Με αφορμή την ατυχή συνέντευξη του Κοινοβουλευτικού
Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, προς τον «ΕΠΕΝΔΥΤΗ»
Ο εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης (του λοιπού Δ.Π. γιά τις ανάγκες οικονομίας του κειμένου) επιδιώκει συστηματικώς να πλασσάρεται ως μειλίχιος πολιτικός της Αριστεράς, χαμηλών αριστερών τόνων, εμφανιζόμενος ως αντίθετος με τις κατασκευασμένες ή άσκοπες αντιπαραθέσεις. Όσο, όμως, είναι θεμιτό να το επιδιώκει, άλλο τόσο οφείλει εις εαυτόν και να το αποδεικνύει και πολύ περισσότερο να μην ενεργεί προς την...αντίθετη κατεύθυνση, υποδαυλίζων αντιθέσεις και δημιουργών ή διευρύνων υφιστάμενα ήδη προβλήματα.
Από την άποψη αυτή, θεωρώ ότι η συνέντευξή του κ. Δ.Π. προς τον «ΕΠΕΝΔΥΤΗ» (φύλλο του περασμένου Σαββάτου της 18ης Μαϊου τ.ε.), προς δημοσιογράφο εκ των προσκείμενων προς την επικοινωνιακή ομάδα του Σκουρλέτη, εκ των στενότερων αυλικών του τελευταίου, του Αρχηγού Τσίπρα, υπήρξε ατυχής και μόνον γιά τα λεχθέντα που ακολουθούν: «Προσωπικά υποστηρίζω την εκλογή του προέδρου από το συνέδριο του κόμματος, γιατί έτσι θα εκφραστεί πιό αντιπροσωπευτικά στο κόμμα ο "κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ". Όποιος αμφισβητεί και διαφωνεί ριζικά με την πολιτική και το πρόγραμμα που με την ηγεσία Τσίπρα μας πήγε από το 4% στο 27% μπορεί να καταθέσει ενώπιον των συνέδρων, άλλη υποψηφιότητα»(...)
Είναι απολύτως προφανές, ότι, με τη συνέντευξή του αυτή, ο κ. Δ.Π. επιδιώκει να υπηρετήσει διπλό σκοπό, εκ παραλλήλου και εξ ίσου:
-Πρώτον, να δηλώσει δημοσίως πίστη και νομιμοφροσύνη προς το «σύστημα εξουσίας» του Τσίπρα, επί το απλούστερον να πει «εγώ εδώ είμαι με εσάς και όχι με τους άλλους», ώστε στην αμείλικτη, αν και ανομολόγητη, υπόγεια διαμάχη εις τα ένδον του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, υποσυνιστωσών, προσωπικοτήτων κλπ, μετεξελισσόμενου σε «ενιαίο κόμμα» τον ερχόμενο Ιούλιο, να πιάσει στασίδι εις το ιερό του ναού, πράγμα που απαιτεί προς τούτο κατάλληλες κινήσεις και συμμαχίες, ακόμη και συμμαχίες εν όψει της αδυσώπητης μάχης του κομματικού σταυρού, όποια μορφή κι αν θα έχουν τα ψηφοδέλτια τα οποία θα διανεμηθούν εις τους 4.000 ΣΥΡΙΖΑίους συνέδρους.
-Δεύτερον, και με τρόπο εξόχως φίλερι και προκαταβολικό, ως εάν να πρόκειται γιά προληπτική επίθεση προς καλύτερη αντιμετώπιση και τελικώς αιφνιδιασμό του εχθρού, έρχεται να προκαλέσει τον έτερο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματός του(...)Παν. Λαφαζάνη (του λοιπού Π.Λ.), ώστε να υποχρεώσει τον τελευταίο να ξεδιπλώσει από τώρα τα σχέδια του, «αν το τολμά», εννοών ότι «κινδυνεύει» να αντιμετωπίσει την χλεύη και την αποδοκιμασία του σώματος των ΣΥΡΙΖΑίων συνέδρων. Ουσιαστικώς, όμως, ο Δ.Π. ενεργεί από τώρα ως «λαγός του Τσίπρα» με σκοπό να εξωθήσει τον Π.Λ. σε εσπευσμένη δημοσιοποίηση των εσωκομματικών πολιτικών του προθέσεων, ώστε ο εντολεύς του να εξασφαλίσει το ταχύτερον δυνατόν χρόνο γιά την προετοιμασία των κινήσεων προς αναδόμηση μιάς δεύτερης υποψηφιότητος. Προς τούτο υπάρχει εις τη διάθεση του Αρχηγού ο πλήρως ελεγχόμενος από το «κύκλωμα Τσίπρα» μηχανισμός του κομματικού ιερατείου της Κουμουνδούρου, εις άπαντα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόχως κρισίμων του οργανωτικού και του επικοινωνιακού/προπαγανδιστικού.
Βεβαίως είναι γεγόνός ότι εις τον Δ.Π. θα πρέπει να αναγνωρισθούν και κάποια «ελαφρυντικά», κάποιοι ιδιαίτεροι λόγοι, που τον κάνουν να κινείται με τρόπο τελικώς εκβιαστικό από πλευρά τακτικής, όπως και με άφθονη εκδούλευση προς του Αρχηγό του Τσίπρα. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι δεν του λείπει ο κλειστός-προσωποπαγής πολιτικός μηχανισμός, περιλαμβανομένων και των των λογής-λογής ταλιμπάν, οι οποίοι σπεύδουν να τον ακολουθούν εις τα κοινωνικά δίκτυα και να ασχημονούν ή να καθυβρίζουν εναντίον όσων «αδικούν ή πάνε κόντρα στο Δημήτρη».
