Όταν το θράσος περισσεύει Ή Όταν κάποιοι νομίζουν ότι είναι θεόσταλτοι

Στις 10 Μαΐου το απόγευμα έγινε πάνω στην Πλατεία Βικτωρίας συγκέντρωση «αντι-εξουσιαστών», ακολούθησε «αντι-φασιστική» πορεία, καθώς και συναυλία hip-hop (sic) η οποία έληξε αργά το
βράδυ. Όλα αυτά είχαν προαναγγελθεί ημέρες πριν με αφίσες οι οποίες κατέκλυσαν την γύρω περιοχή.
Αποτέλεσμα όλων αυτών;
Τα καταστήματα της πλατείας κατέγραψαν άλλη μια χαμένη ημέρα. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Οι κάτοικοι της περιοχής αναστατώθηκαν για μιαν ακόμη φορά. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Οι γύρω δρόμοι από τους οποίους πέρασε η πορεία βανδαλίστηκαν για μιαν ακόμη φορά. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Πολλά ερωτήματα με μονοσήμαντες όμως απαντήσεις. Το ήξεραν οι αρμόδιοι, Δήμαρχος Αθηναίων και Υπουργείο Δημόσιας Τάξης; Φυσικά ΝΑΙ. Είχαν άδεια οι διοργανωτές για την κατάληψη της πλατείας και την συναυλία; Φυσικά ΟΧΙ. Έγινε κάτι ώστε να αποτραπεί ο βανδαλισμός της περιοχής; Φυσικά ΟΧΙ. Έγινε κάτι ώστε να αποτραπεί η ρευματοκλοπή από ΚΑΦΑΟ της πλατείας; Φυσικά ΟΧΙ.
Αλλά ποιος νοιάζεται;
«Την πρόθεσή του να είναι εκ νέου υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων εξέφρασε ο Γιώργος Καμίνης, σημειώνοντας ότι θα αναζητήσει στήριξη από τα δημοκρατικά κόμματα.»
Μάλιστα!
Μόνο που αγνοεί μια βασική λεπτομέρεια: Τα κόμματα χρειάζονται ψήφους. Όποιοι το αποτολμήσουν θα βρουν έστω και τη δική τους μέσα στην κάλπη;
Μια δοκιμή θα τους πείσει…

ΥΓ. Ο τίτλος του άρθρου είναι αμφίσημος.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