του Σωτήριου Καλαμίτση
Το ύφος του εν λόγω κυρίου είναι πράγματι απαράδεκτο. Η αλαζονεία και η οίηση ξεχειλίζουν. Η καλή Γερμανία πάντοτε απέναντι στους κακούς μη Γερμανούς. Κι’ επειδή εμείς ανακαλύψαμε μόλις τώρα αυτά που μας χρωστάει η Γερμανία είτε λέγονται πολεμικές αποζημιώσεις είτε λέγονται αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, μας απήντησε ο κ. Σόιμπλε να...
ξεχάσουμε αυτά τα κόλπα και να κοιτάξουμε να γίνουμε εύρυθμο κράτος. Ως προς το δεύτερο πώς μπορώ να μη του δώσω δίκηο; Πνιγήκαμε στα Μνημόνια, τα οποία υποτίθεται ότι εμπεριέχουν και μεταρρυθμίσεις που θα μας βγάλουν από το τέλμα, στο οποίο ζούμε δεκάδες χρόνια τώρα, αλλά το μόνο που είδαμε είναι περικοπές μισθών και συντάξεων, διάλυση του κράτους πρόνοιας, της υγείας και της παιδείας και αύξηση της φορολογίας, για να συγκεντρωθούν τα χρήματα, με τα οποία θα αποπληρώσουμε τους δανειστές μας, οι οποίοι μας δάνειζαν για να πλουτίζει το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα και να έρχεται με θράσος ο γάιδαρος να λέει «Τα φάγαμε όλοι μαζί!».
Ποιος, λοιπόν, έδωσε το δικαίωμα στον Σόιμπλε να λέει όσα λέει; Από πού άντλησε το θράσος να μας κουνάει το δάχτυλο και να μας δείχνει τον δρόμο των διαρθρωτικών αλλαγών ως αντίποδα της «Αλλαγής», του «Εκσυγχρονισμού» και της «Επανίδρυσης του κράτους»;
Την 28.10.2011 η εφημερίδα «Δημοκρατία» κυκλοφόρησε με ένα εκπληκτικό ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο συνίσταται στην έκθεση που συνέταξε ομάδα επιστημόνων υπό τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Δοξιάδη με τίτλο «Αι θυσία της Ελλάδος εις τον Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον» και υπεβλήθη κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση του ΟΗΕ. Η λίαν εμπεριστατωμένη αυτή έκθεση αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία τα δεινά που υπέστη ο λαός μας από την Αρία φυλή, στην οποίαν ανήκει ο κ. Σόιμπλε. Δεινά στον βωμό της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, οι οποίες, συμπληρώνω εγώ, εξακολουθούν να αποτελούν ζητούμενα. Διάβαζα την έκθεση και αναρωτιόμουν: «Πότε οι δάσκαλοί μας μάς μίλησαν με τέτοια λεπτομέρεια για όσα υπέστημεν από τα ξανθά κτήνη; Ποιό βιβλίο ιστορίας περιείχε ή περιέχει έστω και ελάχιστες από τις πληροφορίες που εμπεριέχονται σ’ αυτήν την έκθεση; Θυμάμαι ότι σε βιβλίο Ιστορίας για την Επανάσταση το ΄21 υπήρχε σωρεία πληροφοριών για το πόσες π.χ. μπόμπες έπεσαν στη ναυμαχία του Ναυαρίνου ή πόσα φυσίγγια κατανάλωσε ο Παπαφλέσσας. Δηλαδή πληροφορίες ανούσιες, οι οποίες σκίαζαν τη σημασία των ναυμαχιών και των μαχών και ήταν παντελώς ξεκομμένες από το ιστορικό γίγνεσθαι και τους συσχετισμούς των ξένων δυνάμεων που εν πολλοίς καθόριζαν την τύχη μας».
Κουβέντα, λοιπόν, για όλα αυτά. Ακριβώς όπως και με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που μας κάρφωσε σφήνα ο Τίτο στα βορειοδυτικά πλευρά μας και για την οποία κάναμε τουμπεκί ψιλοκομμένο κατ’ εντολήν της υπερατλαντικής συμμάχου δυνάμεως προκειμένου να μην κακοκαρδισθεί ο Τίτο, ο οποίος είχε αποσχισθεί από το Ανατολικό Μπλοκ δημιουργώντας ρήγμα στο μέτωπο του αντίπαλου δέους, της κραταιάς ΕΣΣΔ.
