[για ένα πλεόνασμα αναπνέουμε]
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Λαδιάρηδες εφοριακοί
Τελωνειακοί με την παλάμη ανοιχτή
Γιατροί με φακελάκια από ασθενείς και μίζες από προμηθευτές..
Εκβιαστές αυτοδιοικητικοί άρχοντες
Τοκογλύφοι που δέχονται τις βελούδινες θωπείες της Δικαιοσύνης
Πολεοδομικά γραφεία διαβρωμένα μέχρι το μεδούλι
Δικηγόροι που τα παίρνουν από τον αντίδικο
Δικαστές που τ’ αρπάζουν για να εκδίδουν ευνοϊκές αποφάσεις
Φαρμακοποιοί και γιατροί που ρημάζουν τ’ ασφαλιστικά Ταμεία
Αστυνομικοί ληστές και πλαστογράφοι
Αξιωματικοί καταχραστές
Καναλάρχες που εκμεταλλεύονται αυθαιρέτως τις δημόσιες συχνότητες ή νομίμως, αλλά πάντοτε δωρεάν, κατόπιν αλισιβερισίου μεταξύ κυβέρνησης και κομματιδίων
Ενεχυροδανειστήρια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια
Ταξιτζήδες με πειραγμένα ταξίμετρα
People proud of gay parades
Γονείς και τέκνα που καταλαμβάνουν καθηγητικές έδρες στο ίδιο ΑΕΙ αλληλοαξιολογούμενοι
Φορτηγατζήδες με πειραγμένους ταχογράφους
Παχυλά εφ’ άρπαξ χωρίς καν καταβολή εισφορών, συντάξεις στα 45, στα 50 και στα 55 με δικαίωμα απασχόλησης, ενόσω εισπράττεται η σύνταξη
Απολύσεις και επαναπροσλήψεις των εκλεκτών
Καταχραστές των ασφαλιστικών εισφορών μας υπάλληλοι του ΙΚΑ
Aνοιχτομάτηδες δικαιούχοι επιδομάτων τυφλότητος
Υπουργοί ευνοούντες με μπίζνες το σόι τους
Προφυλακισμένοι δημόσιοι λειτουργοί που εξακολουθούν να εισπράττουν τον μισθό τους
Πλαστές άδειες ακόμη και στις λαϊκές αγορές
Αυθαίρετα παντού νομίμως τακτοποιούμενα
Εκδότες και καναλάρχες που ξεπλένουν μαύρο χρήμα και πλένουν καθημερινά τον εγκέφαλό μου ροκανίζοντας θαλασσοδάνεια εις αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους στο πολιτικό σύστημα
Υπουργοί που ταξιδεύουν εκπροσωπώντας δήθεν τη χώρα και χρεώνουν μέχρι και τον καφέ τους στον λαό
PSI
Γιατροί ζαλισμένοι στα νοσοκομεία από τις δεκάδες διαφορετικές γλώσσες που ομιλούν οι ασθενείς
Βουλευτές και υπουργοί διορίζοντες στο Δημόσιο τα παιδιά τους, τ’ αδέλφια τους, τις κουμπάρες, τις συζύγους, τ’ ανίψια, τα βαφτιστήρια, τις γκόμενες, κατά προτίμηση στη Βουλή
Απολύτως αθώες απ’ ευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων και προμηθειών στους «ημετέρους» ή τους διαπλεκόμενους
Συνταξιούχοι μαϊμού
Ποινικώς διωκόμενοι εξακολουθούν να ασκούν τα ίδια καθήκοντα και να κάνουν τα ίδια πράγματα, για τα οποία διώκονται
Κοπανατζήδες δημόσιοι υπάλληλοι
Εξαρτημένες Ανεξάρτητες Αρχές με ανεξέλεγκτους οιονεί ισόβιους Προέδρους ή Προέδρους που συγκεντρώνουν στα χέρια τους όλες τις εξουσίες της Αρχής
Απαλλαγή δια νόμου επίορκων αξιωματούχων
Ανεργία σε πρωτοφανή ύψη
Χορηγίες εκατομμυρίων στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, σε Ιδρύματα πολιτικών ολετήρων και σε εκατοντάδες αρπακτικές ΜΚΟ της μεγάλης παρέας
Εξαπάτηση επενδυτών με εξοντωτικά τραπεζικά «προϊόντα», πορτοφολάδες και τσαντάκηδες ανάκατα μαζί τους
Καταπατητές δημοσίων εκτάσεων
Εμπρηστές-οικοπεδοποιοί δασικών εκτάσεων
Τραπεζικοί εγκρίνοντες δάνεια επί δώρω
«Ασφαλιστές» μη αποδίδοντες ασφάλιστρα στις ασφαλιστικές εταιρείες
Μη Εξεταστικές Επιτροπές
Απονομή χάριτος από τον ΠροΤηΔημο σε καταδικασμένους, προκειμένου να μπορούν να διορισθούν στο Δημόσιο [εν δυνάμει επίορκοι με τη βούλα διορίζονται και μετά ψάχνουμε να διώξουμε επίορκους]
