Ακυβερνησία; Πού; Στην Ιταλία, όχι εδώ … ευτυχώς!

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Πηχιαίοι οι τίτλοι στα έντυπα ΜΜΕ, εκκωφαντικοί οι τίτλοι στα δελτία ειδήσεων των μη έντυπων ΜΜΕ. «Χάος», «Πολιτικό αδιέξοδο στην Ιταλία» μετά τις τελευταίες εκλογές. «Ακυβερνησία στην Ιταλία!», «Αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης στην Ιταλία!».

Σοβαρά; Τι μου λέτε;

Είναι γεγονός ότι η Ιταλία έχει το αριθμητικό ρεκόρ σχηματισμού κυβερνήσεων μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατόπιν αλλεπαλλήλων εκλογικών αναμετρήσεων. Όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί μας εγκέφαλοι την έφερναν ως παράδειγμα προς αποφυγήν, για να μας πείθουν κάθε φορά ότι μόνον αυτοδύναμη κυβέρνηση είναι καλή για τον ελληνικό λαό. Κι’ εμείς τα χάπατα τρώγαμε το κουτόχορτο. Έτσι και τον Ιούνιο του 2012 δεν μπορούσε η χώρα μας να μείνει ακυβέρνητη. Σχηματίσαμε κυβέρνηση συνεργασίας και είδαμε το χαΐρι μας, εξ ου και τώρα ολοφυρόμεθα που η Ιταλία θα μείνει χωρίς κυβέρνηση. Εμείς προκόψαμε και με αυτοδύναμες κυβερνήσεις και με κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες στην ουσία μας οδήγησαν σε ακυβερνησία, αφού το μόνο που κάναμε 30 χρόνια και βάλε ήταν «να τα τρώμε όλοι μαζί», όπως μας ενημέρωσαν ανερυθριάστως οι διαχειριστές της μάσας που «δεν μασάνε».

Το θέμα είναι ότι η Ιταλία διαθέτει κρατική μηχανή, η οποία λειτουργεί ανεξαρτήτως του αν η χώρα διανύει εκλογική ή μετεκλογική περίοδο. Οι δημόσιοι λειτουργοί δεν παρατάνε τα μολύβια μόλις προκηρυχθούν εκλογές εν αναμονή του νέου ηγεμόνα. Έχει και μια βαρειά βιομηχανία η Ιταλία σκέτη μούρλια. Από καρφίτσες μέχρι αερόπλανα. Κρέμασε και τον Μουσολίνι ανάποδα, ενώ εμείς συνεχίζουμε να κυβερνώμεθα από συνεργάτες των Γερμανών ή γόνους αυτών.

Μη φοβάσθε, λοιπόν, αγαπητά παπαγαλάκια. Οι Ιταλοί ξέρουν τί κάνουν. Κανείς δεν τους ρώτησε όταν τους φόρεσαν τον Μόντι, εξ ου και τον «τίμησαν» δεόντως στις εκλογές, ενώ εμείς λίγο θέλαμε να πεισθούμε από σας ότι ο Λουκάς είναι η σωτηρία μας και ότι θα πρέπει να τον αναδείξουμε πρωθυπουργό και με την ψήφο μας.

Αφήστε τον ιταλικό λαό στην ακυβερνησία του και συνεχίστε να λιβανίζετε την άθλια κυβερνησιμότητά μας με τους ΦΑΕ μέχρι να ξυπνήσουμε από τον βαθύ λήθαργο. Εγώ απλώς σας ερωτώ λαγοκοιμώμενος γιατί ο ιταλικός λαός δεν περίμενε τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση τις περιμένει δουλικά αφήνοντας όλο και περισσότερους Έλληνες να γκρεμοτσακίζονται στον ολισθηρό δρόμο της εξαθλίωσης;

Σωτήριος Καλαμίτσης