Αν υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση Παπαγεωργόπουλου, αυτός είναι ο Πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Γιώργος Αποστολάκης. Η καταδίκη του πρώην Δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου καθώς και του Μιχάλη Λεμούσια βασίστηκε
σε μεγάλο βαθμό στην πεποίθηση του Προέδρου πως "θα ήταν εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να κάνει υπεξαίρεση χωρίς την ανοχή της διοίκησης του δήμου" και ότι ο Β. Παπαγεωρόπουλος "γνώριζε τα πάντα και η σιωπηρή του στάση στο παρασκήνιο άφηνε να εκτελούνται οι συγκεκριμένες πράξεις".
Ιδιαίτερα χαρισματικός και με στενές σχέσεις με την εκκλησία ο Γιώργος Αποστολάκης στα 59 του χρόνια ασχολείται συστηματικά με το εκκλησιαστικό δίκαιο αλλά και με την υμνογραφία και μάλιστα έχουν εκδοθεί τρεις από τις ακολουθίες που έχει συνθέσει.
Ωστόσο από το 2009 όπως διαβάζουμε σε ανάρτηση καταγγελία του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης "Ο Γεωργάκης Ολύμπιος" το όνομά του έχει μπλεχτεί σε μια πολύ περίεργη ιστορία. Το Taxalia δεν υιοθετεί την καταγγελία αυτή ωστόσο την βρήκαμε απλά googlάροντας το όνομα του Προέδρου και την παρουσιάζουμε όπως αναφέρεται στο ιστολόγιο του Συλλόγου (προσπάθεια επικοινωνίας με το Σύλλογο απέβη άκαρπη) και άλλες ειδησεογραφικές πηγές.
Τον Ιούνιο του 2009, άρχισε η δίκη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Ελασσόνος κ.κ. Βασιλείου (κατά κόσμον Βασίλειος Κολόκας), ο οποίος κατηγορείτο για παράβαση του αρχαιολογικού νόμου, εξ αιτίας των αλλοιώσεων, που με βάση τις εντολές και τις διαθέσεις του, επήλθαν στη μορφή και στη δομή της Βασιλικής της μονής Αγίας Τριάδας Λιβαδίου.
"Ο Σεβασμιότατος είχε στα χέρια του τη μελέτη αναστήλωσης της Αγίας Τριάδας, ως δωρεά από ειδικούς επιστήμονες-αναστηλωτές, αλλά την αγνόησε. Αμέσως μετά την κατεδάφιση της τοξωτής κιονοστοιχίας της Αγίας Τριάδας στην οποία προέβη ο σεβασμιότατος, εκδόθηκε ψήφισμα διαμαρτυρίας από όλους τους φορείς του Λιβαδίου, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Η καταγγελία επέφερε την παρέμβαση της 7ης Εφορίας Βυζαντινών Μνημείων, η οποία, αφού διαπίστωσε τις παραβάσεις του αρχαιολογικού νόμου, κίνησε τις διαδικασίες που προβλέπονται, με παράλληλο σήμα διακοπής εργασιών, το οποίο ουδέποτε εφαρμόστηκε. Ο Σεβασμιότατος συνέχισε τις εργασίες, διπλασίασε το εμβαδόν και τον όγκο της βασιλικής, προέβη στην αντικατάσταση του αρχαίου δαπέδου του ναού με μωβ γρανιτένιο πλακάκι και άλλαξε με πλακάκια το δάπεδο του Αγίου Χαραλάμπους ενώ έχτισε και καμπαναριό, παρά τα αλλεπάλληλα σήματα διακοπής της Αρχαιολογίας.
Η δίκη διεξήχθη στο 3μελές εφετείο Λαρίσης, δεδομένου ότι υπάρχει ειδική δωσιδικία για τους μητροπολίτες και δικάζονται και σε πρώτο βαθμό από εφέτες.
