«ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 25.08.2013 κυκλοφόρησε με τον ανωτέρω πρωτοσέλιδο τίτλο, ήτοι με την προς τους «ηγέτας μας» [τρόπος του λέγειν] προτροπή του Γερμανού κ. Άσμουσεν που προαλείφεται για διάδοχος του κ. Σόιμπλε.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Είχα, όμως, πρόσφατες τις ταλαιπωρίες πολλών συμπατριωτών μου που στενάζουν καθημερινά στις Εφορίες, στα νοσοκομεία, στο ΙΚΑ κ.λπ. και δεν καταλάβαινα την προτροπή. Πουθενά δεν βλέπω κάτι να έχει αλλάξει, κάποια μεταρρύθμιση να έχει γίνει, αλλά ακούω καθημερινώς όλα τα πολιτικά σκύβαλα να κάνουν λόγο για επιτακτικές «διαρθρωτικές αλλαγές». Δεν ακούω ούτε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα «διαρθρωτικής αλλαγής» ούτε και πότε θα γίνει αυτή. Δεν βλέπω να χτίζεται κάτι νέο. Ας μη μιλήσω για το αλαλούμ που παρατηρήθηκε την 30.08.2013 στις Εφορίες και στις τράπεζες. Ουδείς μεταρρυθμιστής εγκέφαλος σκέφτηκε ποτέ ότι θα μπορούσαν π.χ. οι συντάξεις να καταβάλλονται την 22α του μηνός, οι φορολογικές υποχρεώσεις την 27η κ.ο.κ., αντί να γίνονται όλα την τελευταία ημέρα του μηνός.
Στο ίδιο φύλλο της εγκρίτου [τρόπος του λέγειν] εφημερίδος διαβάζω άρθρο του κ. Γιάννη Μαρίνου, όπου παρατίθεται απόσπασμα επιστολής τού αρχιτέκτονος κ. Σταυρακόπουλου, ο οποίος αναφέρεται σε συνέντευξη που είχε δώσει ο καθηγητής της Οξφόρδης κ. Άγγελος Χασιώτης στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ πέρυσι τέτοιο καιρό. Ο κ. Χασιώτης είχεν αναφερθεί στη δύσμοιρη παιδεία μας και στον νεκροθάφτη της που ακούει στο όνομα Άννα Διαμαντοπούλου.
Γράφει, λοιπόν, στον κ. Μαρίνο ο κ. Σταυρακόπουλος τί έλεγε ο κ. Χασιώτης:
«.. η λύση για την Εκπαίδευση πρέπει να είναι «ολική» και να αρχίζει από το νηπιαγωγείο. Όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε «Πού θα βρούμε τα λεφτά;» του απάντησε. «Εγώ δεν ξέρω, αλλά ο αδελφός μου που είναι στέλεχος στην ΕΕ μου είπε πως αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τα πρόστιμα από τις χωματερές κ.λπ. φτάνουν και περισσεύουν όχι μόνον για την Παιδεία, αλλά και για την Υγεία κ.λπ.».
Μόνιμη επωδός, λοιπόν, κάθε παπαγάλου είναι: «Πού θα βρούμε τα λεφτά;». Όταν το αφεντικό δεν θέλει να γίνει κάτι, ο παπαγάλος ρωτάει πού θα βρεθούν τα λεφτά για να γίνει αυτό που δεν θέλει τ’ αφεντικό να γίνει. [ΣΗΜ: ο παπαγάλος δεν διανοήθηκε ότι τα λεφτά μπορούν να βρεθούν, αν το αφεντικό του πληρώνει π.χ. χαράτσι όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες]. Και ο καθηγητής τού υπέδειξε πού υπάρχουν τα λεφτά: εκεί που τα σπαταλάμε εξ αιτίας της αβελτηρίας του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος. Και μετά; Μετά τίποτε! Μετά απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές που ουδείς λέει ποιές είναι.