Ολυμπιακοί αγώνες υπερυπερυπερτιμολογημένοι χωρίς να έχει ανοίξει μύτη
Χιλιάδες αυτοκτονίες
Διαχειριστές πολυκατοικιών που κλέβουν τους ενοίκους
Βενζινάδες με πειραγμένες αντλίες ή νοθευμένα καύσιμα
Κομματόσκυλα που κατασπαράσσουν την κρατική επιχορήγηση και δάνεια εκατομμυρίων
Χαράτσια απανωτά [ΕΕΤΗΔΕ, ΕΕΤΑ, ΕΤΑΚ, ΦΑΠ]
Τσεκούρωμα πολύτεκνων
Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας
Αιγιαλοί αποκλεισμένοι στο κοινό
Χορηγίες και διαφημίσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για να μη μιλάει, και δεν μιλάει
΄Αγριες ληστείες μετά φόνου
Κολλητοί που παίρνουν δανεικά κι’ αγύριστα από τράπεζες
Τράπεζες που δωρίζονται σε τραπεζίτες
Απαλλαγή από στράτευση με «μαϊμού» δικαιολογίες ή με πέτσινα τρελλόχαρτα
Φοροφυγάδες μεγαλο-επιχειρηματίες
Φιλάνθρωποι κλέφτες
Κυκλώματα νομιμοποίησης λαθρομεταναστών
Εστιάτορες που πουλάνε κατεψυγμένα για νωπά
Δικογραφίες ξεχασμένες ή καταχωνιασμένες από αβλεψία τιμωρούμενη σπανίως με αυστηρή γραπτή επίπληξη
Καταστήματα που πουλάνε ληγμένα
Απέραντα συσσίτια για τους λιμοκτονούντες
Μπαρ που πουλάνε ποτά-μπόμπα
Βουλευτές που είναι «παρών»
Τέσσερα χρόνια επώδυνης κυοφορίας για ν’ απολυθεί υπεράριθμος δημόσιος υπάλληλος
Νοσοκομεία χωρίς γάζες, αντιδραστήρια, σύριγγες και τσιρότα
Διακινητές ναρκωτικών
Παιδεραστές και νταβατζήδες που εκμεταλλεύονται την πείνα και την ανέχεια
Εξομοίωση Ελλήνων με λαθρομετανάστες στο όνομα της ισότητος μετά την παραχώρηση προνομίων στους τελευταίους
Αθλητισμός ντοπέ και ποδόσφαιρο με παράγκες
Ψευδομάρτυρες
Offshore εταιρείες από δημοσίους υπαλλήλους-επιχειρηματίες
Ενδιαιτήματα σε σπηλιές για τους πρώην νοικοκύρηδες και νυν άστεγους
Ανάπτυξη στον τομέα των εισπρακτικών και, κατ’ επέκταση, των εταιρειών τηλεφωνίας
Δημοσκοπήσεις κατά παραγγελία
Καταπάτηση του Συντάγματος και ΠΝΠ
Πολιτικοί διαμάντια με εξαίρεση ΜΟΝΟΝ 4 προσφάτως [Άκης, Τσουκάτος, Μαντέλης, Γιάννος] και ΜΟΝΟΝ 1 παλαιότερα [Μένιος] ελέω άρθρου 86.
50 οικογένειες οργανώνουν ή αφήνουν να οργανώνονται όλα τα ανωτέρω, επειδή αυτό τους βολεύει για να απομυζούν τον ιδρώτα αυτού του λαού.
Μα όλοι αυτοί δεν είναι πάνω από το 3% του πληθυσμού θα πει κάποιος. Σωστόν, οπότε τίθεται το ερώτημα: αφού είναι τόσο λίγοι, πώς και δεν καταφέρνει το 97% να τους απομονώσει, να τους ξηλώσει, να τους εξουδετερώσει;
Δεν καταφέρνει, διότι γύρω από αυτόν τον βόρβορο κινούμαι εγώ, ο οποίος είμαι απολύτως εν τάξει και αρκούμαι να τους περιφρονώ. Δεν λέω, είμαι ολίγον παραβατικός, αλλά δεν συγκρίνομαι με όλα τούτα που κάνει το 3%. Τί κάνω εγώ δηλαδή; Το μόνο που κάνω είναι να φτύνω ή να φυσάω τη μύτη μου χωρίς μαντήλι στο πεζοδρόμιο, να παρκάρω μπροστά στη ράμπα για τα ΑΜΕΑ, να πετάω τη γόπα αναμμένη στο δάσος, να σκορπάω τα σκουπίδια μου από το παράθυρο στην εθνική οδό εν κινήσει, να κλείνω την κυκλοφορία παρκαρισμένος μπροστά στο περίπτερο για να πάρω τσιγάρα και εφημερίδα, να ζουλάω όλες τις ντομάτες στο σουπερμάρκετ για να εντοπίσω τις πιο σφιχτές, όπως έχουν κάνει αρκετοί πριν από μένα, εξ ου και δεν υπάρχει σφιχτή ντομάτα, να χρησιμοποιώ τα ΜΜΜ χωρίς εισιτήριο, να παίρνω τον θείο μου τον Λάκη να