ἀπό ἐμᾶς τούς Ἕλληνας ἐθνικιστάς. Αὐτοί πού σέ ἐπροστάτευσαν καί ἀπώθησαν τούς κομμουνιστάς ἀναρχικούς ἀπό τήν αἴθουσα, εἶναι ἄνθρωποι, στρατηγέ, ἀντιθέτων πολιτικῶν θέσεων ἀπό αὐτούς πού ἐπέλεξες ὡς ὁμοτράπεζους στήν παρουσιασίν τοῦ βιβλίου σου.
Μετέβης στήν ἰδιαιτεράν σού πατρίδα τά Σφακιά, ὡς Δερμετζάκης. Αὐτή ἡ καταγωγή σου, κατά τόν Πουλιανόν, σοῦ προσθέτει ἰδιαιτέρας εὐθύνας πάλιν καί κατέστης, ἐπίσης, δημότης τῆς πόλεως. Γυρίζεις ἀνά τήν Ἑλλάδα καί δημιουργείς συζητήσεις γύρω σου. Σέ ἐσυνάντησα, πέρισυ, εἰς τήν κοπήν τῆς βασιλόπιττας τῶν βατραχανθρώπων, μετά ἀπό 41 χρόνια, καί σέ ἐρώτησα. Μοῦ ἀπήντησες ὅπως τό εὐχόμουν. Ξέρεις, ὅμως, στρατηγέ, μοῦ θυμίζεις τό “ ἁφή μέν Ἠσαῦ, φωνή δέ Ἰακώβ”. Πίστεψε μέ, μακάρι νά κάμω λάθος. Τήν ὥρα τῆς κρίσεως πού θά ἔλθη, ἄν μέ σαφήνεια, εἰλικρίνεια καί θάῤῥος δέν εὑρεθοῦμε στό ἴδιο χαράκωμα, (πού διακαῶς εὔχομαι) μέ χαρά μου θά σταθῶ ἀπέναντί σου ὅπως καί ἐναντίον ὅλων αὐτῶν τῶν ἐπιόρκων και ἐπιλησμόνων στρατηγίσκων τῆς αἰσχρῆς μεταπολιτεύσεως.

Μέ συναδελφικήν ἀγάπην καί ἐλπίδα
Ἀνδρέας Φ. Πετρόπουλος
Λοχαγός Κ/Δ ἐ.ἀ.

http://ellinokratia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_31.html