Μάρτυρες στη δίκη είχαν κληθεί οι :
1. Γκούμας Ιωάννης, ως τέως Δήμαρχος Λιβαδίου
2. Σαλαβέρης Αναστάσιος, ως τέως δημοτικός σύμβουλος Λιβαδίου
3. Βαρβαρέζος Δημήτριος, ως τέως δημοτικός σύμβουλος Λιβαδίου
4. Σαλαβάτης Ιωάννης, ως τέως δημοτικός σύμβουλος Λιβαδίου
5. Καψάλης Αθανάσιος-Νικόλαος, ως ο τότε πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Λιβαδίου
6. Συνεφάκης Γεώργιος, ως πρόεδρος του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης
7. Κατσίκης Γεώργιος, ως πρόεδρος του Συλλόγου Λιβαδιωτών Κατερίνης
8. Τσανούσας Νικόλαος, ως πρόεδρος επιστημόνων Λιβαδίου
9. Ντίνα Ασπασία, αρχαιολόγος, ως προϊσταμένη της 7ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Λαρίσης
10. Σδρόλια Σταυρούλα, αρχαιολόγος, ως υπάλληλος της 7ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Λαρίσης
11. Βόγιας Νικόλαος, φύλακας, ως υπάλληλος της 7ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Λαρίσης
Η δίκη ξεκίνησε με την κατάθεση των 4 πρώτων μαρτύρων (τέως δημάρχου και δημοτικών συμβούλων), οι οποίοι κατέθεσαν επιγραμματικά ότι κατήγγειλαν τον μητροπολίτη επειδή δεν τους ενημέρωσε, ως όφειλε, για τις κατεδαφίσεις, ενώ συμφώνησαν μαζί του σε όλα τα άλλα (στην καταγγελία βέβαια άλλα υπογράφει ο τέως δήμαρχος) και χρηματοδότησαν μάλιστα με δημόσιο χρήμα και το έργο (αποκομιδή μπάζων κλπ.), έστω και αν το Υπουργείο Πολιτισμού μέσω της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας κατήγγειλε τις αυθαίρετες παραβάσεις του αρχαιολογικού νόμου. Υπ’ όψη ότι οι καταθέσεις των τεσσάρων (γραπτές και προφορικές) είναι πανομοιότυπες και συμπίπτουν λέξη προς λέξη.
Αμέσως μετά κλήθηκε ο μάρτυρας Α. Καψάλης και μόλις άρχισε να καταθέτει, αφηγούμενος τα γεγονότα, διαπιστώθηκε δημοσίως μία έντονη φραστική αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου του 3μελούς εφετείου κ. Αποστολάκη και της εισαγγελέως κας Μετσοβίτου. Η εισαγγελεύς ήθελε να εμβαθύνει στο θέμα και να εξαντλήσει τις ερωτήσεις της προς τον μάρτυρα, λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης, ενώ ο πρόεδρος την διέκοπτε συνεχώς, επιμένοντας σε μία τυπική και εξπρές εξέταση (sic). Ο έντονος δημόσιος εκνευρισμός μεταξύ τους, οδήγησε σε μία ημίωρη διακοπή, μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Με την επανέναρξη της δίκης και πριν κάν ο Καψάλης ξεκινήσει την κατάθεσή του, ο πρόεδρος του 3μελούς εφετείου διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει ηγουμενοσυμβούλιο και επομένως ούτε ηγούμενος, ώστε να χρεωθεί τις καταστροφές. Ο νόμος ορίζει ότι χρειάζονται 5 μοναχές τουλάχιστον για να εκλεγεί ηγουμένη, ενώ η Αγία Τριάδα έχει μόνον δύο. Στην περίπτωση αυτή αυτοδικαίως και κατά νόμον, ο μητροπολίτης είναι ο υπεύθυνος των πάντων. Ο πρόεδρος διέκοψε τον μάρτυρα και επέμενε προς τον μητροπολίτη ότι σίγουρα θα έχει ορίσει υπεύθυνη την γερόντισσα για όλα. Ο μητροπολίτης φυσικά συμφώνησε, ότι για όλες τις καταστροφές υπεύθυνη ήταν η γερόντισσα (με την έγκρισή του, όπως τουλάχιστον είπε). Ο πρόεδρος του ζήτησε το χαρτί εξουσιοδότησης και εκχώρησης των αρμοδιοτήτων του προς τη γερόντισσα, το οποίο φυσικά δεν το είχε ο σεβασμιότατος. Τότε ο κος πρόεδρος, διέκοψε τη δίκη, η οποία θα συνεχιστεί στις 5 Νοεμβρίου 2009, μέχρις ότου βρει το χαρτί ο σεβασμιότατος. Οι άλλοι μάρτυρες δεν πρόλαβαν να καταθέσουν, μια που η δίκη διεκόπη."
