Σχετικά με την ανάρτηση της συναδέλφου περί των γάμων των ομοφυλοφίλων, νομίζω πρέπει να επισημανθούν ως αντίλογος τα κάτωθι:
1) Μέχρι το 1974 η ομοφυλοφιλία χαρακτηριζόταν ως ψυχική ασθένεια από την Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία και φυσικά υπήρχε στη λίστα με τον εκεί και τότε Κανονισμό Αναπηρίας. Η εξάλειψη της ως τέτοια υπήρξε αποτέλεσμα πολιτικού ακτιβισμού των ενδιαφερόμενων ομάδων και δεν στηρίχθηκε σε ιατρικά κριτήρια. Άλλωστε και ο ίδιος ο Φρόυντ είχε συνδέσει άμεσα την ομοφυλοφιλία με την παράνοια.
2) Σχετικά με τον ισχυρισμό ότι κάποια/ος απλά γεννήθηκε έτσι, θα μπορούσα να δεχτώ τον ισχυρισμό αυτό για κάποιον άνθρωπο που γεννήθηκε ερμαφρόδιτος ή ψευδοερμαφρόδιτος και ο οποίος πραγματικά γεννήθηκε έτσι, αλλά όχι και για κάποιον ο οποίος στην πορεία απέκτησε μια ροπή προς το ίδιο φύλο λόγω κοινωνικών, οικογενειακών ή άλλων αιτίων.
3) Ένας καθηγητής ομοίως στο Πανεπιστήμιο μας έλεγε ότι ο Νόμος μπορεί να γίνει το όργανο του Νομοθέτη στο να κατευθύνει μια κοινωνία προς μια κατεύθυνση που ο Νομοθέτης επιθυμεί, γεγονός το οποίο διαπιστώνουμε, ιδίως τα τελευταία χρόνια, καθημερινά και ολοένα και πιο πιεστικά
4) Ως προς το θέμα της εσωτερικής ροπής, ο Νομοθέτης θα μπορούσε επί παραδείγματι στην παρούσα φάση να επιτρέψει ή να ρυθμίσει νομικά την κτηνοβασία και την παιδοφιλία, οι οποίες για κάποιους αποτελούν έμφυτες ροπές. Όσο παράλογο είναι αυτό στην κοινωνία μας σήμερα, τόσο παράλογη ήταν και η ομοφυλοφιλία πριν το 1974.
5) Το να προσπαθήσω να δικαιολογήσω την ομοφυλοφιλία μέσω συμπεριφορών των ζώων, το θεωρώ απόλυτα μειωτικό για την οντότητά μου ως άνθρωπο και έλλογο ον και θεωρώ ομοίως απόλυτα ατυχείς τις συγκρίσεις με τα ζώα, οι οποίες απλά αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη λογικών, ιατρικών επιχειρημάτων.
Με μεγάλη λύπη διαπιστώνω επίσης ότι ο σύγχρονος άνθρωπος μέσα στα αγαθά της ευζωίας του, ζει έναν προσωπικό Μεσαίωνα, αγόμενος και φερόμενος από αλλοδαπά σήριαλ, χαρούμενες παρελάσεις, διλήμματα για ζητήματα αυτονόητα…
Με εκτίμηση προς τη συνάδελφο και τους αναγνώστες
Τσομπανούδης Σωτήρης, δικηγόρος
