Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Οποιος μελετήσει κάπως συστηματικά την ιστορία, θα ανακαλύψει μια πληθώρα πολιτισμών που κάποτε άνθισαν και αίφνης εξαφανίστηκαν, δίχως να...
αφήσουν τίποτα σημαντικό πίσω τους. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει μια γενική θεωρία που να μπορεί να αναλύσει ικανοποιητικά τους βασικούς λόγους, που οδήγησαν μια πρώην ακμάζουσα κοινωνία στην παρακμή ή στην εξαφάνισή της.
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι λαοί που δεν υπέκυψαν ποτέ, που προσπάθησαν να διατηρήσουν την ελευθερία τους και τη συλλογική τους ταυτότητα με κάθε τίμημα, είναι οι μόνοι που επιβίωσαν ανά τους αιώνες και μεγαλούργησαν.
Διάβαζα πριν κάποιους μήνες τα συμπεράσματα από ένα γερμανικό φόρουμ γύρω από τη διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας και τη σχέση της με τα επιτεύγματα ενός λαού. Ηταν κοινή διαπίστωση όλων, ότι ο μοναδικός λαός της εποχής της μακεδονικής κυριαρχίας των λεγόμενων ελληνιστικών χρόνων, που μέχρι σήμερα διατήρησε «ατόφια» την πολιτισμική του ταυτότητα είναι ο εβραϊκός λαός. Εκείνος ακριβώς ο λαός που δε συμβιβάστηκε ποτέ και με κανέναν κατακτητή αγγίζοντας πολλές φορές το όριο της εξαφάνισής τους από τους αιγύπτιους, τους έλληνες, τους ρωμαίους, τους γερμανούς, κ.λ.π.. Πολλοί λαοί που κάποτε κυριάρχησαν (Σουμέριοι, Χετταίοι, Ασσύριοι, Φοίνικες κ.λ.π.) εξαφανίστηκαν, δίχως να γνωρίζουμε επακριβώς το γιατί, ενώ άλλοι, όπως οι Αιγύπτιοι, οι Ελληνες, οι Πέρσες κ.λ.π., δεν μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν διατηρήσει την ταυτότητά τους, αφού ιδέες, τρόπος σκέψης και καθημερινής ζωής έχουν βαθιές ιουδαϊκές επιρροές. Ενας μικρός λαός νομάδων με ακλόνητη πίστη στον εαυτό του κυριάρχησε πνευματικά πάνω στους πρώην κατακτητές του, επιβάλλοντας έμμεσα το Θεό του και τον τρόπο ζωής του. Αυτός ο ίδιος λαός μπορεί σήμερα να καυχηθεί, ότι σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτιστικό, ακόμη και στο επίπεδο των επιστημών και των πολιτικών ιδεών, έχει τον πρώτο λόγο. (168 νομπελίστες είναι εβραϊκής καταγωγής). Μόνο άσχετοι, άραβες και ισλαμιστές αρνούνται τις ικανότητές τους ή τις αποδίδουν σε σιωνιστική προπαγάνδα.
Αυτό όμως που δεν ανέφεραν στο γερμανικό φόρουμ, είναι το γεγονός, ότι από την εποχή των Πτολεμαίων, από την εποχή των εβραίων Φίλωνα και Μαϊμονίδη, που πήραν ελληνικά ονόματα, από την εποχή των Σπινόζα, Ρικάρντο, Μαρξ, Φρόϊντ, Αϊνστάϊν, μέχρι και σήμερα Τσόμσκι κ.α. οι εβραίοι είναι οι καλύτεροι μαθητές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αφού όλοι τους ήξεραν άπταιστα ελληνικά.. Την εποχή που, με εξαίρεση κάποιους λίγους σαν τον Πλήθωνα τον Γεμιστό, οι δικοί μας σοφοί στοχαστές πέταγαν στα σκουπίδια την αρχαία ελληνική γραμματεία και μελετούσαν την ιστορία των εβραίων, οι εβραίοι αυτοί, αφού μελέτησαν την αρχαία ελληνική γραμματεία, πήραν ότι καλύτερο βρήκαν και το μπόλιασαν με τις παραδόσεις τους. Αν δώσει κανείς μια λέξη κλειδί στα αγγλικά, γαλλικά ή γερμανικά, για να αναζητήσει αναλύσεις κειμένων πάνω στα έργα των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, τα μισά θα είναι από γερμανοεβραίους, γερμανογάλλους ή γερμανοάγγλους και ίσως βρεθεί και κάποιο κάποιου έλληνα του εξωτερικού (Στην Ακαδημία των Αθηνών ασχολούνται με άλλα σοβαρότερα θέματα).