Τα είχαμε ξεχάσει όλα. Ούτε «Σκοπιανό» ζήτημα θέταμε, ούτε για αποζημιώσεις μιλούσαμε. Για να μη μας δημιουργούν θέμα οι Γερμανοί που είχαν υποδεχθεί χιλιάδες Έλληνες μετανάστες, λένε. Που είχαν υποδεχθεί ανθρώπους τους οποίους οι ίδιοι είχαν φτωχοποιήσει, αλλά τώρα είχαν τη δυνατότητα να τους «ταΐσουν» με τα λεφτά της υπεραγίας και υπερατλαντικής συμμάχου δυνάμεως.
Και ο υπουργός μας επί των Εξωτερικών, 69 χρόνια από την ήττα του Άξονα υπενθύμισε στον κ. Σόιμπλε ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων είναι ζήτημα αρμοδιότητος της Διεθνούς Δικαιοσύνης. Πότε θα προσφύγουμε σ’ αυτή τη Δικαιοσύνη κ. Tamiflou; Πέρασαν 69 χρόνια. Θα περιμένουμε άλλα τόσα;
Είμαστε γελοίοι. Κοκορευόμαστε που ο κ. υπουργός έδωσε απάντηση επαρκώς εθνικά υπερήφανη. Και μετά; Και μετά;
Ξέρει ο Σόιμπλε σε ποιόν μιλάει. Μιλάει στα σ’ αυτούς που δεν τολμούν να σηκώσουν ανάστημα, είτε διότι είναι προ πολλού εξαγορασμένοι, πράγμα που γνωρίζει και μπορεί να αποδείξει ο κ. Σόιμπλε, είτε διότι είναι δειλοί και άβουλοι και σκέφτονται για το καλό μου. Ξέρεις τί είναι να ξυπνήσω ένα πρωΐ και να δω τα γερμανικά βομβαρδιστικά να με ραίνουν με μπόμπες, επειδή ο υπουργός μου επί των Εξωτερικών πέταξε μια πατσαβούρα στον κ. Σόιμπλε; Ουάου!!
Τελικά παραπονούμεθα ότι δεν υπάρχει ελληνική διπλωματία, ότι δεν υπάρχουν σταθερές θέσεις εξωτερικής πολιτικής, ότι ο κάθε υπουργός ακολουθεί τη δική του πολιτική κ.ο.κ. Πού το είδαμε αυτό; Η εξωτερική μας πολιτική είναι η πιο σταθερή του κόσμου. Θυμηθείτε τί είχε πει ο Πάγκαλος στη Βουλή μετά τη νύχτα των Ιμίων για να δικαιολογήσει τη δειλία της κυβέρνησης: «Υπάρχουν πολλοί που ήθελαν να κινηθούμε στρατιωτικά. Τη ρώτησαν την Ελληνίδα μάνα που θα έχανε το γιό της σε μία πολεμική σύρραξη; Τί θα της απαντούσα εγώ, αν με ρωτούσε αυτή η μάνα;». Δεν είναι αυτό υπερήφανη πολιτική;
Σωστόν. Κάθε μάνα, κάθε πατέρας δεν θα ήθελε να χάσει το γιό του σε πολεμικές συρράξεις. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ας καταργήσουμε τον στρατό, όπως θέλουν πάρα πολλοί αριστεροί, αριστεριστές και δεν συμμαζεύεται, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο στρατός είναι απαραίτητος μόνον για να εδραιωθεί η επανάσταση σε όλη την υφήλιο. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν διατηρούσε η ΕΣΣΔ τεράστιες ένοπλες δυνάμεις; Τώρα, όμως, που το καθεστώς στη Ρωσία είναι καπιταλιστικό, δεν θα πρέπει να καταργηθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις; Κι’ όταν καταργήσουμε τον στρατό και δεν θα κινδυνεύουν τα παιδιά μας να χάνουν τη ζωή τους σε πολεμικές συρράξεις, θα είμαστε ευτυχείς που θα μπορούν να χάνουν τη ζωή τους στην πλατεία Συντάγματος από αστυνομικά χημικά ή στην Ιερισσό ή στις εθνικές οδούς της κακιάς ώρας ή στα εργοστάσια και εργοτάξια, όπου δεν τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας ή .., ή … ή …
Ακόμη και σ’ αυτό το «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» αναφέρονταν οι καθηγητές μας εντελώς ακροθιγώς [και όχι «εξ απαλών ονύχων» που λέει ο ΓΑΠ και όλοι οι άλλοι μορφωμένοι του επιπέδου του]. Αυτός είναι ο λόγος που δεν με εκπλήσσουν οι ύβρεις του Σόιμπλε και οποιουδήποτε Σόιμπλε, αλλά και τα υποτελή κακαρίσματα της «ελληνικής ηγεσίας». Πώς να με εκπλήξουν, άλλωστε, όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένας στου δύο Έλληνες θεωρεί δημοφιλέστερο πολιτικό τον Φωτίγκο;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