Όπως διαβάζουμε σε νέα ανάρτηση του Συλλόγου στην συνέχεια της δίκης τα όσα συνέβησαν ήταν κωμικοτραγικά αφού στα πρακτικά της δίκης όλως περιέργως φαίνονταν να έχουν καταθέσει μάρτυρες που στην πρώτη φάση της δίκης δεν είχαν καταθέσει. Αναφέρει λοιπόν ο Σύλλογος Λιβαδιωτών στο ιστολόγιό του:
"Τη συγκεκριμένη μέρα (5/11/2009), εμφανίστηκαν πάλι στο εφετείο Λαρίσης όλοι οι μάρτυρες, τόσο οι 4 έχοντες ήδη καταθέσει την 25η/6ου/2009 (Γκούμας Ιωάννης, Σαλαβέρης Αναστάσιος, Βαρβαρέζος Δημήτριος, Σαλαβάτης Ιωάννης), όσο και οι 6 μη καταθέσαντες λόγω της διακοπής (Καψάλης Αθανάσιος-Νικόλαος -είχε διακοπεί η κατάθεσή του-, Συνεφάκης Γεώργιος, Κατσίκης Γεώργιος, Ντίνα Ασπασία, Σδρόλια Σταυρούλα, Βόγιας Νικόλαος). Απουσίαζε ο Νίκος Τσανούσας, ο οποίος βρίσκεται στο εξωτερικό. Ο κατηγορούμενος Σεβασμιώτατος δεν εμφανίστηκε. Εμφανίστηκε όμως ο πληρεξούσιος δικηγόρος του, ο οποίος κατέθεσε στο δικαστήριο (η σύνθεση της έδρας ήταν φυσικά διαφορετική) τα έγγραφα που ζητήθηκαν και δεν υπήρχαν την πρώτη φορά.
Αμέσως μετά, ο εισαγγελέας της έδρας θεώρησε τη διαδικασία ολοκληρωθείσα και ζήτησε από τους εφέτες να προχωρήσουν στην έκδοση της απόφασης. Στις διαμαρτυρίες του μάρτυρα Γιώργου Συνεφάκη ότι δεν είναι δυνατόν να παρίσταται για 2η φορά μετακινούμενος από τη Θεσσαλονίκη χωρίς να καταθέσει, ο εισαγγελέας απορημένος του επέδειξε τα πρακτικά της 1ης δίκης (τα υπογράφουν ο προεδρεύων εφέτης Γ. Αποστολάκης και η γραμματέας Α. Μπουραδάμου). Σ’ αυτά, με θαυματουργό τρόπο, ήταν καταγεγραμμένες και οι καταθέσεις όλων των μαρτύρων, οι οποίοι δεν κατέθεσαν ποτέ λόγω της αναβολής (οι Συνεφάκης Γεώργιος, Κατσίκης Γεώργιος, Ντίνα Ασπασία, Σδρόλια Σταυρούλα, Βόγιας Νικόλαος), που μάλιστα εμφανίζονται να έχουν καταθέσει όλοι, όμοια και απαράλλακτα δίκην φασόν, την ίδια ακριβώς εκπληκτική φράση και μόνον αυτή ‘Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ηγουμενοσυμβούλιο’.
Ο Γ. Συνεφάκης ανακοίνωσε στο δικαστήριο ότι θα ασκήσει όλα τα δικαιώματά που προβλέπονται από τη σχετική νομοθεσία και ότι θα προστρέξει σε κάθε ανώτερο και ανώτατο δικαστικό όργανο, προσβάλλοντας την διάτρητη νομικά και ηθικά αυτή απόφαση. Το δικαστήριο μετά από σύσκεψη, αναγκάστηκε να διακόψει τη διαδικασία και να την μεταθέσει για τις 19 Νοεμβρίου 2009.
Στο ενδιάμεσο διάστημα έως τις 19/11, ο Γ. Συνεφάκης έστειλε εκτενή αναφορά στον Γενικό Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στον Εισαγγελέα Εφετών Λαρίσης, στον Πρόεδρο Εφετών Λαρίσης και στον Δικηγορικό Σύλλογο Λαρίσης, εξιστορώντας επακριβώς όλα τα γεγονότα και ζητώντας από αυτούς να επιληφθούν αρμοδίως του θέματος. Η αναφορά κατέληγε ως εξής :
Επειδή θεωρώ ότι :
1. Η νόθευση των πρακτικών της δίκης, εντάσσεται σε μία προσπάθεια (άγνωστο από ποιόν υπεύθυνο) παραπλάνησης του δικαστηρίου και επηρεασμού του στη λήψη της τελικής απόφασης
2. Αποτελεί βάναυση παραποίηση των πραγματικών γεγονότων
3. Επιφέρει βαρύτατο πλήγμα στο κύρος της δικαιοσύνης
4. Αποτελεί βαρύτατη προσβολή προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα,
Καταγγέλλω τον όποιον υπεύθυνο προκύψει από τη διερεύνηση του θέματος και σας παρακαλώ θερμά να επιληφθείτε άμεσα της υπόθεσης, κινώντας κάθε προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία, ώστε να αποκατασταθεί η νομιμότητα και να αποδοθούν οι όποιες ευθύνες στους εμπλεκόμενους στην θλιβερή αυτή ιστορία αλλοίωσης των πρακτικών.
