Περί ρατσισμού και άλλων τινών...

- Γράφει για Ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
- "Από μικρός έμαθα ότι είναι κακό να εχθρεύεσαι ανθρώπους επειδή έχουν διαφορετικό χρώμα ή/και θρησκεία από εμένα. Ωστόσο αυτό δε με εμποδίζει να εχθρεύομαι ανθρώπους που καταπατούν βασικούς κανόνες υγιεινής".

Πριν από κάποια χρόνια, όταν ήμουν αρχισυντάκτης της "Μακεδονίας" είχαμε κάνει μία μεγάλη έρευνα για τους τσιγγάνους που ζουν στο Νομό Θεσσαλονίκης (ναι, τότε οι εφημερίδες έκαναν έρευνες για τα σοβαρά θέματα και δεν...

 βολεύονταν στις "απόψεις" και τις "γνώμες" των στελεχών τους), κυρίως για να εντοπίσουμε και να αναδείξουμε τα προβλήματα στη στέγαση και την εκπαίδευση που αντιμετώπιζε αυτό το ιδιαίτερο πληθυσμιακό κομμάτι. Την τελευταία ημέρα της δημοσίευσης συνηθιζόταν ο αρχισυντάκτης να γράφει τα συμπεράσματα της έρευνα αλλά και το δέον γενέσθαι (αυτό που τόσο αγαπούμε οι δημοσιογράφοι, να λέμε στους άλλους τι πρέπει να κάνουν χωρίς ποτέ εμείς να το δεχόμαστε).

Το θυμήθηκα όταν διάβασα το κείμενο της Κικής Δημουλά και κυρίως τα κείμενα με τα οποία η "Αριστερή Διαννόηση των Αθηνών" της επιτέθηκε επειδή η ίδια τολμησε να δυσφορήσει με τη συμπεριφορά κάποιων μεταναστών στη γειτονιά της.

Μιλάμε για παλαβά πράγματα! Ο ρατσισμός γίνεται από κάποιους μανδύας για να καλύψει τα πάντα. Δηλαδή εάν εγώ ενοχλούμαι από τη βρομιά και τη δυσωδία που αναβλύζει μέρα- μεσημέρι μέσα στο λεωφορείο το άπλυτο κορμί ενός Πακιστανού (πιστέψτε με και ελληνικό να ήταν το κορμί δε θα μειωνόταν η δυσφορία), και τολμούσα να διαμαρτυρηθώ θα ήμουν ρατσιστής;

Όταν βλέπω, συμπαθέστατους κατά τα λοιπά, έγχρωμους πλανόδιους πωλητές να κατουράνε ανεμπόδιστα και αναίσχυντα στο πάρκο που πάω με τα παιδιά μου και δυσφορώ, εγώ έχω το θέμα;

Όταν, μπροστά στα μάτια μου, περίπου πέντε ή επτά σκουρόχρωμοι αλλοδαποί πλησιάζουν με εμφανείς διαθέσεις ένα κοριτσάκι 15 χρονών με απλωμένα τα βρώμικα χέρια τους, φταίω εγώ που δυστροπώ και βάζω τις φωνές;

Αηδιάζω και βρίσκομαι απότομα στα πρόθυμα εμετού κάθε φορά που περνάω από συγκεκριμένο διαμέρισμα, σε πολυκατοικία συγγενών μου, επειδή οι ρομά κάτοικοι του έχουν άλλη άποψη για την καθαριότητα από την κρατούσα...

Όχι κυρίες και κύριοι του αντιρατσιστικού κινήματος! Δεν πρέπει να σιωπώ μην τυχόν και με χαρακτηρίσετε ρατσιστή. Η ανοχή μου στο διαφορετικό είναι δεδομένη! Ωστόσο δεν αισθάνομαι καμία υποχρέωση να νιώθω ανοχή απέναντι στη βρομιά, τη δημόσια αφόδευση, την απλησιά, την επιθετικότητα, τη βία που κουβαλούν μαζί τους κάποιοι... Και εκνευρίζομαι περισσότερο με όσους από αυτούς δεν αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν τη γενικότερη συμπεριφορά τους να συμβαδίζει με αυτήν που ισχύει στη χώρα που τους φιλοξενεί...

Η δυσφορία μου δεν σηματοδοτεί απαρχή ρατσισμού. Από μικρός έμαθα ότι είναι κακό να εχθρεύεσαι ανθρώπους επειδή έχουν διαφορετικό χρώμα ή/και θρησκεία από εμένα.

Ωστόσο αυτό δε με εμποδίζει να εχθρεύομαι ανθρώπους που καταπατούν βασικούς κανόνες υγιεινής, συμπεριφοράς και συμβίωσης μέσα σε μία κοινωνία και έναν αστικό χώρο.

Και αυτή η καταπάτηση επίσης δεν έχει στοιχεία ρατσιστικά, δύναται να τελείται συχνότατα και από ημεδαπούς.

Η Κική Δημουλά έκανε πολύ καλά που είπε δημοσίως αυτό που πολλοί αισθάνονται αλλά δεν τολμούν να εκφράσουν επειδή φοβούνται πως θα βρεθούν στο στόχαστρο της "Αριστερής Διαννόησης των Αθηνών", τα στέκια συνάθροισης της οποίας βρίσκονται πολύ μακριά από τα στέκια των μεταναστών...