Θα μου πείτε, «γιατί τα γράφεις τώρα όλα αυτά. Είσαι νοσταλγός του ένδοξου παρελθόντος»; Όχι διόλου. Οπου επιχειρήθηκε η μιμητική επανάληψη του ένδοξου παρελθόντος, δίχως νέα πνοή, κατέληξε σε φάρσα. Αλλωστε, το ένδοξο παρελθόν δεν επαναλαμβάνεται με απογόνους αποπροσανατολισμένους, ταπεινωμένους και σε πλήρη σύγχυση για την ταυτότητά τους, όπως είμαστε εμείς σήμερα. Οταν το σλόγκαν «έχω και καταναλώνω άρα υπάρχω», έχει γίνει το μοναδικό κριτήριο κύρους και αυτοπραγμάτωσης ακόμη και των νηπίων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς(ο μπαμπάς μου έχει μερσεντές ο δικός σου τι αμάξι έχει), κάθε προσπάθεια αναβίωσης του παρελθόντος «μια καταδίκη είναι γραφτή». Οπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, βλέπεις γύρω σου εμπορεύσιμους καταναλωτές και όχι ελεύθερους και συνειδητούς πολίτες.
Η κοινωνία μας, από κοινωνία δημιουργών πνεύματος και ιδεών, έχει μεταμορφωθεί σε κοινωνία παθητικών καταναλωτών. Αυτοί οι ενεργοί πολίτες που συναντιόντουσαν κάποτε στην αρχαία αγορά, με την πρόθεση να συζητήσουν υπεύθυνα για κοινά δημόσια θέματα, γνωρίζοντας πως αν δεν κάνουν οι ίδιοι κάποια πράγματα δε θα γίνουν από μόνα τους, σήμερα συναντιούνται στην αγορά για να καταναλώσουν, να πουλήσουν και να πουληθούν. Εγιναν όχι απλώς «αχρείοι πολίτες», όχι απλώς παθητικοί καταναλωτές, αλλά έγιναν οι ίδιοι εμπορεύματα και μάλιστα φθηνά εμπορεύματα που συναγωνίζονται ποιο θα είναι πιο ευπώλητο στην κρεατ-αγορά εργασίας. Στην Αγορά, εκεί που κάποτε οι άνθρωποι αντάλλασσαν ιδέες τώρα ανταλλάσσουν μόνο εμπορεύματα. Και το πιο τραγικό απ’ όλα είναι το γεγονός, ότι περάσαμε και στα παιδιά μας την αίσθηση ότι όλα σε τούτη τη ζωή είναι ένας σωρός από εμπορεύματα προς κατανάλωση και τίποτε άλλο. Αν μέσα σ’ αυτό το θλιβερό περιβάλλον, προσθέσουμε και τις κραυγές των δήθεν εκσυγχρονιστών, για τον επερχόμενο αφανισμό μας εάν δεν πουλήσουμε ολοκληρωτικά τη γη, το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα μας, στους ευρωπαίους, «σ’ αυτούς που ξέρουν πως θα μας οδηγήσουν στη Γη της Επαγγελία», τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά.
Οποιος δεν ξέρει από που έρχεται, δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται και είναι φυσικό να μην ξέρει ούτε που πηγαίνει. Από εμάς θα εξαρτηθεί αν τους αφήσουμε να μας ευνουχίσουν πνευματικά, απεμπολώντας ότι σημαντικότερο έχει ένας λαός, την πολιτισμική κληρονομιά και την ιστορία μας.