Αυτά σκεφτόμουν καθώς έκανα μία επίσκεψη στη Λούτσα [νυν «Αρτέμιδα»] Αττικής. Στον παράδεισο του αυθαιρέτου. Χιλιάδες πλούτισαν «κόβοντας» αγροτεμάχια επί τη βάσει τίτλων ιδιοκτησίας αμφιβόλου νομιμότητος, τα οποία πούλαγαν υπό το όμματα του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος στα κατώτερα οικονομικώς στρώματα της κοινωνίας που ήθελαν να βάλουν ένα μικρό εξοχικό κεραμίδι στο κεφάλι της οικογένειας. Πολύ χρήμα και αφορολόγητο, αλλά έπαιρνε και το κράτος κάποιο φόρο από τις αγοραπωλησίες, για να λαδώνονται τα δυσκίνητα γρανάζια του κρατικού α-μηχανισμού. Και μετά γέμισε το σύμπαν με αυθαίρετα σπίτια αμφιβόλου αντοχής, αφού όλα χτίστηκαν στα πεταχτά εν μια νυκτί στη διάρκεια εκλογικών αναμετρήσεων ή με τη συνδρομή του κ. Αστυνόμου που έκανε τα στραβά μάτια για ένα 24ωρο, άντε 48ωρο, με το αζημίωτο φυσικά. Στενά δρομάκια, λοιπόν, με κακόγουστα οικήματα έχουν κατακλύσει τη Λούτσα και όχι μόνον. Αποχετευτικό δίκτυο μηδέν. Και μετά; Μετά τα σπίτια είχαν ανάγκη από ηλεκτρικό ρεύμα. Τότε εφευρέθηκε από το εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα η χρόνια ασθένεια. Χιλιάδες ιατρικά πιστοποιητικά βεβαίωναν ότι σχεδόν όλος ο πληθυσμός της Λούτσας πάσχει από καρκίνο. Και είδαν οι παραθεριστές το φως. Και μετά; Μετά ήθελαν οι παραθεριστές τηλέφωνο. Πώς θα επικοινωνούσε ο καρκινοπαθής με τον ιατρό του εν ώρα ανάγκης; Και τότε ήλθε και το τηλέφωνο. Για τα ψηφαλάκια ρε γαμώ το.
Αν πάλι κάνεις μια βόλτα σε οποιαδήποτε ακτογραμμή της χώρας, παρατηρείς ότι υπάρχει σχεδόν παντού ένας ανεκτός αμαξητός δρόμος κατά μήκος της. Μεταξύ δρόμου και θάλασσας παρεμβάλλεται μία λωρίδα γης, η οποία ονομάζεται «αιγιαλός», ήτοι το τμήμα της στεριάς μέχρι το οποίο φτάνει το χειμέριο κύμα. Ο αιγιαλός είναι κοινόχρηστο πράγμα και ουδείς μπορεί να αποκτήσει δικαιώματα επ’ αυτού. Πάνω στον αιγιαλό, όμως, υπάρχουν όλως παραδόξως εκατοντάδες σπιτάκια παραθεριστικά χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο σε μικρά οικοπεδάκια συρματοπλεγμένα που κατά παράβαση του Συντάγματος εμποδίζουν την πρόσβαση στη θάλασσα οποιουδήποτε άλλου πλην του ιδιοκτήτου του σπιτιού που είναι χτισμένο πάνω στον αιγιαλό. Και αυτά τα σπίτια έχουν ρεύμα και τηλέφωνο. Για τα ψηφαλάκια ρε γαμώ το. [ΣΗΜ: μόνον το σπίτι της Μαργαρίτας που είναι κτισμένο πάνω στον αιγιαλό μάρανε ορισμένα παπαγαλάκια. Τί περισσότερο έκανε και αυτή από ότ,ι κάνει ο κάθε Έλληνας; Αυτό δεν είχε πει και ο Μαγγίνας, όταν κατελήφθη απασχολών ανασφάλιστο αλλοδαπό; Πότε οι ταγοί μας έδωσαν το παράδειγμα ήθους, ευθύτητος, εντιμότητος και νομιμότητος για να το δώσουν τώρα;].
Ας μη μιλήσω για την επινόηση των οικοδομικών συνεταιρισμών και όλες τις σχετικές πονεμένες ιστορίες παθών, διοικητικών αντιπαλοτήτων, δικαστικών διαμαχών για την καρέκλα, περίεργων γενικών συνελεύσεων συνεταίρων, κομματικών διεισδύσεων με εξ ίσου περίεργες παραχωρήσεις δημοσίων γαιών, υπεξαιρέσεων, καταστροφής δασών, λοβιτούρας, πολεοδομικών παρεκκλίσεων κ.λπ.
Μήπως εννοούσε όλα αυτά τα σπίτια ο κ. Άσμουσεν όταν έλεγε «μην γκρεμίσετε αυτά που χτίσατε»; Διόλου απίθανο! Γι’ αυτό και από σήμερα τίθεται σε εφαρμογή ο ν. 4178/2013 για τη νομιμοποίηση παντός αυθαιρέτου, επί τη συμπληρώσει 35ετίας από τον πρώτο νόμο του νεοελληνικού θεσμού «το δηλώνω και το σώζω». Άλλο ένα εργαλείο για την πολυπόθητη ανάπτυξη, αφού θα βρουν δουλειά για 18 μήνες χιλιάδες μηχανικών, όπως διαβάζω στον Τύπο, αλλά θα μπουν και μερικά εκατομμύρια ευρώ στα Ταμεία του κράτους προς αποπληρωμή των τοκογλύφων δανειστών μας.
Αθάνατη Ελλάδα! Αειφόρο εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα με το απαράμιλλο πολυετές πρόγραμμα ανάπτυξης «Βλέποντας και κάνοντας»!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