πάρει τον κολλητό του τον ταγματάρχη να φροντίσει να μη μετατεθεί ο γιος μου στον Έβρο, να καλώ τον φίλο μου τον Άγι να πει στον φίλο του τον Μανώλη να σβήσει την κλήση που έφαγα για παράνομη στάθμευση, να βγάζω τον σκύλο μου για βόλτα κι’ αυτός να χέζει όλα τα πεζοδρόμια και τα παρτέρια άλλων πολυκατοικιών, αν το θυμηθώ να βγαίνω στο μπαλκόνι και με τη μάνικα στο χέρι να πλένω το πεζοδρόμιο από τα περιττώματα των σκύλων των άλλων, ώστε όταν θα πλακώσει η λειψυδρία να μπορώ να σκούζω «πού είναι το κράτος;», να οδηγώ αντίθετα σε μονόδρομους για να γλυτώσω την παράκαμψη ενός τετραγώνου που με εμποδίζει στην πορεία που γουστάρω, να πετάω απορρίμματα σε κάδους ανακύκλωσης και ανακυκλούμενα υλικά σε κάδους απορριμμάτων, να καταλαμβάνω δύο θέσεις στάθμευσης αδιαφορώντας αν στερώ τη μία θέση από κάποιο συμπολίτη, να αρνούμαι να μελετήσω και ως ξύπνιος και μάγκας που είμαι να αντιγράφω από τον διπλανό μαλάκα που ξενυχτούσε διαβάζοντας, να οδηγώ σταματώντας πού και πού στα φανάρια, αλλά πάνω στις διαγραμμισμένες διαβάσεις που προορίζονται για τους πεζούς και φυσικά χωρίς να δίνω ποτέ προτεραιότητα στους πεζούς, άσε που μπλοκάρω και την κυκλοφορία στις διασταυρώσεις, παρίσταμαι μάρτυς σε τροχαίο, αλλά δεν θεωρώ καθήκον μου να καταθέσω τη μαρτυρία μου, επειδή δεν θέλω «να μπλέξω», έχω τέλος πάντων τον δικό μου ΚΟΚ, όπως κάθε Έλλην οδηγός που σέβεται τον εαυτό του και κανέναν άλλον, και φυσικά δεν διανοούμαι ότι είμαι συνεργός των κακώς κειμένων που σταχυολόγησα ανωτέρω, εξ ου και παρακολουθώ ατάραχος πάντα ασχημονούντα. Εγώ πταίσματα διαπράττω, δεν είμαι σαν αυτούς που διαπράττουν κακουργήματα, επειδή τα πταίσματα δεν είναι comme il faut. Τί να κάνω όμως; Έτσι είναι ο κόσμος. Τη δουλειά μου να κάνω, προ πάντων αν σιτίζομαι στο κοπριτανείο. Εγώ θ’ αλλάξω τον κόσμο; Ο διπλανός μου είναι πιο ωραίος που κάνει τα ίδια μ’ εμένα και περιμένει από εμένα; Εγώ γιατί να μην περιμένω απ’ αυτόν; Αυτός είναι ξύπνιος κι’ εγώ είμαι το κορόιδο;
Πάντως, Αντωνάκη «η καινοτομία, η εξωστρέφεια και η ανταγωνιστικότητα» δεν περπατάνε. Οι κουράδες δεν γίνονται κουραμπιέδες, επειδή τις πασπαλίζεις με ζάχαρη άχνη, εξ ου και οι θυσίες των Ελλήνων πιάνουν πάτο. Πάτο, όχι τόπο.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. α] Την ιδέα [«concept» που λένε οι μορφωμένοι] μου έδωσε ο τακτικός αναγνώστης και σχολιογράφος του ιστολογίου τούτου Dimitris Zisopoulos με σχόλιό του κάτω από το αρθρίδιό μου της 10.09.2013 «Ξεπουλάνε την εθνική αξιοπρέπεια, στην εθνική περιουσία θα κωλώσουν;». Την ώθηση έλαβα από συνάδελφο, ο οποίος μου είπε προχθές «Αυτή η χώρα θα ορθοποδήσει, όταν όλοι ανεξαιρέτως θα πάψουμε να πετάμε το άδειο πακέτο τσιγάρων στο πεζοδρόμιο». Αν ποτέ έλθει αυτή η στιγμή, πρόσθεσα εγώ, δεν θα ανεχόμαστε να τσαλακώνουν την αξιοπρέπειά μας τα τσουτσέκια που αντιπροσωπεύουν το 3% του λαού. Εκτός και κάποιος μου πει ότι χρησιμοποιώ λανθασμένα ποσοστά ή ότι η σχέση [3-97] είναι αντίστροφη [97-3]. Τίποτε δεν αποκλείεται!
Β] Κάτι σχετικό/άσχετο. Κυριάκο, ο Καρχιδάκης και όλοι όσοι έχουν μεταταγεί στο Δημόσιο από την πρώην «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ» έχουν μπει στον κατάλογο των προς διαθεσιμότητα;
