Και για όποιους εποφθαλμιούν θέσεις υπουργών και αναμένουν εναγωνίως τον ανασχηματισμό το ερώτημα είναι: να γίνετε υπουργοί να κάνετε τί ρε λαμόγια;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ακούω τους δημοσιογράφους, από ολίγον έως πολύ αργυρώνητους, να ρίχνουν μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Μία στο μνημόνιο μία στους αντιμνημονιακούς. Αναφέρονται ..
σε κάποιο υπουργείο και αφού διεκτραγωδήσουν την οικονομική κατάσταση των υπαλλήλων ή συνταξιούχων του υπουργείου καταλήγουν με το ερώτημα «Και τί μπορεί να κάνει ο υπουργός που είναι δεμένα τα χέρια του;»
Τί μπορεί να κάνει ο Παναγιωτόπουλος που ο πιλότος του F-16 παίρνει τα μισά από όσα έπαιρνε πέρυσι; Τί μπορεί να κάνει ο Ρουπακιώτης που οι δικαστές παίρνουν τα μισά από όσα έπαιρναν πέρυσι; Τί να κάνει ο Λυκουρέντζος που δεν έχει λεφτά για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Τί να κάνει η κυβέρνηση που έχουμε 4000 αυτόχειρες; Τι να κάνει η κυβέρνηση που έχουμε 1,5 εκ, ανέργους;
Φοβερό το ερώτημα και μονίμως αναπάντητο. Λες και θέλει πολλή σοφία για να απαντηθεί.
Η απάντηση είναι πολύ απλή: όποιος δεν μπορεί να κάνει τίποτε και πονά τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς και τους ανέργους υποβάλλει την παραίτησή του και πηγαίνει σπίτι του. Γιατί παραμένει στη θέση του; Να διαχειρίζεται τί; Αυτό που δεν μπορεί να κάνει; Ο Σαμαράς τους είπε «στα τέσσερα», αλλά δεν τους κάρφωσε παλάμες και πατούσες στο δάπεδο.
Και για όποιους εποφθαλμιούν θέσεις υπουργών και αναμένουν εναγωνίως τον ανασχηματισμό το ερώτημα είναι: να γίνετε υπουργοί να κάνετε τί ρε λαμόγια;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Αυτό το σημείωμα το έγραψα για τον φίλο μου που παραπονέθηκε ότι δεν μπορεί να διαβάζει αντιγραφές μου.
