Κάθε πολιτική που έμμεσα ή άμεσα στοχοποιεί την ελευθερία του πολίτη πάντα συνοδεύεται με την απώλεια ιστορικής μνήμης και τον εκφυλισμό του δημόσιου λόγου. Η πρόσφατη ...
νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Βενιζέλου τηρεί τις προϋποθέσεις.
Ο κ. Βενιζέλος θέλει να καταθέσει νομοσχέδιο «για την αντιμετώπιση των φαινομένων ρατσιστικής βίας». Αιτιολογεί αυτή την κίνηση ο κ. Βενιζέλος λέγοντας «παρατηρείται στην ελληνική κοινωνία το φαινόμενο του μιθριδατισμού σε σχέση με τον εκφασισμό. "Υπάρχει αυτή η σταδιακή, η σταγόνα - σταγόνα αλλοίωση της συνείδησης, η χαλάρωση των αντανακλαστικών. Όλα μας φαίνονται φυσιολογικά. Όλα μας φαίνονται νόμιμα. Όλα μας φαίνονται ανεκτά. Αλλά δεν υπάρχει ανοχή, δεν υπάρχει ανεκτικότητα, δεν υπάρχει συμβίωση με αυτούς που δεν σέβονται την Δημοκρατία, δεν σέβονται το κράτος δικαίου, δεν σέβονται το συνταγματικό πλαίσιο"».
Αναφέρω το γεγονός γιατί οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η βία δεν είναι ένα πρόσφατο ούτε τυχαίο γεγονός. Ο νόμος πλαίσιο για την παιδεία του 1983 καθιερώνοντας το πανεπιστημιακό άσυλο μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε χώρους βάρβαρης βίας. Το επίσημο ελληνικό κράτος έγινε ο προστάτης και ο χρηματοδότης της μύησης χιλιάδων στην βία και τον τραμπουκισμό. Μάλιστα οι Έλληνες πολίτες όπως συνεχώς τους “ενημέρωναν” τα ΜΜΕ και όπως τους “διαφώτιζαν” οι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες, έπρεπε να αποδεχθούν την βία ως ένα φυσιολογικό και αναπόφευκτο κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας, διαφορετικά ήταν μικροαστοί, νοικοκυραίοι και ακροδεξιοί.
Όμως η παράταξη και οι κυβερνήσεις στις οποίες μετείχε ο κ. Βενιζέλος πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Φρόντισαν να διευκολύνουν και το έγκλημα δολοφόνων, βιαστών, ληστών κ.α. Οι ποινές άρχισαν να μειώνονται, το έγκλημα άρχισε να αυξάνεται και το πολιτικό σύστημα αποφάσισε ότι η λύση ήταν η αποσυμφόρηση των φυλακών.
Η ανομία και η ανοχή στην ανομία θα κυριαρχήσει σε όλα τα επίπεδα με κλασσικό παράδειγμα το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Είναι το άρθρο του συντάγματος που κάνει σχεδόν αδύνατη την δίωξη παρανομούντων υπουργών. Ποιος ήταν ο εισηγητής αυτού του απαράδεκτου άρθρου ασυλίας διεφθαρμένων πολιτικών; Ο κ. Βενιζέλος φυσικά. Είναι ένα γεγονός που ο κ. Βενιζέλος και τα ΜΜΕ φροντίζουν να αποκρύπτουν.
Αυτή ήταν μέχρι χθες η αντιμετώπιση της βίας, του εγκλήματος και της διαφθοράς από τον κ. Βενιζέλο. Τώρα θέλει νέους νόμους, μήπως έχει αλλάξει η στάση του; Θέλει «Άρση ασυλίας και βαρύτερη τιμωρία στους βουλευτές και ευρωβουλευτές που διαπράττουν αδικήματα ρατσιστικής βιας. Σκληρότερες ποινές σε όλα τα πλημελήμματα με ρατσιστικό κίνητρο. Αυστηρότερες κυρώσεις σε βουλευτές που έχουν ανάρμοστη συμπεριφορά, ρατσιστικό και σεξιστικό λόγο.»
Ο κ. Βενιζελός ακολουθώντας την μακρά παράδοση του ΠΑΣΟΚ καταστρέφει ότι έχει απομείνει από την αστική δημοκρατία. Δεν θέλει να τιμωρούνται αυστηρότερα οι δολοφονίες ή οι ξυλοδαρμοί. Απλά θέλει ο δικαστής να ερευνά τα πολιτικά φρονήματα του κατηγορούμενου και στην περίπτωση που αυτά τα φρονήματα δεν είναι της αρεσκείας του νομοθέτη, τότε και μόνο τότε, θα τιμωρείται αυστηρότερα. Όμως στις δημοκρατίες οι πολίτες δεν τιμωρούνται για τα πιστεύω τους αλλά για τις πράξεις τους. Υψηλά γράμματα αυτά για ένα γνήσιο εκπρόσωπο της πασοκαρίας όπως ο κ. Βενιζέλος. Η ελευθερία του λόγου, των πολιτικών πιστεύω, της έκφρασης και της σκέψης αποτελούν έναν ακόμα αστικό αναχρονισμό για τον κ. Βενιζέλο.
Σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι η πρωτοβουλία του κ. Βενιζέλου είναι αθώα ή δεν τους αφορά οφείλουμε μια προειδοποίηση: Δίνοντας στο κράτος σήμερα την εξουσία, με αυτό τον έμμεσο αλλά ξεκάθαρο τρόπο, να ποινικοποιεί την σκέψη και τον λόγο συνιστά το πρώτο βήμα σε μια πορεία ανελευθερίας. Αυτός ο εκφυλισμός της δικαιοσύνης θα συνεχιστεί με πολλά άλλα προοδευτικά νομοθετήματα που ολοένα θα επεκτείνουν το ρόλο του κράτους στο να αποφασίζει τι μπορείς να σκέφτεσαι και να λες. Και κάποια μέρα, όταν θα είναι πλέον πολύ αργά, ακόμα και η σιωπή θα είναι ύποπτη και ποινικά κολάσιμη.