Ο λόγος είναι σαφής και δεινός, σχετιζόμενος με την ψευδο-ανανεωτική πολιτική καταβολή του Δ.Π., την οποία εβεβαίωσε το 2009 με την τότε διάσπαση του ΣΥΝ και την «επιλογή» του-προφανώς με ανταλλάγματα, εκ των οποίων αυτό της σημερινής του ιδιότητος συνιστά πρόδηλη επιβεβαίωση- να μην ακολουθήσει, την τελευταία στιγμή, τους ανανεωτικούς, υπό το Φώτη Κουβέλη, οι οποίοι δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να αποχωρήσουν από τον Τσιπροκρατρούμενο τότε ΣΥΝ.
Μόνος λοιπόν, αλλά και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σήμερα, ο Δ.Π. αισθάνεται υποχρεωμένος, χάριν προσωπικής επιβιώσεως εις το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ», να υπερακοντίζει σε εκδουλεύσεις και πλειοδοσία τον Τσίπρα, πολλών μάλλον που, με τους οι λιγοστούς «δικούς του» που διαθέτει, αδυνατεί να σχηματίσει βιώσιμη και υποσχόμενη συνιστώσα, δυνάμενη να του εξασφαλίσει ενισχυμένη βάση πολιτικής παρουσίας και επικράτησης εις την ηγεσία του «ενιαίου» ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιθέτως, είναι διαφορετική η περίπτωση του Π.Λ. και της «Αριστερής Πλατφόρμας» του, με διακηρυγμένες και διακριτές θέσεις, όπως και παράλληλες ιδιαίτερες δομές και επικοινωνιακούς/προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, πλαίσιο συμμαχιών με άλλες συνιστώσες, προσωπικότητες κλπ. Εδώ πρόκειται γιά μία συμπαγή και σφιχτή-κλειστή ομάδα, η οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να στέρξει σε αυτοδιάλυση ή αυτοϋπονόμευση, αναζητώντας- αντιθέτως- τον αποτελεσματικότερο τρόπο, ώστε να φέρει σε δύσκολη θέση τον Αρχηγό Τσίπρα και να τον υποχρεώσει εν συνεχεία σε υποχώρηση και εξασφάλιση ανταλλαγμάτων, προκειμένου να μην θέσει υποψηφιότητα ο Λαφαζάνης, ως ανθυποψήφιος του Τσίπρα, εις το συνέδριο του Ιουλίου. Εδώ πρόκειται γιά ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και δύο ΣΥΡΙΖΑ σε συσκευασία του ενός!
Με τα προηγούμενα ως περίπου δεδομένα, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι η θέση του Δ.Π. εις το πολιτικό τοπίο του «ενιαίου» ΣΥΡΙΖΑ είναι κατοχυρωμένη και τελικώς εξασφαλισμένη, διότι το πολιτικό τοπίο είναι ρευστό, ίσως και κινούμενη άμμος, καίτοι «αριστερή». Συνεπώς καμία υπάρχουσα ισορροπία σήμερα δεν μπορεί να προεξοφληθεί και μελλοντικώς, με τον Δ.Π. μοναχικό και συνεπώς ασταθή παίκτη του εσωκομματικού παζλ, όπου μάλλον ηλθε να δυσχεράνει τη θέση του, παρά να την ενισχύσει με την ατυχή συνέντευξή του προς τον «ΕΠΕΝΔΥΤΗ».
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μπορεί να εμφανίζεται ότι θέλει να μετεξελιχθεί σε «κόμμα εξουσίας», συνεπώς και αρχηγικό κατ’ ανάγκην με τον Τσίπρα πρόεδρό του, αλλά η μεγάλη ήττα του τελευταίου να περάσει από τώρα αυτοδιάλυση των συνιστωσών και η αναδίπλωση του θέματος εις το «ιδρυτικό συνέδριο» του Ιουλίου του στερεί πολύτιμο χρόνο και συνεχίζει να τον κρατεί δέσμιο παράλληλων δομών εντός του ίδιου πολιτικού μορφώματος.
Ακόμη κι αν υπάρξει ούριος άνεμος έως τότε υπέρ του «οράματος Τσίπρα», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει ενιαία φωνή και έκφραση. Απλώς οι συνιστώσες θα μετονομασθούν σε «τάσεις ιδέων», όπως επρότεινε ήδη ο Τσίπρας, αλλά αυτό θα απέχει έστω και στοιχειωδώς από ένα τυπικό ενιαίο κόμμα.
Εις ό,τι αφορά δε την τύχη του Δ.Π. μάλλον θα έχει υπονομευθεί, ακόμη και με δική του ευθύνη πολιτικών χειρισμών.
Ας πρόσεχε..Φαίνεται, όμως, ότι δεν θέλει να διδαχθεί επαρκώς από την προτέρα πολιτική του εμπειρία και σε συνδυασμό με το άγχος γιά πολιτική επιβίωση και υπουργοποίησή του από τον Τσίπρα σε τυχόν «κυβέρνηση της Αριστεράς+Καμμένων+προθύμων» υποπίπτει σε κρίσιμα λάθη, με μοιραίες επιπτώσεις...
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
smichio@otenet.gr