Πράγματι, στις 19 Νοεμβρίου και με την ίδια σύνθεση, συνήλθε το δικαστήριο με όλους τους μάρτυρες παρόντες, καταθέσαντες και μη. Η δίκη ξεκίνησε εκ του μηδενός, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε απολύτως έως τότε, προφανώς διότι η όλη προηγηθείσα διαδικασία θεωρήθηκε άκυρη. Συνολικά διήρκησε 2 ώρες και 45 λεπτά και κατέθεσαν όλοι οι μάρτυρες εξ αρχής, οι οποίοι απάντησαν εξαντλητικά στις ερωτήσεις των δικαστών και του εισαγγελέα. Καταλυτικές υπήρξαν οι καταθέσεις των λοιπών μαρτύρων, προέδρων του Εξωραϊστικού, της Θεσσαλονίκης και Κατερίνης, καθώς και των υπαλλήλων της Ζ’ Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Λαρίσης, οι οποίοι παρουσίασαν και ανέδειξαν το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Κατατέθηκε επίσης από πλευράς της προϊσταμένης της Ζ’ Εφορίας, ότι η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας δεν ήταν το μόνο Μοναστήρι στην περιοχή ευθύνης του, στο οποίο ο Σεβασμιότατος παρενέβη αλλοιώνοντας με παράνομες εργασίες τα ιστορικά τους χαρακτηριστικά, αγνοώντας πλήρως τις σχετικές υποδείξεις και τον αρχαιολογικό νόμο του κράτους. Επρόκειτο δηλαδή για κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροήν παρανομίες. Ενδιαφέρον είχε επίσης η δήλωσή της, ότι η αστυνομία αγνοούσε συνεχώς τα σήματα διακοπής των εργασίων που της κοινοποιούσε διαρκώς η Ζ’ Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ζήτημα που ίσως θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους και κυρίως τους αρμοδίους της νέας ηγεσίας του τέως Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και νυν Προστασίας του Πολίτη.
Ο Σεβασμιότατος δεν παρέστη λόγω απουσίας του στο εξωτερικό και εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του. Η υπερασπιστική του γραμμή βασίστηκε στο ότι δικάζεται λάθος κατηγορούμενος, μια που κατ’ αυτόν, υπεύθυνη για την αλλοίωση του μνημείου είναι μόνον η μοναχή γερόντισσα (η οποία δεν είχε κληθεί ούτε κάν ως μάρτυς), ως η έχουσα την ευθύνη της μονής.
Η αγόρευση του εισαγγελέα κινήθηκε στο πλαίσιο μίας άκρως επιεικούς αντιμετώπισης του ζητήματος, αλλά μη μπορώντας να παραβλέψει τα πραγματικά γεγονότα, πρότεινε την κήρυξη του Σεβασμιότατου ως ενόχου. Το δικαστήριο απεδέχθη την πρόταση και επέβαλε, εξαντλώντας κάθε επιείκεια, στον κατηγορούμενο Σεβασμιότατο την ποινή των 8 μηνών με τριετή αναστολή, αναγνωρίζοντάς του τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου. Ο δικηγόρος του κατηγορουμένου άσκησε αμέσως έφεση."
Στην έφεση ο εισαγγελέας της έδρας ζήτησε την καταδίκη του, με αλλαγή του κατηγορητηρίου.
Ο μητροπολίτης υπογράμμισε στην απολογία του ότι η τοξωτή κιονοστοιχία που γκρεμίστηκε ήταν ετοιμόρροπη όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του Νίκου Χατζηνικολάου enikos.gr και τελικά αθωώθηκε.
Πηγές:
Ιστολόγιο Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης: sylivthe.blogspot.gr
Ιστοσελίδα εφημερίδας Το Βήμα: www.tovima.gr
Ιστοσελίδα εφημερίδας Ελευθεροτυπία: www.enet.gr
romfea.gr
enikos.gr
Κατερίνα Νικολάου
%20(3).jpg)
