Του Πασχάλη Τσολάκη
Ένας άνδρας περπατούσε στην πλατεία μιας πόλης κρατώντας το μικρό παιδί του από το χεράκι. Κάποια στιγμή νιώθει το χέρι του μπόμπιρα να ...
αντιστέκεται. Τι είναι αγόρι μου; Τον ρωτάει.
Μπαμπά γιατί αυτός ο άνθρωπος κρατάει το τσιγάρο του ανάμεσα στις χούφτες του;
Γιατί έτσι νιώθει ότι τα ζεσταίνει αγόρι μου. Ξεγελάει την παγωνιά του.
Γιατί δεν φοράει τότε τα γάντια του; Συνεχίζει τις ερωτήσεις ο μικρός.
Γιατί δεν έχει λεφτά να τα αγοράσει. Απαντά ο πατέρας.
Και γιατί δεν ζητιανεύει σαν τον άλλο τον παππού που είδαμε για να μαζέψει λεφτά;
Γιατί δεν θέλει να τον λυπούνται. Έλα προχώρα.
Κολώνα ο πιτσιρίκος, συνεχίζει. Δεν φοβάται μην πεθάνει από το κρύο;
Τι να σου πω τώρα γιόκα μου. Κάποιοι άνθρωποι πληρώνουν αγόγγυστα και περήφανα τα λάθη και τις επιλογές τους. Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις.
Μεγάλος είμαι. Όταν παίζω μπάλα με τους φίλους μου πάντα βάζω κάτι γκολάρες και με φωνάζουν μπράβο ρε μεγάλε!
Ναι παιδί μου. Όσοι στην ζωή τους κάνουν κάτι πολύ καλά τους αποκαλούν μεγάλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεγάλωσαν πιο πολύ ή ότι έχουν παραπάνω μυαλό. Εσύ βάζεις γκολάρες και σε φωνάζουν μεγάλε, ο άλλος ζωγραφίζει καλά και τον λένε μεγάλε, ο άλλος έχει λεφτά και τον λένε μεγάλε, ο άλλος είναι βουλευτής και τον λένε μεγάλε…..
Και μικροί ποιοι είναι; συνεχίζει ακάθεκτος ο μπόμπιρας. Οι ζητιάνοι ή όσοι δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν γάντια για να ζεσταθούνε;
Χαμογέλασε ο άνδρας και του λέει. Σου απαντώ και τέλος. Τέρμα οι ερωτήσεις.
Ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του κάνει διάφορα πράγματα. Αυτά είναι που τον χαρακτηρίζουν μικρό ή μεγάλο. Για να το μάθει ο κάθε άνθρωπος θα ρωτάει μόνο την ίδια την ζωή του να του απαντά. Γιατί οι άνθρωποι θα σου απαντήσουν ανάλογα με το αν θέλουν να πάρουν κάτι από σένα ή αν θέλουν να γκρεμίσουν κάτι από σένα. Σε μπέρδεψα όμως. Όταν μεγαλώσεις τα συζητάμε, ναι;
Τι του λέω του παιδιού, μονολογούσε ο πατέρας. Δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι μεγάλοι και θέλουμε να καταλάβει ένα παιδί;
Μπαμπά. Όχι- όχι δεν θα σε ρωτήσω τίποτα. Να σου πω μόνο πως εκείνος ο παππούς με το τσιγάρο είναι πολύ μεγάλος!!
Κι από πού το κατάλαβες; Ρωτάει τώρα ο πατέρας.
Γιατί εμένα δεν με φωνάζουν μεγάλε γιατί βάζω γκολάρες, αλλά γιατί δεν φοβάμαι να πηδήξω για κεφαλιά και να καρφώσω, ενώ τα άλλα παιδιά φοβούνται και σκύβουν και χάνουν την μπάλα……
Μπαμπά εσύ φοβάσαι το Θεούλη;
Κάγκελο ο πατέρας. Τι έπαθες σήμερα αγόρι μου; Πως σου ήρθε τώρα αυτό.
Σε ότι σε ρωτάω μου απαντάς. Απάντησε και τώρα.
Ο θεός αγόρι μου σίγουρα δεν θέλει να τον φοβόμαστε….
Μπαμπά είσαι μεγάλος, για αυτό σε παραδέχομαι. Αφού ο Θεούλης δεν θέλει να τον φοβόμαστε κι εγώ δεν θα φοβάμαι κανέναν πια. Κι ας λέει η μαμά θα έρθει ο μπαμπούλας κι η γιαγιά θα έρθει ο λύκος. Ας τολμήσουν να έρθουν. Εγώ θα τους καθαρίσω……
Ο φόβος γιέ μου, είναι αυτός που δεν αφήνει τους ανθρώπους να γίνουν μεγάλοι. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό στην ζωή σου…….
