Και έχουμε και κάμποσα και δυνατά ξυπνητήρια για να μας θυμίζουν την ευλογημένη μέρα την γιορταστική της 25ης Μαρτίου του 1821.
Το αίμα των ηρώων που είναι ποτισμένη η γη που πατάμε, τα διάσπαρτα οστά.
Ακούει κανείς; Κανένας δεν ακούει. Το ποτήρι ξεχείλησε. Δυστυχώς ούτε τα ξυπνητήρια ακούμε. Μένουν α-χρησιμοποίητα. Κι ένα ξυμνητήρι που έχουμε όλοι μέσα μας, τη φωνή της Συνειδήσεως σχεδόν έπαψε να ακούγεται σήμερα.. για να μας φιμώσουν και να μην ξυπνήσουμε από τον Λήθαργο της Αδιαφορίας.
Εκτός κι απαγορεύτηκε και αυτή η φωνή η εσωτερική από την Δημοκρατία που έχουμε!
Ή δεν έχουμε Δημοκρατία; Και τότε λες: Φίλε, εγώ θα βγάλω το φίδι του συστήματος. Αντε βρε, ο αγώνας του ’21 ήταν εθνικός αλλά ταξικός. Είναι να μην μπεις στην προκατάληψη και την περιφρόνηση των φαντασιοκόπων, των ανιστόριτων, που φορούν μόνιμους παραμορφωτικούς φακούς για να μην βλέπουν την αλήθεια.
Μην ξεχνάτε είναι το άλλο σύνθημα, πιό επίκαιρο των επίκαιρων. Οποιοσδήποτε άλλος επετειακός εορτασμός (βλέπε παρελάσεις με τα κυάλια) πέφτει στο κενό. Ιδιαίτερα σήμερα έχουμε ανάγκη τέτοιων μηνυμάτων γιατί η χώρα μας βρίσκεται σε παρακμή του θάρρους της εντιμότητας. Και ο λαός ζει, άν ζει, ανάμεσα σε τύχης και ανάγκης. Στις δοκιμασίες από την οικονομική κρίση που έφερε και το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας και οι νέοι παθαίνουν άλλες κρίσεις, αυτές που φέρουν τα δάκρυα, τους πόνους.
Και μην ψάχνετε τους Ηθικούς Αυτουργούς. Δεν θα τους βρείτε ποτέ για να τιμωρηθούν και να μπούν στη φυλακή οι ένοχοι. Και είναι πολλοί οι επιτήδιοι... αλλά μην ξεχνάτε ήρθε η ώρα επιτέλους να ακούσουμε το σύνθημα: «Ήδη εξ ύπνου εγέρθηται», γράφει ο Παύλος στους Ρωμαίους.
«Φέρνω το φάρμακο το γλυκύ», είπε ο Φιλικός Μιχαήλ στον Κύπριο εθνάρχη Κυπριανού (1756-1821). Ήταν το σύνθημα της Φιλικής Εταιρείας τότε για την Νήσο για να μείνει ‘Ασκλάβωτη Σκλάβα’.
Ηρωικές μορφές αυτές, παράδειγμα προς μίμηση. Ξεπετάχτηκαν τις κρίσιμες ώρες. Ποιός τους διαψεύδει! Σύμβολα ασύλληπτης Αυτοθυσίας. Λοιπόν, ταξικοί οι αγώνες και υλιστικοί;
Του Ρήγα Φεραίου, ο Σταυρός του Χριστού ώς σύμβολο; Μάχου υπερασπίσεως και Πατρίδος η εμπνευσμένη προκήρυξη του Αλεξ. Υψηλάντη τα ίδια ξεκάθαρα μηνύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Ο Εδικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος, ήτ΄ έθνος με άλλο έθνος. Φωτιά και τσεκούρι για τους προσκυνημένους.
Ω Ανδρείοι Έλληνες με το ελληνικό φιλότιμο. Ξυπνήστε! ‘Εχουμε χρέος να συγκροτήσουμε νέες ειρηνικές μάχες διαμαρτυρίας. Βεβαίως είναι δύσκολη υπόθεση να βρεθεί τόση μεγάλη δύναμη, τόσο δύσκολη όσο και η σωτηρία της ψυχής – ίδια και απαράλλαχτη.
Νένα Κ.
